Δηλώνει ότι δεν θέτει ποτέ προσωπικά στοιχήματα όσον αφορά την τέχνη, καταθέτει την προσωπική του αντίληψη περί χρόνου -παρακάμπτοντας τυπικούς ορισμούς, άρα υποδοχές και αποχαιρετισμούς- και απαντά στην ερώτηση ποιά από τα όνειρα που έκανε εκείνο το παιδί - θαύμα που υπήρξε εκπληρώθηκαν και ποιά στην πορεία ξεχάστηκαν.
Ο Στέφανος Κορκολής συνεχίζει από το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου να αφηγείται συντροφιά με την Σοφία Μανουσάκη τις «Μουσικές Ιστορίες» του, σε νέα στέγη, τη μουσική σκηνή «Γραμμές», πιάνοντας το νήμα από το σημείο που το άφησε πριν από δύο εβδομάδες, καθώς οι εμφανίσεις του που ξεκίνησαν το φθινόπωρο με sold out, έτυχαν τόσο θερμής υποδοχής από κοινό και κριτική, ώστε ανοίγουν νέο κύκλο.
Συνθέτης, πιανίστας, ερμηνευτής, ένας δημιουργός με εξαιρετική κλασική μουσική παιδεία που δεν δίστασε ποτέ σε ανοίγματα και πειραματισμούς, ενώνοντας συχνά κόσμους ασύμβατους, ο Κορκολής μοιράζεται τα δικά του εξαιρετικά τραγούδια (τόσο αυτά που έχει ερμηνεύσει ο ίδιος, όσο και άλλα που έχει εμπιστευθεί σε τραγουδιστές) -«Δεν είσαι εδώ», «Ο άγγελός μου», «Σβήσε το φεγγάρι», «Κάποιες φορές», «Θες» - συναντώντας στο ίδιο stage τον Λοΐζο, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Σταύρο Ξαρχάκο και μαζί τους Rolling Stones, τους Kansas και τους Eagles.
Ο Στέφανος Κορκολής απαντά στις ερωτήσεις της HuffPost Greece και μιλά για την πιο δυνατή στιγμή του live, την ώρα που το κοινό «φεύγει» μαζί του, για το πώς λειτουργεί ο ίδιος ως θεατής, για τον Καβάφη, τον Άστορ Πιατσόλα και τον Χόροβιτς, μα και για την περιπέτεια της υγείας του.
-Η σεζόν ξεκίνησε και συνεχίζεται δυναμικά: Η μία κριτική είναι πιο επαινετική από την άλλη και το κοινό απαντώντας γενναιόδωρα στη δική σας γενναιοδωρία σας φέρνει σε άλλη μουσική σκηνή (σαν ένα ιδιότυπο «encore»).
Θα ξεκινούσα μ’ ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί πραγματικά αυτό, που συνέβη και εύχομαι να συνεχιστεί, ήταν, όπως πολύ σωστά το λέτε, τόσο γενναιόδωρο έως συγκινητικό. Κάθε φορά θέλω μέσα από τα πλήκτρα μου και τις νότες μου να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για την αγάπη, που δέχομαι.
-Ποιό είναι το «σωστό» μείγμα ενός επιτυχημένου προγράμματος; Εννοώ, όταν η «χημεία» του βρίσκεται στα χέρια ενός δημιουργού (και δη, δημιουργού επιτυχιών, κατά το κοινώς λεγόμενο).
Το σωστό μείγμα είναι η αλήθεια. Και όταν λέω αλήθεια, εννοώ τον τρόπο, που παρουσιάζεις τις δημιουργίες εν γένει, χωρίς υπερβολές, στόμφο και διαχωριστικές γραμμές μεταξύ ακροατών και μουσικών. Με άλλα λόγια να αντιμετωπίζεις έναν προς έναν τους ακροατές σαν να ήταν προσωπικός σου φίλος, που ούτως ή άλλως φίλος είναι κι ας μην είναι προσωπικός.
-Σε ποιά στιγμή της βραδιάς νιώθετε ότι το κοινό «φεύγει» μαζί σας; Είναι η ίδια σε κάθε live ή διαφοροποιείται ανάλογα με το κοινό, την ενέργεια;
Συμβαίνουν και τα δύο. Σίγουρα παίζουν ρόλο η διάθεση της «στιγμής» και ενδεχομένως το γεγονός ότι κάποια από τα τραγούδια, που ερμηνεύουμε, είναι συναισθηματικά πολύ φορτισμένα (δεν μιλάω μόνο για δικά μου τραγούδια). Ωστόσο, θα μπορούσα να πω ότι οι δυο πιο δυνατές στιγμές είναι όταν ερμηνεύω το τραγούδι «Θες», σε στίχους της Ρεβέκκας Ρούσση και μουσική δική μου, που είχε ερμηνεύσει μοναδικά ο αείμνηστος Δημήτρης Μητροπάνος και συγκινησιακά εξίσου δυνατή στιγμή, όταν λέω το τραγούδι «Σκόνη και θρύψαλα», σε στίχους της Εύης Δρούτσα και μουσική δική μου. Παρόλ’ αυτά, θεωρώ πως από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία, επειδή όλα γίνονται με μεγάλη αγάπη και σεβασμό, δημιουργείται μια ατμόσφαιρα άκρως φιλική και συμμετοχική από την πλευρά του κόσμου.
-Το κοινό στο εξωτερικό; Τι αλλάζει στη σχέση σας μαζί του;
Διαφέρει από χώρα σε χώρα. Παρότι όμως στο εξωτερικό δεν παίζω τραγούδια αλλά κυρίως έργα κλασικής μουσικής ή δικά μου ορχηστρικά - συμφωνικά, η σχέση ναι μεν παραμένει το ίδιο φιλική αλλά δεν δημιουργείται αυτό που είπαμε πριν «η παρέα». Εκεί αρκείσαι στο θερμό χειροκρότημα.
-Ποιές μουσικές παραστάσεις επιλέξατε να δείτε τους τελευταίους μήνες; Σε ποιες ενθουσιαστήκατε, πού βαρεθήκατε και γιατί; Πώς νιώθετε όταν βρίσκεστε στην άλλη πλευρά, κάτω από τη σκηνή;
Λόγω υποχρεώσεων δυστυχώς δεν είχα τη δυνατότητα να δω πολλές. Παραβρέθηκα σ’ αυτήν του Σταμάτη Κραουνάκη με τίτλο «Φίλα με», από την οποία δεν μπορώ να ξεχάσω ακόμη το ρίγος συγκίνησης, που ένιωσα, όταν ο αγαπημένος μου Σταμάτης ερμήνευσε συγκλονιστικά -ως δημιουργός του με τους υπέροχους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου- «Το πάτωμα».
Η άλλη παράσταση, που είδα ήταν θεατρική (Συρανό ντε Μπερζερακ) αλλά πιο πολύ σαν μιούζικαλ την εισέπραξα με τις υπέροχες μουσικές εμπνεύσεις και το performance επί σκηνής των string demons (Λυδία και Βαγγέλης Μπουντούνης). Υπάρχουν, όμως, πολλές παραστάσεις, που θα ήθελα να δω, αλλά οι χρόνοι μου είναι ασφυκτικά γεμάτοι. Χαίρομαι πάντα, όταν λειτουργώ ως θεατής – ακροατής και θαυμάζω απεριόριστα αυτό, που κάνουν αγαπημένοι μου συνάδερφοι.
-Το 2018 υπογράψατε το διπλό cd - βιβλίο με μελοποιημένο Καβάφη και τη φωνή της Σοφίας Μανουσάκη. Το άλμπουμ «Θα’ θελα αυτήν την μνήμη να την πω» ήταν ένα προσωπικό στοίχημα; Ρωτώ επειδή συνεχίζετε να δίνετε τραγούδια σας σε ερμηνευτές (όπως παράδειγμα, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και ο Γιάννης Κότσιρας).
Απαντώντας στο πρώτο σκέλος της ερώτησής σας, δεν θέτω ποτέ προσωπικά στοιχήματα, όσον αφορά την τέχνη. Η συγκεκριμένη μελοποίηση των αριστουργημάτων του Κ.Π. Καβάφη έγινε κατόπιν προτροπής του μέγιστου Μίκη Θεοδωράκη, της αγαπημένης μου Άλκηστης Πρωτοψάλτη αλλά και άλλων σημαντικών ανθρώπων της τέχνης, αλλά κυρίως, από προσωπική μου ανάγκη. Το γεγονός ότι δίνω και θα συνεχίσω να δίνω τραγούδια, το θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό, διότι δεν μπορεί ένα έργο, όσο σημαντικό κι αν είναι αυτό, να βάζει τελεία σε ο,τιδήποτε άλλο.
-Είχατε την τύχη να «θητεύσετε» πλάι σε σπουδαίους συνθέτες και να συναντήσει σολίστες - μύθους. Ποιά είναι η πιο έντονη ανάμνηση που διατηρείτε, για παράδειγμα, από τον Άστορ Πιατσόλα και από τον Βλαντιμίρ Χόροβιτς;
Θα ξεκινήσω με τον Άστορ Πιατσόλα. Θυμάμαι, όταν του πρωτοέπαιξα το liebertango διασκευασμένο από εμένα στο πιάνο, με ρώτησε χαριτολογώντας, εάν έχω ρίζες από την Αργεντινή κι εγώ του απάντησα, επίσης, χαριτολογώντας (άσχετα αν έτρεμε το φυλλοκάρδι μου εκείνη την στιγμή) πως μπορεί να μην έχω ρίζες αλλά έχω φίλη μου την σπουδαία Μάρθα Άργκεριχ. Αυτό είναι μια ανάμνηση αλλά το έντονο ήταν η διδασκαλία του στην ενορχήστρωση. Ως προς τον μέγιστο σολίστ Βλαντιμίρ Χόροβιτς, με τον οποίο είχα την τεράστια τύχη να μαθητεύσω για λίγο καιρό δίπλα του, η τόσο μα τόσο σημαντική φράση, που μου είχε πει είναι ότι πρέπει να είμαστε υπηρέτες της μουσικής και όχι να χρησιμοποιούμε τη μουσική για την αυτοπροβολή μας. Αυτή τη συμβουλή είναι το πρώτο πράγμα, που λέω σε νέους μουσικούς, όταν εκείνοι θελήσουν να με συμβουλευτούν.
-Έχετε μιλήσει ανοιχτά για το πρόβλημα της υγείας σας δηλώνοντας ψύχραιμος (υποθέτω μετά το πρώτο σοκ). Ποιό είναι το μήνυμα προς όλους όσοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον καρκίνο;
Νομίζω πως σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει μήνυμα. Είναι πάρα πολύ ευαίσθητο και προσωπικό θέμα για τον κάθε πάσχοντα. Αν θα μπορούσα κάτι να πω προληπτικά, θα ήταν πιο συχνές επισκέψεις στο γιατρό μας, με την παραμικρή ενόχληση, που θα νιώσουμε και όχι το γνωστό «έλα μωρέ δε βαριέσαι, θα περάσει». Κι επειδή υπήρξα μανιώδης καπνιστής, θα προέτρεπα τους νέους ανθρώπους να προσπαθήσουν να μην ξεκινήσουν καν το κάπνισμα, γιατί είναι αποδεδειγμένα αιτία καρκίνου.
-Στρέφοντας το βλέμμα πίσω στον χρόνο, ποιά από τα όνειρα που έκανε εκείνο το παιδί - θαύμα εκπληρώθηκαν και ποιά ξεχάστηκαν στην πορεία;
Ήμουν πολύ μικρός για να κάνω όνειρα, τα οποία έπρεπε να εκπληρώσω ή να ξεχάσω ανάλογα. Μετέπειτα, όμως, όντας πιο συνειδητοποιημένος, μπορώ να πω ότι το μόνο μου ανεκπλήρωτο όνειρο ήταν να γράψω μουσική για μία ταινία χολιγουντιανών προδιαγραφών. Από την άλλη βέβαια, πόσο ανεκπλήρωτο μπορεί να είναι ένα τέτοιο όνειρο, όταν είχα την τεράστια τύχη να γράψω μουσική για ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη.
-Με ποιές σκέψεις αποχαιρετάτε το 2019; Εάν η χρονιά που φεύγει ήταν μία φωτογραφία από το άλμπουμ της ζωής σας τι θα απεικόνιζε;
Δεν συνηθίζω να αποχαιρετώ το χρόνο, διότι ο χρόνος είναι σχετικός. Όσο για το παρελθόν, είναι απλά σαν ένα βιβλίο, που έχεις διαβάσει και γυρνάς τη σελίδα και πας παρακάτω.
-Η ευχή σας για τη νέα χρονιά; Τι θα επιθυμούσατε να σας φέρει;
Αν και καθόλου πρωτότυπο, υγεία.
Info
Οι Μουσικές Ιστορίες του Στέφανου Κορκολή και της Σοφίας Μανουσάκη
Συντελεστές
Σοφία Μανουσάκη: τραγούδι
Βασίλης Δεφίγγος: σαξόφωνο, φλάουτο, κρουστά, πλήκτρα
Ρόλη Γιαμοπούλου: τύμπανα, κρουστά, τραγούδι
Σπύρος Γεωργαντάς: κιθάρες, τραγούδι
Βίκτωρ Κουλουμπής: μπάσο
Στέφανος Κορκολής: πιάνο, ενορχηστρώσεις, διασκευές, τραγούδι
«γραμμές»
Κωνσταντινουπόλεως 111, Κεραμεικός, τηλ. κρατήσεων 2103477058 - 6945106604
Ημέρες παραστάσεων: 14,21,24,25,28, 31/12 και 4/1/2020
Ώρα έναρξης: 22:30
Προπώληση: viva.gr