Στο βορειότερο μέρος της Ελλάδος υπάρχει ένας νομός που κρύβει ομορφιές που δεν έχεις καν ακούσει. Γιατί φημίζεται περισσότερο για τα τρομερά θέματα που προστίθενται στα προβλήματα της χώρας, παρά στα αξιοθέατα της.
Η αλήθεια είναι πως δεν έχει και πάρα πολλά να δεις. Αλλά θα συνειδητοποιήσεις πως δεν χρειάζεσαι πολλά. Το σίγουρο είναι πως θα περάσεις καλά και θα αγαλλιάσει η ψυχή σου.
Γιατί στο Νομό Έβρου υπάρχουν δάση – άκαφτα ευτυχώς ακόμα – και βιότοποι. Υπάρχουν μουσεία και φυσικός πλούτος που δυστυχώς δεν προβάλλεται, ούτε αξιοποιείται όσο πρέπει. Υπάρχει κάτι πέρα από το φράχτη ο οποίος αποσκοπεί στο να διώξει παράτυπους μετανάστες, που αντιθέτως σε καλεί να το επισκεφτείς. Υπάρχουν άνθρωποι φιλόξενοι, απλοί, ήρεμοι και εργατικοί, που ξέρουν να πορεύονται σε πιο χαλαρούς ρυθμούς και να διασκεδάζουν την κάθε τους μέρα.
Από το αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης – της μεγαλύτερης σε έκταση και πληθυσμό πόλη της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και πρωτεύουσας του Νομού Έβρου – καταλαβαίνεις πως βρίσκεσαι κάπου πολύ διαφορετικά από το ‘συνηθισμένο’ αστικό κέντρο.
Εδώ όλα έχουν τους δικούς του – ηπιότερους – ρυθμούς. Με στρατηγική θέση που συνδέει την Ευρώπη με την Ασία, είναι μία από τις νεότερες πόλεις στην Ελλάδα, δεδομένου ότι ιδρύθηκε ως ένα απλό ψαροχώρι στα μέσα του 19ου αιώνα.
Όμορφο και επιβλητικό αξιοθέατο και σύμβολο της πόλης είναι ο Φάρος, ο οποίος λειτουργεί από το 1880 και έχει αναγνωριστεί ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς.
Όλη η παραλιακή οδός της πόλης (Μεγάλου Αλεξάνδρου) το απόγευμα κλείνει για οχήματα και προσφέρεται για μια πανέμορφη βόλτα με θέα τη θάλασσα, τη Σαμοθράκη απέναντι, και το πολύχρωμο ηλιοβασίλεμα που αφήνει το μυαλό και τις σκέψεις σου να ταξιδεύουν.
Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους βιότοπους της Ευρώπης, έκτασης 200.000 στρεμμάτων, με σημαντικό αριθμό σπάνιων ειδών χλωρίδας και πανίδας, που έχει χαρακτηριστεί και ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας, καθώς και Τόπος Κοινοτικού Ενδιαφέροντος στο Δίκτυο Natura 2000.
Εξίσου όμορφο είναι και το Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς-Λευκίμμης-Σουφλίου, μια προστατευόμενη δασική έκταση 428 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που έχει σημαντική αξία λόγω του μεγάλου αριθμού αρπακτικών πτηνών που φιλοξενεί.
Το Δάσος αυτό βρίσκεται κοντά στο χωριό Σουφλί, ιδιαίτερα γνωστό για τη βιομηχανία του μεταξιού που αναπτύχθηκε εκεί στα μέσα του 19ου αιώνα. Εδώ λειτουργεί και ένα μοναδικό Μουσείο Τέχνης Μεταξιού που στοχεύει στην ανάδειξη και διάδοση της πλούσιας παράδοσης της περιοχής στην Μεταξουργία.
Παραλιακά κοντά στην Αλεξανδρούπολη, στον οικισμό της Μάκρης, λειτουργούν μοντέρνα beach bar, καθώς και ταβέρνες με φρέσκο και γευστικό φαγητό με φόντο το απέραντο γαλάζιο του Θρακικού Πελάγους.
Αν σας αρέσει η πεζοπορία και η εξερεύνηση, εδώ βρίσκεται κατά την τοπική λαϊκή παράδοση το γνωστό Σπήλαιο του Κύκλωπα Πολύφημου, καθώς επίσης και οι ιαματικές πηγές Τραϊανούπολης, οι οποίες είναι επίσημα αναγνωρισμένες από το ελληνικό κράτος για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες και θεωρούνται από τις σημαντικότερες του ελλαδικού χώρου.
Ταξιδεύοντας 109χλμ βόρεια της Αλεξανδρούπολης – και μόλις 28 χλμ νότια της Αδριανούπολης – συναντάμε την νεότερη πόλη της Ελλάδας την Ορεστιάδα, η οποία ιδρύθηκε μόλις το 1923 από Έλληνες πρόσφυγες που κατάγονταν από την Αδριανούπολη και κυρίως από το προάστιό της Καραγάτς ύστερα από τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Αποτελεί το βορειότερο αστικό κέντρο της Ελλάδας, και παρότι ελλιπής σε αξιοθέατα, είναι γεμάτη ψυχή και καλοπέραση, αφού εδώ υπάρχουν πλήθος μαγαζιών, από παραδοσιακά καφενεία, στο «νεανικό ντισκοκαφενείο», σε πιο μοντέρνα μπαρ στο κέντρο και εστιατόρια που δεν έχουν κάτι να ζηλέψουν από μεγαλύτερες αστικές περιοχές.
Στα «Πεύκα» ειδικά, απολαμβάνεις καφέ στο δάσος, με τα παιδιά να παίζουν ανέμελα στις παιδικές χαρές, ενώ στο Θεατράκι παραδίπλα διοργανώνεται κάθε χρόνο στο τέλος Αυγούστου-αρχές Σεπτεμβρίου το Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Νέας Ορεστιάδας. Ανάμεσα στις πολιτιστικές εκδηλώσεις που προσφέρει η πόλη είναι διάφορες συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις, ειδικά κατά την περίοδο του καλοκαιριού.
Η πόλη, σύμφωνα με την παράδοση, πήρε το όνομά της από τον Ορέστη, ο οποίος όταν σκότωσε τη μητέρα του, την Κλυταιμνήστρα, κυνηγημένος από τις Ερινύες, πήγε στο Μαντείο το οποίο τον συμβούλεψε να λουστεί στη συμβολή τριών ποταμών για να απαλλαγεί από αυτές. Το κατάφερε λούζοντας στη συμβολή των ποταμών, Άρδα, Έβρου και Τόνζου, και σε ανάμνηση της θεραπείας, ίδρυσε την τότε πόλη. Αξιοσημείωτο είναι πως από τη N. Ορεστιάδα διέρχονταν το διάσημο τρένο Orient Express.
Η πόλη αποτελεί σημαντικό αγροτικό και εμπορικό κέντρο της ΒΑ Ελλάδας, με σιδηροδρομική και οδική σύνδεση.
Η κεντρική πλατεία Ορεστιάδας με το χαρακτηριστικό φωτοβολταïκό δέντρο (όμοιο του οποίου υπάρχει στο Μιλάνο και σε άλλες πόλεις του κόσμου) απέσπασε το χρυσό βραβείο στο Διαγωνισμό Best City Awards το 2016.
Η πόλη είναι χτισμένη τετραγωνικά – ώστε να είναι δύσκολο να χαθεί ακόμα και ο πιο απροσανατόλιστος ταξιδιώτης – και χαρακτηρίζεται για την καθαριότητα, την χαλαρότητα, και την προσωπικότητα της πόλης-χωριού (επαρχίας) που τη διακατέχει.
Λίγο πιο βόρεια, βρίσκεται ένας άλλος υπέροχος τόπος που αποτελεί πόλος έλξης για βόλτα και χαλάρωση, ένα απέραντο καταπράσινο τοπίο πλάι στον ποταμό Άρδα, που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί δεν εκθειάζουμε περισσότερο τις τόσες ομορφιές της χώρας μας.
Το ποτάμι αυτό ενώνει τρία έθνη (Ελλάδα, Τουρκία, Βουλγαρία) και υπάρχουν πολλοί πολίτες που περνάνε τα σύνορα απλά για την βόλτα τους. Εδώ, κάθε καλοκαίρι πραγματοποιείται το μουσικό φεστιβάλ του ποταμού Άρδα με τη συμμετοχή γνωστών Ελλήνων και ξένων τραγουδιστών και μουσικών.
Ακριβώς σε αυτό το γραφικό χωριό του ποταμού, στις Καστανιές, βρίσκεται το μοναδικό χερσαίο σύνορο της Ελλάδας με την Τουρκία, (σε μήκος περίπου 11 χιλιομέτρων) δεδομένου ότι το υπόλοιπο σύνορο ταυτίζεται με τον ποταμό Έβρο. Λέγεται πως είναι ένα από τα παλαιότερα χωριά του νομού με γηγενή πληθυσμό (δηλαδή δεν προέρχεται από πρόσφυγες), και δεν κατοικήθηκε ποτέ από μουσουλμάνους.
Κατά τους βαλκανικούς πολέμους οι Καστανιώτες είχαν διωχθεί από τον τόπο τους και αφού βρέθηκαν στο Ορτάκιο της Βουλγαρίας , τους ρωτούσαν από που είναι. Αυτοί λόγω θλίψης και στενοχώριας έλεγαν ότι είναι από το χωριό που στην πλατεία του έχει πολλά δέντρα καστανιάς και έτσι προέκυψε το όνομα.
Αν και επικρατεί στην επικαιρότητα για πολιτικούς λόγους, το χωριό χαρακτηρίζεται για την ιδιαίτερα ζεστή φιλοξενία των Εβριτών, ενώνοντας λαούς από πέρα από τα σύνορα που έρχονται για δουλειές, καφέ, ή απλά για φαγητό στη γνωστή πιτσαρία («Λάκης») του χωριού.
Ένα ταξίδι στο ν. Έβρου δε θα ήταν ολοκληρωμένο χωρίς μια περιήγηση στο Διδυμότειχο – πλέον συνώνυμο με στρατιωτικούς κι ένα ομώνυμο δημοφιλής τραγούδι – το οποίο βρίσκεται σε απόσταση μόλις 2 χιλιομέτρων από τα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία.
Η πόλη αποτέλεσε πρωτεύουσα του Βυζαντίου και το 1341 στέφθηκε εδώ αυτοκράτορας ο Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός. Παλαιότερα η ρωμαϊκή πόλη Πλωτινόπολη βρισκόταν στον λόφο της Αγίας Πέτρας, όπου τα τελευταία χρόνια γίνονται αρχαιολογικές ανασκαφές και προσπάθεια ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου.
Η θέα από το Κάστρο της πόλης είναι μαγευτική, με ιδιαίτερα σημαντικό αξιοθέατο να αποτελεί το Τέμενος Βαγιαζήτ (Μεχμέτ Α’) στην πλατεία, το οποίο εγκαινιάστηκε το 1420, και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα ισλαμικά μνημεία στην Ευρώπη και το μεγαλύτερο σε έκταση (σχεδόν 1000τ.μ.) στα Βαλκάνια.
Το τέμενος αποτελεί διατηρητέο μνημείο με αξιομνημόνευτη την στέγη από ξύλο βελανιδιάς και τη (σπάνια) τοιχογραφία με την ουράνια πόλη. Ενώ είχαν ξεκινήσει διαδικασίες συντήρησης του, δυστυχώς, τον Μάρτιο 2017 μεγάλο μέρος της οροφής αλλά και του κτιρίου του τεμένους καταστράφηκε από πυρκαγιά.
Το κτίριο σήμερα – όπως πολλά άλλα – παραμένει αναξιοποίητο. Η πόλη επίσης προσφέρει όμορφα καφέ με θέα, και κρυμμένες γραφικές ταβέρνες για απόδραση από την αστική καθημερινότητα.
Με άπλετο πράσινο να συνθέτουν τον κάμπο και τις όχθες των ποταμών, η παραμεθόριος – η γκατζολία (όπως λέγεται στην στρατιωτική αργκό ο νομός Έβρου) – προβάλλει από τις πιο όμορφες φυσικές περιοχές της χώρας, παρότι αρνητικό επακόλουθο είναι τα ενοχλητικά κουνούπια (τόσα που μέχρι και οι καφετέριες παρέχουν αντικουνουπικό). Αλλά αυτό είναι ένα ελάχιστο μειονέκτημα στα τόσα θετικά που έχει να προσφέρει αυτός ο νομός, με τους πλέον φιλόξενους, γνήσιους και καλόκαρδους ντόπιους, πάντα πρόθυμοι να σε ξεναγήσουν στα μέρη τους, να σου αναδείξουν τα καλά της ζωής, και να σιγουρευτούν ότι θα περάσεις τόσο αξιομνημόνευτα που θα θες να ξαναγυρίσεις. Σύντομα.
***
* Η Μαρία - Χριστίνα Δουλάμη είναι δημοσιογράφος με ειδικότητα σε ευρωπαϊκά, πολιτικά και κοινωνικά θέματα
(mcswhispers.wordpress.com)