Η φθαρτή ύλη διαρκώς μεταβάλλεται και μεταμορφώνεται στο πέρασμα του χρόνου και ο φωτογράφος Ανδρέας Καμουτσής επισκέπτεται ερειπωμένα κτίσματα παλαιότερων εποχών, επιχειρώντας να οπτικοποιήσει και να παντρέψει φωτογραφικά τη σημερινή κατάσταση της ερήμωσης και εγκατάλειψης που βιώνει, με την λανθάνουσα εικόνα της σφύζουσας ζωής που πριν πολλές δεκαετίες όλα αυτά τα κτήρια έκλειναν μέσα τους.
"Πρόκειται για την απόδοση της αρμονικής συνύπαρξης δύο εντελώς διαφορετικών περιόδων, αυτών της πρότερης ακμής και της ύστερης παρακμής του τοπίου, με τρόπο ποιητικό, ευαίσθητο και με μια εμφανή δόση νοσταλγίας", αναφέρει στη HuffPost Greece.
Πού εστιάζατε κυρίως στις φωτογραφίες σας;
Η αποτύπωση δυνατών οπτικών στοιχείων όπως η ανάδειξη των συναισθημάτων, το μυστήριο σε συνδυασμό με την απλότητα και την αρμονία υπήρξε ο πρωταρχικός ο στόχος μου πίσω από κάθε φωτογραφία. Όσον αφορά το προσωπικό project "Εγκαταλειμμένα Μέρη", σκοπός μου είναι να αναδείξω αυτόν τον μυστικιστικό – ονειρικό χαρακτήρα που έχουν αποκτήσει όλες αυτές οι τοποθεσίες κατά το πέρασμά τους στο χρόνο.
Τα εγκαταλελειμμένα κτίρια έχουν σκοτεινές πτυχές;
Συνυπολογίζοντας την άλλοτε αξία και χρησιμότητα των "εγκαταλελειμμένων τοποθεσιών" σε συνδυασμό με τη σημερινή τους υπόσταση, μορφή και χαρακτήρα, η αντίθεση αυτή που προκύπτει, μετατρέπει το πέρασμα από αυτές, σε μια άγνωστη για τις αισθήσεις εμπειρία, δίνοντας έναν φανερά αινιγματικό, αλλόκοσμο και μεταφυσικό χαρακτήρα που δεν συναντούμε στην καθημερινότητά μας πάρα μόνο αν βρεθούμε εκεί, σιωπηλοί, παρατηρώντας τα…
Υπάρχουν άνθρωποι ή καταστάσεις που ανατρέχεις για να αντλήσεις έμπνευση;
Τα πάντα τριγύρω αποτελούν μια έμπνευση, ένα μήνυμα κωδικοποιημένο που καλείσαι να ερμηνεύσεις. Το ανθρώπινο στοιχείο και το περιβάλλον, σε μια κοινωνία συνεχώς εξελισσόμενη με τέτοιους ρυθμούς που συχνά υπερτερούν της ανθρώπινης φύσης δε θα μπορούσε να είναι πάρα ένα μεγάλο και ενδιαφέρον αντικείμενο μελέτης. Στοιχεία όπως η εγκατάλειψη, η μοναξιά αλλά και μικρές φαινομενικά ασήμαντες στιγμές από την καθημερινότητα συγκαταλέγονται ανάμεσα στα αγαπημένα μου θέματα, που ως τώρα έχω πραγματευτεί σε αλλά διαφορετικά project.
Η εξέλιξη σου φωτογραφικά έγινε μέσα από την εμπειρία ή μέσα από ένα σχολή και τελικά ποιο από τα δύο είναι πιο σημαντικό;
Δεν θα μπορούσα να διαλέξω κάτι μόνο από τα δύο, ακριβώς επειδή υπάρχουν πολλοί δρόμοι για να φτάσεις κάπου όταν πραγματικά το θέλεις. Ως επί της ουσίας αυτοδίδακτος φωτογράφος, θεωρώ πολύ σημαντική την αφοσίωση και την αγάπη που δείχνει κανείς στην φωτογραφία πάντα όμως σε συνδυασμό με την συνεχή πρακτική εξάσκηση. Ακολουθώντας τα παραπάνω λαμβάνοντας ως δεδομένη την ύπαρξη κάποιου ταλέντου, η εξέλιξη θα είναι όχι μόνο ανάλογη αλλά και σχεδόν δεδομένη. Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι και την δική μου εξέλιξη ως τώρα.
Ποια είναι τα μαγικά συστατικά κατά την γνώμη σου που χρειάζεται κάποιος για να γίνει καλός φωτογράφος;
Δεν νομίζω ότι υπάρχουν μαγικά συστατικά. Υπάρχουν όμως βασικά στοιχεία όπως η άρτια τεχνική κατάρτιση και η ενδυνάμωση της οπτικής αντίληψης, τα οποία προϋποθέτουν συνεχή εξάσκηση σε συνδυασμό με το υπάρχον ταλέντο. Το ζητούμενο για το κάθε επιτυχημένο φωτογράφο είναι να καταφέρει να αναπτύξει την δική του ματιά, το δικό του προσωπικό στυλ, επιδιώκοντας μια ιδανική ισορροπία σε όλα τα προαναφερθέντα.
Πότε είχες την πρώτη επαφή με την φωτογραφία και γιατί σε κέρδισε αυτή η μορφή τέχνης;
Η γνωριμία μου με την φωτογραφική τέχνη υφίσταται από πολύ μικρή ηλικία, καθώς θυμάμαι τον εαυτό μου να χάνεται παρατηρώντας με τις ώρες κάθε λογής εικόνες , αντιστρόφως ανάλογα όμως με το θαυμασμό που είχα για αυτήν την τέχνη η πραγματική και ουσιαστική ενασχόλησή μου με αυτήν ξεκίνησε μόλις πριν 3 χρόνια περίπου. Η έλλειψη ελεύθερου χρόνου και ο διαφορετικός επαγγελματικός προσανατολισμός ευτυχώς κατάφεραν να με κρατήσουν μακριά της μονάχα προσωρινά.
Η ενασχόληση με την φωτογραφία μου φανέρωσε ένα ανεξάντλητο πεδίο πειραματισμού και έκφρασης σε τόσο μεγάλο βαθμό που ανά πάσα στιγμή μου επιτρέπει να καταπιαστώ δημιουργικά με οτιδήποτε μας περιβάλει.
Που είναι τραβηγμένες;
Οι φωτογραφίες του project "Εγκαταλελειμμένα μέρη", αναφέρονται σε κτίσματα που έχω επισκεφτεί στο νομό Αττικής, στην δυτική Πελοπόννησο και στη Στερεά Ελλάδα… Λιτά, σχεδόν "δωρικά" σπίτια, επιβλητικά αρχοντικά, εργοστάσια κι εκκλησίες. Παλαιά και παλαιότερα, ερειπωμένα και μισοάδεια, όλα τους στέκουν πεισματικά όρθια, στο ανελέητο διάβα του χρόνου…
Πόσο καιρό εργάστηκες για το project;
Για το project "εγκαταλελειμμένες τοποθεσίες" που όπως προανέφερα αποτελείται από 3 ενότητες, εργάστηκα συνολικά περίπου 1,5 χρόνο.
Τι κάμερα χρησιμοποιείς;
Μέχρι πρόσφατα ο βασικός μου εξοπλισμός ήταν μηχανές full frame Sony και με ανάλογους ποιοτικούς φακούς , αλλά πλέον χρησιμοποιώ ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα, έχοντας περάσει στην λογική και την φιλοσοφία των mirrorless και ποιο συγκεκριμένα της Fujifilm για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.
Λίγα λόγια για τα μοντέλα σου;
Βασικό ρόλο στην υλοποίηση της μιας θεματικής ενότητας, της "Φιγούρες από το παρελθόν" έπαιξαν τα μοντέλα που είχα επιλέξει για να ενσαρκώσουν "παρουσίες" που κάποτε δρούσαν και ανέπνεαν στον περιρρέοντα χώρο των εγκαταλειμμένων τοποθεσιών. Αντιπαραθέτοντας έτσι τη φθορά της ύλης και του χώρου με το άφθαρτο πνεύμα που έχει μετουσιωθεί σε αυτή την σκηνοθετημένη φωτογράφηση...
Πολλές φορές έρχονταν αντιμέτωπες με τις κακές καιρικές συνθήκες, το κρύο, τις έντονες δυσοσμίες, την σκόνη και φυσικά την δυσκολία να βρεθούν στα μέρη αυτά καθώς είτε ήταν πολύ απομακρυσμένα είτε όχι εύκολα προσβάσιμα.
Η καλή όμως διάθεση και η γοητεία της εξερεύνησης τέτοιων χώρων όπως και η μαγεία της αναπαράστασης ονειρικών στιγμών, επικρατούσε της κούρασης και των άλλων τυχόν δυσκολιών που μπορεί να προέκυπταν.
Πριν επισκεφτώ ένα εγκαταλελειμμένο μέρος μάθαινα για την ιστορία του και πολλές φορές συζητούσα με τους συνεργάτες μου γι αυτό λίγο παραπάνω από ότι έπρεπε, πλάθοντας ακόμα και ιστορίες με νεράιδες, δράκους που ακόμα θυμόμαστε και αναπολούμε.