Το έχω γράψει ξανά και το επισημαίνω στον πρόλογο, για να μην το διαβάσετε (οι φίλοι του Μουρίνιο και της Γιουνάιτεντ) προκατειλημμένα. Έχω μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση για τον Μουρίνιο, έχει καταφέρει φοβερά πράγματα στην καριέρα του, όμως η σημερινή εκδοχή του μου προκαλεί απορία και προβληματισμό. Ενίοτε και θλίψη.
Απορία ως προς τι διδάσκει στις προπονήσεις στους παίκτες του. «Παιδιά μπείτε μέσα, δαγκώστε τους το λαρύγγι και διώξτε τη μπάλα στην εξέδρα»; Συγγνώμη αλλά αυτό το έκανε και η Προοδευτική προ δεκαπενταετίας, με μεγάλη επιτυχία ομολογώ. Μόνο που ο Σούλης Παπαδόπουλος τότε είχε Ντάγκα, Γούτη, Σάκη Αλμανίδη και Αλ Τζάχερ. Όχι Πογκμπά, Ζλάταν, Άντερ Ερέρα, Μπειγί. Δηλαδή ντροπή.
ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΖΛΑΤΑΝ
Ναι ξέρω σήμερα θα γράψουν κάποιοι για τον «μετρ της άμυνας που κλείδωσε τη Λίβερπουλ», «για το πόσο γάτα είναι ο Μουρίνιο και πήρε χρυσή ισοπαλία» και όλοι ευτυχισμένοι.
Μη σας χαλάσω το όνειρο, αλλά πραγματικά θα έδινα πολλά χρήματα για να μπω στο μυαλό του Πογκμπά και του Ζλάταν μετά το τέλος του ματς. Όχι να ακούσω αυτά που θα πουν στα ΜΜΕ. Αλλά να μάθω τι σκέφτονται για το κακό που τους βρήκε, να κυνηγάνε μία μπάλα στο…Θεό, να μη μπορούν να αλλάξουν τρίτη πάσα και φυσικά να κυνηγάνε σαν τον Μπασινά και τον Νεμπεγλέρα τους παίκτες της Λίβερπουλ, που δεν είναι δα και ο Μέσι με τον Ρονάλντο.
Προβληματισμό για το ποιος μπορεί να θεωρεί σοβαρή προπονητική προσέγγιση αυτό που εμφανίζει η Γιουνάιτεντ του Μουρίνιο; Υπάρχει έστω και ένας στο Ολντ Τράφορντ, που να χαμογελάει με ότι βλέπει; Δηλαδή η ομάδα τους είναι μικρότερο μέγεθος (και ως ρόστερ) από τη Λίβερπουλ, που πάει στο Άνφιλντ για να παίξει Κατενάτσιο και όσα πιάσει ο Ντε Χέα; Κανένα επιθετικό πλάνο, καμία επιθετική προσπάθεια, κανένα συνδυασμό και ανάπτυξη από τα μετόπισθεν; Αν είχε προπονητή τον Ποτσετίνο, έτσι θα έπαιζε; Κρίμα ειλικρινά.
Η Λίβερπουλ μπλοκαρίστηκε για ένα ημίχρονο. Στο δεύτερο ο Κλοπ έδωσε σαφείς οδηγίες για να φτάσει πιο σωστά η ομάδα του στην περιοχή του Ντε Χέα. Με τη μπάλα κάτω. Είναι πολύ δύσκολο όταν ο άλλος αμύνεται μαζικά να βρεις διαδρόμους. Τις φάσεις τις έκανε και ας μην έπαιξε αυτό που διδάσκει ο Γερμανός σε απόλυτο βαθμό και ας μην την «πάτησε» τη Γιουνάιτεντ. Στο τέλος της βραδιάς κερδισμένη βγήκε η ομάδα που κατέβηκε για την ισοπαλία και την πήρε.
ΚΑΤΟΧΗ ΜΠΑΛΑΣ 35%!!!
Η Γιουνάιτεντ έκλεισε το ματς με κατοχή μπάλας 35% και κάπου διάβασα ότι αυτό το ποσοστό είναι το χειρότερο της από το 2003! Η θλίψη που λέγαμε. Μιλάμε για τη μεγαλύτερη και πιο επιτυχημένη ομάδα της 20ετίας στην Αγγλία. Αν ο Σερ Άλεξ έβλεπε τη δική του Γιουνάιτεντ να παίζει έτσι και να έχει κατοχή 35%, την επόμενη ημέρα θα τους ξεφώνιζε όλους στην προπόνηση, γιατί αποκλείεται να τους ζητούσε κάτι τέτοιο. Ο Μουρίνιο θα τους πει μπράβο, θα είναι μέσα του ικανοποιημένος. Αυτή είναι η διαφορά.
Αν ήμουν φίλος της Γιουνάιτεντ θα στεναχωριόμουν με αυτή την εικόνα. Για τη Λίβερπουλ προσεχώς. Αρχίζει και μας αρέσει αρκετά. Αν συνεχίσει έτσι, έχει προοπτική.
Την καλύτερη μπάλα στο νησί, την εμφανίζουν οι Σίτι και Τότεναμ. Κανονικό ποδόσφαιρο παίζουν η Λίβερπουλ, η Άρσεναλ και η Έβερτον. Η Τσέλσι προσπαθεί να βρει ταυτότητα και ισορροπία. Οι υπόλοιπες ακολουθούν ασθμαίνοντας. Το ποιος θα πάρει τίτλους θα το δούμε. Αλλά έχει σημασία το πώς φτάνεις στην επιτυχία, πως φτάνεις στο αποτέλεσμα. Αφήστε που έτσι δεν πιστεύω ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μπορεί να φτάσει κάπου ψηλά.