Τζόγος: ένα «καταφύγιο» σε καιρό κρίσης;

Τα τελευταία πέντε χρόνια η προσέλευση των προβληματικών παικτών καθώς και των συγγενικών τους προσώπων στο ΚΕΘΕΑ‐ΑΛΦΑ, παρουσιάζει αυξητική τάση σε ποσοστό 19‐25% σε σχέση με αυτή των εξαρτημένων από το αλκοόλ. Επιπλέον ανησυχητικός παράγοντας είναι η συνεχής μείωση της ηλικίας έναρξης συγχρόνως με τα ποσοστά αύξησης του διαδικτυακού τζόγου, που δύσκολα οριοθετείται. Μπορεί τα χρηματικά ποσά που παίζονται να είναι λιγότερα από αυτά του 2010, όμως η ένταση και ο χρόνος ενασχόλησης με τον τζόγο είναι σημαντικά μεγαλύτερος.
|
Open Image Modal
PHILIPPE LOPEZ via Getty Images

Όλοι μας έχουμε ακούσει ιστορίες για άτομα που έχουν καταστραφεί οικονομικά και ηθικά από τον τζόγο. Ορισμένοι δε δίστασαν να παίξουν σε ένα βράδυ ολόκληρες περιουσίες, που απέκτησαν με κόπο και σκληρή δουλειά. Αρκετοί κατάφεραν να σταματήσουν τον παθολογικό τζόγο έγκαιρα. Δεν είναι λίγες όμως οι περιπτώσεις ατόμων που, μέσα στην απόγνωσή τους, οδηγήθηκαν σε αυτοκαταστροφικές ενέργειες.

Η ελληνική αγορά τυχερών παιχνιδιών συγκαταλέγεται στην πρώτη δεκάδα των χωρών της Ευρώπης και αρκετά υψηλά στην παγκόσμια κατά κεφαλή δαπάνη για τον τζόγο. Τα υψηλά επίπεδα οικονομικής δυσχέρειας που βιώνουμε μειώνουν συνεχώς τα ψυχολογικά αποθέματα. Η καθημερινότητα επιβαρύνεται με ανασφάλεια, αγωνία και φόβο. Όλο και περισσότερο το άτομο γίνεται πιο ευάλωτο και ψάχνει ελπίδα και βιώσιμη λύση καταφεύγοντας στα τυχερά παιχνίδια. Αρκετοί άνθρωποι που δεν είχαν σχέση με τον τζόγο, απελπισμένοι από τη συνεχή μείωση των οικονομικών και κοινωνικών παροχών, ψάχνουν άμεσες λύσεις ανακούφισης.

Τα τελευταία πέντε χρόνια η προσέλευση των προβληματικών παικτών καθώς και των συγγενικών τους προσώπων στο ΚΕΘΕΑ‐ΑΛΦΑ, παρουσιάζει αυξητική τάση σε ποσοστό 19‐25% σε σχέση με αυτή των εξαρτημένων από το αλκοόλ. Επιπλέον ανησυχητικός παράγοντας είναι η συνεχής μείωση της ηλικίας έναρξης συγχρόνως με τα ποσοστά αύξησης του διαδικτυακού τζόγου, που δύσκολα οριοθετείται. Μπορεί τα χρηματικά ποσά που παίζονται να είναι λιγότερα από αυτά του 2010, όμως η ένταση και ο χρόνος ενασχόλησης με τον τζόγο είναι σημαντικά μεγαλύτερος.

Η διέξοδος προς τον τζόγο ως τρόπος διαχείρισης της κρίσης οδηγεί τελικά σε αδιέξοδο. Οι λύσεις σε ένα «μεταφυσικό» επίπεδο εξεύρεσης χρημάτων είναι αδύνατον να δοθούν και η συνεχής εμπλοκή με τον τζόγο δημιουργεί εξαρτητικές συμπεριφορές που εμπεριέχουν δυσλειτουργίες, με επιπτώσεις στην οικογένεια, την εργασία και τον κοινωνικό περίγυρο.

Το ποτήρι είναι ίδιο για όλους. Εάν το βλέπουμε μισογεμάτο ή μισοάδειο από εμάς

εξαρτάται. Θα ήταν ωφέλιμο να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας σύμφωνα με τις πραγματικές μας ανάγκες. Να μην παρασυρόμεθα από σενάρια φόβου και πανικού που ενισχύουν την αβεβαιότητα και προκαλούν άγχος, ένταση, απελπισία, απομόνωση, απαισιοδοξία και να μη διστάζουμε να αναζητούμε λύσεις σε ανθρώπους που μπορούν να βοηθήσουν στα θέματα που μας απασχολούν.