Ο Θεός στον πύργο της Βαβέλ καταράστηκε τους ανθρώπους, να μιλούν διαφορετικές γλώσσες για να μη μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Εδώ στην Ελλάδα, μας καταράστηκε να μιλάμε την ίδια γλώσσα και να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας. (Οδηγίες Κρίσης 2011-13)
Είναι ότι πιο γελοίο ερώτημα, θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί για δημοψήφισμα. Ένας πρωθυπουργός όταν στριμώχνεται, δε βυθίζει το λαό σ έναν διχασμό* για να ξεφύγει. Ήδη επισήμως η κυβέρνηση στα σποτάκια της, αποκαλούσε τις θέσεις του ΝΑΙ, πραξικόπημα. Έλεγε πως οι θέσεις του Ναι είναι προπαγάνδα. Ενώ οι θέσεις του ΟΧΙ, είναι Κυριακή. Ο Καμμένος επίσης τις αποκάλεσε προπαγάνδα και μετά ζήτησε να πάμε στο δημοψήφισμα ενωμένοι. Σουρεαλισμός;
Το αστείο ξεκίνησε απ' το πρώτο ερώτημα που ετέθη, επί μιας προτάσεως που δεν υπήρχε. Το ερώτημα ήταν αν θέλετε μια κακή συμφωνία (η οποία είχε αποσυρθεί) ή μια καλύτερη ..γενικώς, πάντα όμως μέσα στην ευρωζώνη. Ύστερα ετέθη το ίδιο ερώτημα, με τη διασφάλιση ότι όχι απλώς θα είμαστε στην ευρωζώνη αλλά ούτως ή άλλως η συμφωνία θα κλειστεί την Τρίτη. Προσέξτε δηλαδή το δίλημμα. Κακή συμφωνία ή καλύτερη; (πάντα μέσα στην ευρωζώνη). Συγγνώμη αλλά ποιός θα δινε απάντηση «δε θέλω μια καλύτερη συμφωνία αλλά θέλω την κακή»;
Φαντάζομαι ότι αν δεν είχε εγείρει αντιρρήσεις η αντιπολίτευση και οι ξένοι, τότε (βγάζοντας απ έξω το ΚΚΕ γι άλλους λόγους) εκτός από 5 ηλιθίους και ίσως άλλους 5 προδότες, το αποτέλεσμα θα ήταν 100%, άντε 99% με το «θέλουμε καλύτερη συμφωνία». Δε βρίσκω κανέναν λόγο δηλαδή, να μην ψήφιζε κανείς κάτι τέτοιο, γιατί είναι αυτονόητο ότι αν ρωτήσεις κάποιον τι προτιμάει, καλύτερα νέος, πλούσιος κι όμορφος ή γέρος, φτωχός κι άσχημος, να επιλέξει τα πρώτα. Αυτό όμως καθιστά αυτoχρήμα άχρηστο κι ένα τέτοιο δημοψήφισμα, διότι αν έλεγες στους ευρωπαίους ότι ο ελληνικός λαός κατά 99% δεν θέλει άλλη λιτότητα, δε νομίζω ν' απαντούσαν «δε σε πιστεύουμε κάντε ένα δημοψήφισμα να σιγουρευτούμε».
Αυτός είναι κι ο λόγος που δεν ισχυροποιεί σε καμία περίπτωση τη διαπραγματευτική ισχύ του πρωθυπουργού. Διότι οι δανειστές δεν αμφισβητούν ότι δε θέλουμε άλλη λιτότητα, όπως δεν αμφισβητούν και τη νομιμότητα των εκλογών κι ότι ο Τσίπρας είναι δικαίως ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Ακόμη κι ο Σουλτς, μπορεί να είπε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι δεν του αρέσει ο Τσίπρας αλλά δεν είπε ότι είναι παρανόμως πρωθυπουργός. Ακόμη κι η αντιπολίτευση, δεν αμφισβήτησε τη νόμιμη εκλογή του. Ο μόνος που αμφιβάλλει είναι μάλλον ο ίδιος ο Τσίπρας, που ήθελε επιβεβαίωση μέσω ενός δημοψηφίσματος. Τίποτα δεν είχε συμβεί, ώστε να μην συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις και να φέρει τα αποτελέσματα τα οποία είχε υποσχεθεί.
Βέβαια έχει συμβεί κάτι. Τέλειωσε ο χρόνος και τα αποτελέσματα δεν ήρθαν. Η πρώτη ίσως παγκοσμίως μεταφυσική προεκλογική υπόσχεση, του «θα τούς μεταπείσουμε», δεν υλοποιήθηκε. Έτσι προχώρησε σ ένα δημοψήφισμα ελιγμό και παρωδία. Ότι ο ισχυρισμός του «θα τούς μεταπείσουμε» δεν δούλεψε πέντε μήνες αλλά θα δουλέψει σε 48 ωρες, είναι δεδομένο, αν έχεις ιδεοληψίες.
Η αντιπολίτευση κι οι Ευρωπαίοι, θεώρησαν ορθώς το ερώτημα γελοίο και προχώρησαν στην μετάφραση του, λέγοντας ότι πρόκειται για επιλογή μεταξύ ευρώ και δραχμής. Ασχέτως αν η ερμηνεία είναι σωστή ή όχι, το εκλογικό σώμα προσήλθε στις κάλπες, έχοντας να βάλει ένα σταυρό, σε δυο ερωτήματα, με τέσσερεις επιλογές. Κάποιοι πήγαν να ψηφίσουν «κακή ή καλύτερη συμφωνία, ναι ή όχι» και κάποιοι άλλοι «ευρώ ή δραχμή, ναι ή όχι».
Το αποτέλεσμα μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφω ξημερώματα Δευτέρας έχουν ως εξής:
Δημοψήφισμα πραγματικά αποτελέσματα:
61,3% απάντησαν στο ερώτημα της κυβέρνησης.
38,7% απάντησαν στο ερώτημα της αντιπολίτευσης.
Αυτά είναι τα πραγματικά αποτελέσματα. 61,3% επέλεξαν μια καλύτερη συμφωνία και 38,7% είπαν «ναι» στην ευρωζώνη κι «όχι» στη δραχμή. Γι αυτό, εκτός απ' το κοινώς λεγόμενο «παπατζιλίκι», το δημοψήφισμα είναι όχι μόνο κίβδηλο και περιττό αλλά κι επικίνδυνο μιας και δίχασε τον κόσμο.
Έχουμε περάσει απ τη δημιουργική ασάφεια, στην καταστροφική σαφήνεια και η κυβέρνηση, ακόμη να καταλάβει ότι αυτή πάει στα βράχια κι ότι τα βράχια δεν έρχονται σε μας, σαν αυτόν που είναι μέσα σε τρένο που ξεκινάει και νομίζει ότι φεύγει ο σταθμός...
Το χειρότερο είναι πως άμα χάσει σ αυτό το πόκερ η κυβέρνηση, την αποτυχία δε θα τη χρεωθεί ο Σύριζα αλλά η Αριστερά. Σαράντα χρονιά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, χρεοκόπησαν τη χώρα και τώρα σε πέντε μήνες, υπάρχει ο κίνδυνος να λέει ο λαός, η Αριστερά κατάστρεψε την Ελλάδα.
*Το να δίνεις εξουσία σε κάποιους ανθρώπους, είναι σα να δίνεις ένα μπουκάλι ουίσκι και τα κλειδιά του αυτοκινήτου, σ' έναν έφηβο.