Το «Οινοπωλείον» στου Ψυρρή, είναι η πιο παλιά ταβέρνα όλης της συνοικίας. Η ιστορία αυτού του παραδοσιακού οινομαγειρείου ξεκινά την δεκαετία του 1920 από τον Σπυρίδων Μάρκου.
Για να μάθω την ιστορία της ταβέρνας στην οποία ήπιαν μια κούπα ρετσίνας χιλιάδες Αθηναίοι οδήγησα μέχρι την Παιανία όπου η οικογένεια διατηρεί ένα σύγχρονο οινοποιείο. Εκεί είχα την χαρά να μιλήσω με το Βασίλη Μάρκου ο οποίος ανήκει στην τέταρτη γενιά παραγωγής κρασιού.
Φτάνοντας στο οινοποιείο ο Βασίλης με οδήγησε στη σάλα του κτηρίου και μου προσέφερε ένα ποτήρι λευκό κρασί. Έκατσα αναπαυτικά στον καναπέ και του ζήτησα να μου διηγηθεί την ιστορία της ταβέρνας αλλά και της οικογένειας.
«Ο Σπυρίδων Μάρκου αξιοποιώντας ένα ακίνητο στου Ψυρρή, που υπήρχε στην οικογένεια, δημιούργησε ένα μαγειρειό-κρασοπουλειό, την «Σπατανέικη Ταβέρνα» η οποία ήταν η πρώτη που άνοιξε στην περιοχή» μου είπε. «Αρχικά παραχώρησε την μάντρα του για διανυκτέρευση των κάρων και των αλόγων των αμαξάδων, πουλούσε ξύλα, κάρβουνα καμιά φασολάδα και κρασί δικό του. Στη διάρκεια του χρόνου χρειάστηκε και ο μεζές για να κατεβαίνει καλύτερα το κρασί και το 1928 ο παππούς ο Βασίλης μαζί με τον πατέρα του, τον Σπύρο έφτιαξαν την ταβέρνα».
«Ήταν το 1950 όταν το μεράκι και η αγάπη του για το κρασί μεταφέρθηκε και στον γιό του, τον παππού Βασίλειο Μάρκου. Αυτός από την πλευρά του ανακαίνισε και αναβάθμισε ριζικά την οικογενειακή ταβέρνα, η οποία έγινε πολύ γνωστή για το εξαιρετικό κρασί που πουλούσε. Η φήμη του κρασιού του τον ανάγκασε να επέκτεινε τους αμπελώνες με αποτέλεσμα να αυξηθεί η παραγωγή», τονίζει ο Βασίλης.
«Το 1980 ο πατέρας μου με τον θείο μου ξεκίνησαν τη νέα γενιά της οικογένειας δημιουργώντας σύγχρονο οινοποιείο, μέλος της Ένωσης Οινοπαραγωγών Αμπελώνα Αττικής (Ε.Ν.Ο.Α.Α.), καθώς στην περιοχή υπήρχαν μόνο πατητήρια. Πρόκειται για μια σύγχρονη οινοποιητική μονάδα παραγωγής και εμφιάλωσης με υψηλές προδιαγραφές σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εποχής. Παράλληλα διπλασίασαν την έκταση του αμπελώνα τους στην Αττική επεκτείνοντας την στην Νεμέα. Έχοντας την ανάγκη να μοιραστούν την αγάπη, την ιστορία και όλο το οινικό πλούτο που υπήρχε στην οικογένεια όλα αυτά τα χρόνια, δημιούργησαν το 2005 στην Παλλήνη το «Μουσείο Οίνου» έναν πολυχώρο δραστηριοτήτων, τέχνης και οινικού πολιτισμού».
Ρωτώντας τον Βασίλη πόσα είναι τα στρέμματα που ανήκουν στον ιδιωτικό τους αμπελώνα απαντά: «Είναι περίπου διακόσια στρέμματα. Τα εκατό βρίσκονται εδώ στην Αττική και τα υπόλοιπα βρίσκονται στη Νεμέα. Στην Αττική παράγουμε Σαββατιανό ενώ στη Νεμέα παράγουμε Αγιωργίτικο και Μαλαγουζιά».
Φεύγοντας από τη σάλα οινοποιείου ο Βασίλης με ξενάγησε στο υπόγειο του κτηρίου όπου βρίσκεται η «καρδιά» του οινοποιείου. Μέσα στις κάβες του είδα τα τεράστια δρύινα βαρέλια, μπουκάλια στοιβαγμένα έτοιμα να τα γεμίσουνε με κρασί, το εμφιαλωτήριο και τις τεράστιες δεξαμενές που γίνεται η ζύμωση του κρασιού όταν γίνεται ο τρύγος.
Φτάνοντας η κουβέντα στις ποικιλίες των κρασιών του ζήτησα να μας πει ορισμένα πράγματα για το Σαββατιανό. «Το Σαββατιανό είναι η βάση της οικογένειάς μας. Πάντα το καλλιεργούσαμε. Πρόκειται για μια ιστορική ποικιλία. Είναι αυτή από την οποία παράγεται η Ρετσίνα».
«Είχε δημιουργηθεί μια κακή φήμη για το Σαββατιανό. Εμείς τώρα το κυνηγάμε αυτό με νέες οινοποιήσεις, πιο ιδιαίτερες. Πλέον μιλάμε για ένα νέο προϊόν στο οποίο αναδεικνύονται τα αρώματα των φρούτων και παράλληλα δένει αρμονικά με το ρετσίνι».