Με συνοπτικές διαδικασίες έγινε στο Χάρκοβο η αποκαθήλωση της προτομής του στρατάρχη και ήρωα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Γκεόρκι Ζούκοφ. Μαζί βέβαια με την προτομή του ξηλώθηκε και ένα μεγάλο όσο και σπουδαίο κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας και της μάχης κατά του Άξονα και το Ναζισμού.
Η τοπική αξιωματούχος Τατιίανα Τοπτσι μιλώντας στον ουκρανικό τηλεοπτικό σταθμό Suspilne, είπε ότι ο περιστατικό συνέβη το πρωί της Κυριακής και όλα έγιναν πολύ γρήγορα ενώ δήλωσε δεν γνώριζε ποιοι ήταν υπεύθυνοι.
Μάλιστα αξίζει να σημειωθεί πως οι αρχές της πόλης ήταν αντίθετες εδώ και καιρό στις προτάσεις απομάκρυνση της προτομής.
Όπως γράφει ο BBC, την ευθύνη για την καταστροφή του μνημείου ανέλαβε στρατιωτική μονάδα που ονομάζεται «Κράκεν» και έχει δεσμούς με το Natsionalnyi Κorpus, ακροδεξιό κόμμα της Ουκρανίας με το οποίο μοιράζεται κοινές ιδεολογίες.
Στις σχετικές δηλώσεις προέβη ο αρχηγός της ομάδας Κράκεν, Κονσταντιν Νεμίτσεβ ενώ σε ένα βίντεο μεγαλύτερης διάρκειας που διακινείται μέσω Telegram, μετά το ξήλωμα η προτομή πετιέται σε ένα φορτηγό και μετά σε έναν κάδο σκουπιδιών.
Αποτελεί βέβαια ειρωνεία, το ότι η προτομή του Στρατάρχη Ζούκοφ που θεωρείται ως η σημαντικότερη στρατιωτική προσωπικότητα του σοβιετικού στρατού και μια εκ των σημαντικότερων κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με καθοριστικό ρόλο στις επιχειρήσεις κατά της Ναζιστικής Γερμανίας, να αποκαθηλώνεται από ομάδες ακροδεξιών απλά επειδή ήταν Ρώσος.
Η δε πράξη και οι εικόνες της καταστροφής της προτομής είναι πιθανό να θεωρηθουν ως σοβαρή πρόκληση και προσβολή για πολλούς Ρώσους.
Ποιος ήταν ο Στρατάρχης Ζούκοφ που οδήγησε τον Κόκκινο Στρατό στο Βερολίνο
Ο Ζούκοφ, έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από δυτικούς στρατηγούς αλλά και πολιτικά πρόσωπα για τις στρατηγικές ικανότητές του και την καλή επικοινωνία με τους Συμμάχους.
Η προσφορά του στον αγώνα κατά της Ναζιστικής Γερμανίας ήταν καθοριστικής συμμαχίας για τις εξελίξεις στο Ανατολικό Μέτωπο και την τελική έκβαση του πολέμου ενώ παγκοσμίως μέχρι σήμερα θεωρείται ο κύριος στρατιωτικός ηγέτης της σοβιετικής αντεπίθεσης που ολοκληρώθηκε με την κατάληψη του Βερολίνου.
Αρχικά ήταν σε δυσμένεια από τον Ιωσήφ Στάλιν ο οποίος διαφωνούσε με τις σύγχρονες τακτικές που ήθελε να εφαρμόσει ο Ζούκοφ αλλά τον Σεπτέμβριο του 1941 ανέλαβε ενεργό δράση και οργάνωσε την άμυνα του Λένινγκραντ απέναντι στις πρώτες γερμανικές επιθέσεις.
Λίγο αργότερα, με τον γερμανικό στρατό προ των πυλών της Μόσχας κλήθηκε ξανά να οργανώσει σχέδιο απόκρουσης και το έπραξε με την μεγάλη νίκη τον Δεκέμβριο του ίδιους έτους.
Σχεδίασε επίσης την επιχείρηση «Ουρανός» για την Μάχη του Στάλνιγκραντ που έπαιξε κρίσιμο ρόλο για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ Γερμανίας-ΕΣΣΔ.
Έπαιξε επίσης βασικό ρόλο στην καθοριστική μάχη του Κουρσκ το 1943, που ήταν νικηφόρα για τον Κόκκινο Στρατό αλλά και η μεγαλύτερη αρματομαχία στην ιστορία του Β′ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αρχές του 1944 «έσπασε» την πολιορκία του Λένινγκραντ και ηγήθηκε της επιχείρησης «Μπαγκρατιόν» (από κάποιους θεωρείται ίσως η μεγαλύτερη επιχείρηση του πολέμου) και έτσι ο Κόκκινος Στρατός προέλασε στην Πολωνία.
Τέλος, ήταν μεταξύ των στρατηγών που ηγήθηκαν της τελικής επίθεσης κατά της Γερμανίας το χειμώνα του 1944 - 1945 οδηγώντας τα στρατεύματα στην καρδιά του Βερολίνου.
Η μεγάλη δημοφιλία του ωστόσο, την οποία ο Στάλιν αισθανόταν ως απειλή, εκτιμάται πως ήταν ο βασικός λόγος της μετέπειτα υποβάθμισής του.