Οι άνθρωποι δεν έχουν ταξιδέψει στη Σελήνη από τότε που το πρόγραμμα Apollo της NASA τερματίστηκε το 1972, αλλά το Artemis ευελπιστεί να στείλει σύντομα πίσω τους ανθρώπους στη σεληνιακή επιφάνεια, με την πρώτη επανδρωμένη προσγείωση να έχει προγραμματιστεί για το 2026.
Οι αστροναύτες του Artemis φιλοδοξούν να κάνουν πράγματα που οι άνθρωποι δεν έχουν κάνει στο παρελθόν, όπως η κατασκευή μιας κατοικήσιμης βάσης που θα επιτρέπει μακροχρόνιες επισκέψεις και η εξερεύνηση του κρατήρα του σεληνιακού νότιου πόλου.
Επιστήμονες σε όλο τον κόσμο εργάζονται πάνω σε λύσεις που θα τους βοηθήσουν να επιτύχουν τους στόχους τους και να μείνουν ασφαλείς. Σε αυτούς περιλαμβάνονται ερευνητές του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), οι οποίοι αναπτύσσουν φορητά ρομποτικά άκρα που θα βοηθούν τους αστροναύτες να ανακάμπτουν από πτώσεις.
Τα λεγόμενα «SuperLimbs» έχουν σχεδιαστεί για να εκτείνονται από ένα σακίδιο που περιέχει το σύστημα υποστήριξης της ζωής των αστροναυτών. Όταν αυτοί πέφτουν, ένα επιπλέον ζεύγος άκρων θα μπορεί να εκτείνεται και να παρέχει έναν μοχλό πίεσης για να τους βοηθήσει να σταθούν όρθιοι, εξοικονομώντας ενέργεια για άλλες εργασίες.
Αυτό θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο. Η μερική βαρύτητα του φεγγαριού καθιστά δύσκολη τη διατήρηση της ισορροπίας. Οι 12 αστροναύτες που περπάτησαν στο φεγγάρι στις αποστολές Apollo έπεσαν 27 φορές, ενώ είχαν άλλα 21 παρ’ ολίγον ατυχήματα, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν.
Όταν ο αστροναύτης Charlie Duke έπεσε στο φεγγάρι το 1972, ενώ εκτελούσε δοκιμές στο σεληνιακό έδαφος, χρειάστηκαν τρεις προσπάθειες για να σηκωθεί.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι πτώσεις ήταν πιο συχνές όταν, οι αστροναύτες, όπως ο Duke, συνέλεγαν δείγματα ή χρησιμοποιούσαν εργαλεία - εργασίες που είναι πιθανό να αναλάβουν και οι αστροναύτες του Artemis.
Τι είναι τα SuperLimbs
Τα SuperLimbs αναπτύχθηκαν πριν από περίπου μια δεκαετία από τον Harry Asada, καθηγητή στο ΜΙΤ, και έχουν ήδη δοκιμαστεί από εργαζόμενους στην κατασκευή αεροσκαφών και στη ναυπηγική βιομηχανία.
Τώρα προσαρμόζονται για τους αστροναύτες. Ο Erik Ballesteros, διδακτορικός φοιτητής στο MIT, πέρασε το καλοκαίρι στο Jet Propulsion Lab της NASA, εργαζόμενος πάνω στα SuperLimbs στο πλαίσιο υποτροφίας της NASA.
Το σύστημα χρειάζεται λίγη ακόμα δουλειά, δήλωσε ο Ballesteros, αλλά ελπίζει ότι θα είναι έτοιμο για επίδειξη μέχρι τον Ιανουάριο - όταν θα βοηθήσει ένα ανδρείκελο να σηκωθεί από πρηνή θέση.
Πιστεύει μάλιστα ότι μέσα σε ένα ή δύο χρόνια θα είναι έτοιμο για επίδειξη σε ανθρώπους, αλλά υπάρχουν πολλά που η ομάδα πρέπει πρώτα να καταλάβει όσον αφορά στην ασφάλεια, δήλωσε στο CNN. «Δεν μπορούμε απλώς να κολλήσουμε με μονωτική ταινία - πρέπει να είμαστε πολύ ακριβείς και πολύ προσεκτικοί», είπε.
Θα μπορούσαν να υπάρξουν κι άλλες προκλήσεις. Ο δρ Jonathan Clark, επίκουρος κλινικός καθηγητής Νευρολογίας και Διαστημικής Ιατρικής στο Baylor College of Medicine, ο οποίος διετέλεσε χειρουργός του πληρώματος σε έξι αποστολές λεωφορείων της NASA και είναι σύμβουλος για εμπορικές διαστημικές εταιρείες, δήλωσε στο CNN ότι το ακραίο περιβάλλον του διαστήματος - από τις θερμοκρασίες, τα μολυσματικά σωματίδια όπως η σκόνη, την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία - καθιστά ακριβό και χρονοβόρο εγχείρημα για χρήση ενός τέτοιου εξοπλισμού εκτός του πλανήτη μας.
Όμως, πρόσθεσε, ο ρυθμός καινοτομίας στη διαστημική τεχνολογία είναι εκπληκτικός. «Για να μετατραπεί η επιστημονική φαντασία σε επιστημονική πραγματικότητα, χρειάζονταν αιώνες ή δεκαετίες», είπε. «Τώρα είναι θέμα χρόνων».
«Το νέο παράδειγμα για τους αστροναύτες»
Οι άνθρωποι δεν είχαν ακόμη πολλές ευκαιρίες να εργαστούν στο φεγγάρι. Οι αστροναύτες του Apollo 17 κατέχουν το ρεκόρ του μεγαλύτερου περιπάτου στο φεγγάρι, με επτά ώρες και 37 λεπτά.
Αντίθετα, οι συμμετέχοντες στην αποστολή Artemis - που τελικά θα περιλαμβάνουν και αστροναύτες από χώρες όπως η Ιαπωνία - θα περάσουν έως και μια εβδομάδα στο φεγγάρι, μαθαίνοντας να ζουν και να εργάζονται μακριά από τη Γη, προετοιμάζοντας τις ανθρώπινες αποστολές στον Άρη. Η Κίνα έχει τα δικά της σχέδια για να φτάσει στο φεγγάρι μέχρι το 2030, όπου θα κατασκευάσει έναν ερευνητικό σταθμό.
Ο Ballesteros σχεδιάζει να περάσει τα επόμενα χρόνια του διδακτορικού του χρησιμοποιώντας μια «τεχνική Swiss Army Knife» για να μετατρέψει το SuperLimbs σε ένα σύστημα για αστροναύτες που μπορεί «να αντιμετωπίσει διαφορετικές σημαντικές περιπτώσεις χρήσης, αλλά όλα να είναι ένα ενιαίο σχέδιο».
Στη συνέχεια, σχεδιάζει να εργαστεί για να κάνει τα άκρα να λειτουργήσουν ως ένα επιπλέον ζευγάρι πόδια. «Έτσι, σας επιτρέπει να πηγαίνετε από το σημείο Α στο Β πολύ πιο γρήγορα και χωρίς να χρησιμοποιείτε τόση ενέργεια», είπε. «Και αν αρχίσουν να χάνουν λίγο τα πόδια τους, μπορεί να τους βοηθήσει να σταθεροποιηθούν».
Μετά από αυτό, θα στρέψει την προσοχή του στο να ανακαλύψει πώς τα άκρα μπορούν να αξιοποιήσουν εργαλεία για να βοηθήσουν σε εργασίες όπως η εκσκαφή, ο χειρισμός δειγμάτων και η κατασκευή.
«Θέλω να γίνει σχεδόν σαν μια φυσική προέκταση του σώματός τους… έτσι ο αστροναύτης σχεδόν αισθάνεται άβολα που δεν τα έχει», είπε.