Τα απομεινάρια ενός πυραύλου V2 που είχε εκτοξευτεί από τη ναζιστική Γερμανία εναντίον του Λονδίνου κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ανακαλύφθηκαν σε περιοχή της νοτιοανατολικής Αγγλίας, όπου συνετρίβη και εξερράγη πριν φτάσει στον στόχο του.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Live Science, πρόκειται για την έκτη μεγάλη ανασκαφή σε χώρο πτώσης πυραύλου V2, την οποία πραγματοποίησαν αρχαιολόγοι και οι αδελφοί Κόλιν και Σον Γουέλτς, που έχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια διερευνώντας χώρους που σχετίζονται με «όπλα εκδίκησης» των Ναζί που εκτοξεύτηκαν εναντίον της βρετανικής πρωτεύουσας. Σε αυτό το πλαίσιο, έχουν κάνει ανασκαφές και σε χώρους πρόσκρουσης «ιπτάμενων βομβών» V1 – των θεωρούμενων προκατόχων των σύγχρονων πυραύλων cruise. Οι V1 εκτοξεύονταν κυρίως από συστήματα εκτόξευσης με καταπέλτη στην κατεχόμενη από τους Ναζί Γαλλία.
Στην τελευταία ανασκαφή για V2 κοντά στο Πλατ, χωριό κοντά στο Μέιντστοουν, οι ερευνητές βρήκαν και ανέσυραν πάνω από 800 κιλά μεταλλικών συντριμμιών, μεταξύ των οποίων μεγάλα κομμάτια του θαλάμου καύσης του πυραύλου. Ο πύραυλος είχε πέσει στην περιοχή κατά τα μεσάνυχτα της 14ης Φεβρουαρίου 1945.
Σήμερα ο χώρος είναι καλλιεργήσιμη έκταση, ωστόσο όταν έπεσε ο πύραυλος ήταν περιβόλι. Η πρόσκρουση έλαβε χώρα αρκετά μακριά από σπίτια, οπότε δεν τραυματίστηκε κανείς, ωστόσο μια ηλικιωμένη είπε αργότερα πως ο ήχος από την έκρηξη ήταν τόσο δυνατός που προκάλεσε πρόβλημα στην ακοή της, όπως είπε ο Σον Γουέλτς στο Live Science.
H ομάδα των ερευνητών έσκαβε για τέσσερις ημέρες, κατά τα τέλη του Σεπτεμβρίου, στον κρατήρα, ο οποίος είχε σκεπαστεί με χώμα, αν και η θέση του ήταν γνωστή. Θα ακολουθήσουν 18 μήνες συντήρησης των αντικειμένων, πριν τη σύνταξη αρχαιολογικής αναφοράς για το επίσημο ιστορικό αρχείου του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η ομάδα χρησιμοποίησε ανιχνευτές μετάλλου για να βρει τα τμήματα που βρίσκονταν βαθύτερα- σε βάθος άνω των 4,3 μέτρων, όπως είπε ο Κόλιν Γουέλτς. Όπως είπε, ο πύραυλος ταξίδευε με ταχύτητα τριπλάσια- τετραπλάσια αυτής του ήχου, και μπήκε τουλάχιστον 1,5 μέτρα στο έδαφος πριν αρχίσει η κανονική του πυροδότηση.
Οι V1 και V2 συγκαταλέγονταν μεταξύ των αποκαλούμενων «Wunderwaffen» («θαυματουργά όπλα») των Ναζί, με τα οποία η ναζιστική ηγεσία ήλπιζε μάταια να αλλάξει την έκβαση του πολέμου, τον οποίο σε εκείνη τη φάση η Γερμανία έχανε. Σύμφωνα με το Air and Space Museum του Smithsonian Institute, ο Αδόλφος Χίτλερ διέταξε τη χρήση των V1 και V2 κατά του Λονδίνου λόγω των καταστροφικών βομβαρδισμών γερμανικών πόλεων το 1943 και 1944, και ο υπουργός Προπαγάνδας, Γιόζεφ Γκέμπελς, τα ονόμασε «Vergeltungswaffen» («όπλα εκδίκησης»). Ο πρώτος V1 χτύπησε το Λονδίνο στις 13 Ιουνίου 1944 και ο πρώτος V2 στις 7 Σεπτεμβρίου 1944.
Οι V1 πετούσαν περίπου με την ταχύτητα ενός μαχητικού της εποχής, και οι πιλότοι της RAF έμαθαν σύντομα να τους καταρρίπτουν ή να τους εκτρέπουν από την πορεία τους. Επίσης, έκαναν πολύ θόρυβο, οπότε όσοι βρίσκονταν στην περιοχή που θα δεχόταν το χτύπημα είχαν ένα χρονικό περιθώριο να καλυφθούν. Οι V2, ωστόσο, ήταν τα πρώτα υπερηχητικά όπλα, και κανείς δεν μπορούσε να τα αναχαιτίσει ή να τα ακούσει εγκαίρως να πλησιάζουν: Εκτοξεύονταν από εγκαταστάσεις στη Γερμανία, έφταναν σε ύψος περίπου 80 χλμ και μετά έπεφταν στους στόχους τους, πιάνοντας ταχύτητες μέχρι και 5.600 χλμ/ ώρα.
Ωστόσο, αν και πολύ πιο εξελιγμένοι, ήταν πολύ πιο ακριβοί από τους V1, οι οποίοι επίσης εκρήγνυνταν όταν χτυπούσαν το έδαφος, και όχι αφού εισχωρούσαν σε αυτό, κάτι που τους καθιστούσε πιο αποτελεσματικούς ως όπλο, σύμφωνα με τον Κόλιν Γουέλτς.
Οι επιθέσεις με V2 στο Λονδίνο είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο περίπου 9.000 αμάχων και στρατιωτικών, ενώ και τα δύο Vergeltungswaffen μαζί σκότωσαν περίπου 30.000 άτομα, σύμφωνα με το Imperial War Museum στο Λονδίνο.
Πολλοί V2 έπεσαν στο Κεντ αντί για το Λονδίνο. Ο Κόλιν και ο Σον Γουέλτς θεωρούν πως αυτό οφείλεται στο ότι εκτοξεύονταν τη νύχτα, όταν η σκόπευση ήταν δυσκολότερη. Καθώς οι εκτοξεύσεις των V2 συνεχίζονταν, λένε, οι εκτοξεύσεις εντοπίζονταν από συμμαχικά ραντάρ, και αεροπορικές επιδρομές εξαπολύονταν εναντίον των θέσεών τους. Για να αποφεύγουν τις επιθέσεις, οι Γερμανοί άρχισαν να εκτοξεύουν τους V2 τη νύχτα, με αποτέλεσμα μικρότερη ακρίβεια.
Μέχρι πρόσφατα οι ιστορικοί θεωρούσαν πως οι V2 κατασκευάζονταν υπό την επίβλεψη του Γερμανού επιστήμονα Βέρνερ φον Μπράουν σε υπόγειες σήραγγες κοντά στο Νορντχάουζεν στη Γερμανία, ωστόσο πλέον θεωρείται ότι ήταν μόνο γραμμή συναρμολόγησης και τα τμήματά τους κατασκευάζονταν σε πολλά εργοστάσια, που έφταναν μέχρι την Τσεχοσλοβακία.
Σημειώνεται πως ο Βέρνερ φον Μπράουν έγινε αργότερα «πατέρας» του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος. Ο ίδιος υποστήριξε πως δεν γνώριζε για τις κτηνωδίες των Ναζί, ωστόσο ήταν μέλος των SS, ενώ, σύμφωνα με το White Sands Missile Range Museum, πάνω από 12.000 άνθρωποι που είχαν εξαναγκαστεί να δουλέψουν ως εργάτες στη γραμμή παραγωγής των V2 πέθαναν μέσα σε έναν και μόνο χρόνο.
Με πληροφορίες από Live Science