Η επικοινωνία μέσω του υπολογιστή δεν την έθελγε. Αντίθετα η αλληλογραφία τη χαροποιούσε. Προτιμούσε τα γράμματα που από μικρή της άρεσαν. Έτυχε να τα παίρνει και πολύ, έλεγαν οι δάσκαλοι στη μάνα της. Θα σπουδάσει η κόρη σου. Με τα γράμματα ο κόσμος θα πάει μπροστά. Και πράγματι σπούδασε. Επίσης, η καθημερινότητά της επιβεβαίωνε ότι δεν πήγαν χαμένα τα γράμματα που έμαθε. Μεγάλη πια, συνέχισε να επικοινωνεί μέσω αλληλογραφίας. Οι καλοί της φίλοι το γνώριζαν και της απαντούσαν. Το γραμματοκιβώτιο γέμιζε τακτικά.
Για την Κ. , ήταν τελετουργία το άνοιγμα ενός γράμματος και αληθινή απόλαυση η ανάγνωσή του, δεξίμι από αγαπημένα πρόσωπα που βρίσκονταν μακριά. Η μυρωδιά του χαρτιού, η αισθητική των λέξεων, η συλλογή και σπουδή των γραμματοσήμων.
Ο Ερμής του 1861 της είχε κλέψει την καρδιά. Με τις ευχετήριες κάρτες συρτάρια ολόκληρα γέμιζε και μετά από χρόνια τις ξαναδιάβαζε λέξη-λέξη, ειδικά στις γιορτές, κοιτάζοντας τα ξεθωριασμένα γραμματόσημα. Γράμματα για την αγάπη, την επιθυμία, τη θλίψη και τη χαρά. Πλήρης συναισθημάτων προχωρούσε και στη ζωή της.
Αίφνης, μια ημέρα παρατήρησε άδειο το γραμματοκιβώτιο. Φάνηκε να μην παίρνει τα γράμματα που της έστελναν οι φίλοι, όπως την ενημέρωναν τηλεφωνικά. Με απορία και αρκετό ψάξιμο άρχισε να βρίσκει μερικά πεταμένα κάτω στο δρόμο, σε απέναντι σπίτια, στο πουθενά.
Η εκδίκηση του ταχυδρόμου; Ένας κακός οιωνός για το μέλλον που επιφύλασσε η ανθρωπότητα στα γράμματα; Άραγε, ποιος έδινε την άδεια στον ταχυδρόμο να δρα με απόλυτη ελευθερία και να σκορπάει όπου θέλει τα γράμματα; Αλλά ο διανομέας ήταν ταχυδρόμος με στολή και καπέλο ή ενοικιαζόμενος υπάλληλος από άλλη εταιρεία; Ήταν ταχυδρόμος δια βίου ή με δίμηνη σύμβαση;
Με βεβαιότητα δεν ήταν ο ταχυδρόμος της εποχής του Καποδίστρια που τριγυρνούσε στο Ναύπλιο, ανέβαινε επάνω στο βαρέλι, φώναζε τον αποδέκτη και αν δε φανερωνόταν έκαιγε το γράμμα επί τόπου.
Τώρα, ο εποχιακός διμηνίτης από το παπάκι πετάει το γράμμα στον αέρα και όπου πάει...Έχουν τα γράμματα και οι καιροί γυρίσματα...
Στη δίνη του νεοφιλελευθερισμού και στην απελπισία της, η Κ. αναζήτησε τα χαμένα γράμματα στο πλησιέστερο υποκατάστημα των Ταχυδρομείων. Με έκπληξη άκουσε από τον προϊστάμενο που την οδήγησε σε παραπλήσια αποθήκη, με στοιβαγμένα γράμματα, ταξινομημένα αλφαβητικά με οδό και αριθμό, ότι κι αυτός είχε να δει τον ταχυδρόμο ένα μήνα, γιατί ο παλιός είχε συνταξιοδοτηθεί και τον καινούριο δεν τον είχε στείλει ακόμα η εταιρεία που νοίκιαζε διανομείς.
Το πρόβλημα την έφερε αντιμέτωπη με τη χαμένη μονιμότητα αλλά και τη χαμένη αισθητική. Μπροστά στο θέαμα των στοιβαγμένων στην αποθήκη γραμμάτων, της ήρθε στο νου μια παλιότερη είδηση, για τον ταχυδρόμο στην Ιταλία που κρατούσε τόνους γράμματα στο σπίτι του ισχυριζόμενος στην απολογία του ότι δεν πληρωνόταν ικανοποιητικά!
Απ` ότι φαίνεται η παγκοσμιοποίηση αφήνει τα αποτυπώματά της στη διαφαινόμενη κρίση της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης ( UPU) η οποία ιδρύθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1874 (Συνθήκη Βέρνης). Για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια, επί προεδρίας Ντόναλντ Τραμπ, οι ΗΠΑ απείλησαν ότι θα αποχωρήσουν από την UPU, κατηγορώντας την Ένωση ότι μεροληπτεί υπέρ της Κίνας. Ο πόλεμος για τα γράμματα είχε αρχίσει.
Όταν ευγενικά αποχαιρέτησαν την Κ. από το Ταχυδρομείο της γειτονιάς, εκείνη κατάλαβε ότι ο Ερμής σταμάτησε να πηγαίνει τα γράμματα. Τελικά, είχε γίνει τόσο δυσεύρετος όσο και η κεφαλή του στο πρώτο γραμματόσημο.
Εξάλλου, οι νέοι διανομείς δεν προλάβαιναν ακόμη κι αν ήθελαν να υπηρετήσουν τον Ερμή. Σήμερα ήταν ταχυδρόμοι, αύριο ντελιβεράδες. Κάθε μήνα κι άλλος Θεός. Από τη μίσθωση των ζώων για τη μεταφορά των επιστολών περάσαμε σήμερα στο δανεισμό των διανομέων με τη σύναψη συμβάσεων ‘’εργολαβιών’’ με τρίτες εταιρείες. Οι ταχυδρομικοί υπάλληλοι πλέον νοικιάζονται και ξενοικιάζονται με ένα sms. Στο πλαίσιο αυτό ο δανεισμός εργαζομένων αποτελεί ένα σύνηθες φαινόμενο κατοχυρωμένο νομικά στο εργατικό δίκαιο.
Ωστόσο, εμείς για την Παγκόσμια ημέρα των Ταχυδρομείων, 9 Οκτωβρίου 2021, ευχόμαστε Χρόνια Πολλά στα ΕΛΤΑ.
Οι αρμόδιοι θα μας ακούσουν;