Το ορθόδοξο Πάσχα εορτάζεται με κατάνυξη σε όλη την Ελλάδα με το τελετουργικό που προβλέπει η Εκκλησία. Φέτος, λόγω κορονοϊού, τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά.
Τα έθιμα ανά περιοχή, προερχόμενα από παραδόσεις που χάνονται στο βάθος του χρόνου, έρχονται με τη σειρά τους να τονίσουν το πνεύμα των ημερών, «καλώντας» τις τοπικές κοινωνίες να συμμετέχουν με ένα ξεχωριστό τρόπο στην Ανάσταση και την γιορτή του Πάσχα.
Στην Κέρκυρα οι «Μπότηδες», στην Κάλυμνο οι δυναμίτες, το κάψιμο του Ιούδα σε ορισμένες περιοχές της χώρας, ο σαϊτοπόλεμος στην Καλαμάτα, είναι μόνο μερικά από τα έθιμα που δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα στον τρόπο που η Ελλάδα γιορτάζει. Υπάρχουν δεκάδες όμορφα και διαχρονικά έθιμα, αλλά μόνο οι «Μπότηδες» δεν «νικήθηκαν» από την πανδημία.
Οι δυναμίτες της Καλύμνου
Το λιμάνι της Καλύμνου που τα προηγούμενα χρόνια ζούσε εκρηκτικές στιγμές, το Μεγάλο Σάββατο ήταν άδειο από κόσμο και σιωπηλό από δυναμίτες,
Μόνο από τα υψώματα του Αγίου Σάββα έπεσαν κάποιοι δυναμίτες.
Ο ρουκετοπόλεμος της Χίου
Οι «ρουκετατζήδες» από τις ενορίες της Παναγιάς Ερειθιανής και του Αγίου Μάρκου που έκαναν τα μεσάνυχτα, του Μεγάλου Σαββάτου «τη νύχτα μέρα» με τις χιλιάδες ρουκέτες που εκτόξευαν, οι μεν στο καμπαναριό και τον τρούλο της εκκλησίας των δε, αποφάσισαν ότι δεν πρόκειται να ρίξουν ρουκέτες, συμβάλλοντας στα μέτρα καταπολέμησης της πανδημίας.
Το κάψιμο του Ιούδα
Στην Υπάτη αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα, μετά την Αγάπη, πραγματοποιείται το «κάψιμο του Ιούδα», έθιμο που χάνεται στα βάθη του παρελθόντος, ενώ στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγ. Νικολάου, ο παπάς σέρνει τον αναστάσιμο χορό, ψάλλοντας το «Χριστός Ανέστη». Κάθε χρόνο αυτή την ημέρα, σύσσωμος ο λαός της Υπάτης, αλλά και της ευρύτερης περιοχής, αναβιώνει και κρατάει ζωντανό το πανάρχαιο αυτό έθιμο. Εκτός από φέτος, που τους εμποδίζουν τα περιοριστικά μέτρα λόγω του κορονοϊού.
Τα «Δάκρυα της Παναγιάς»
Στην Άμφισσα, λαμβάνει χώρα ένα ενδιαφέρον πασχαλινό έθιμο της Ρούμελης. Ονομάζεται «Δάκρυα της Παναγιάς». Το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής σύμπασα η Άμφισσα κάθεται σε καφενεία, μεζεδοπωλεία κι εστιατόρια για να καταναλώσει σαρακοστιανά χωρίς λάδι και μεγάλες ποσότητες τσίπουρου και ούζου, που είναι τα εν λόγω δάκρυα. Φέτος, τα μαγαζιά έμειναν κλειστά, επομένως, τα «δάκρυα» παρέμειναν στις νταμιτζάνες για του χρόνου.
Οι αυγομαχίες
Στη Βόρεια Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Καστανούσα Κερκίνης, στην κοινότητα Κρηνίδων του δήμου Καβάλας, στο Θρυλόριο του Νομού Ροδόπης, στο Μυλοπόταμο της Δράμας και στον Άνω Άγιο Ιωάννη στην Πιερία, οι κάτοικοι αυτών των περιοχών εφοπλίζονται με τριάντα κόκκινα αυγά ο καθένας και ξεκινάνε οι «Αυγομαχίες». Νικητής αναδεικνύεται αυτός που στο τέλος της μάχης θα έχει μείνει με τα λιγότερα σπασμένα αυγά.
Μαζίδια
Από τα πιο παλιά έθιμα είναι τα «Μαζίδια» που επιβιώνει μέχρι σήμερα στο Δημοτικό Διαμέρισμα Ελευθερών , δυτικά του Νομού Καβάλας. Ο κόσμος μεταφέρει σε πομπή τα εικονίσματα από τη βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Ταξιάρχη στο εξωκλήσι των Αγίων Ραφαήλ, Ειρήνης και Νικολάου όπου τελούν αρτοκλασία και αγιασμό με σκοπό να ευλογηθεί η καλλιεργητική περίοδος που ξεκινάει. Το έθιμο ολοκληρώνεται αφού επιστρέψουν τις εικόνες πίσω στην εκκλησία, με χορούς και σπιτικά φαγητά στην πλατεία του οικισμού.
Νιπτήρας
Στην Πάτμο υπάρχει το έθιμο του «Νιπτήρα» που τον στολίζουν με βάγιες και ανοιξιάτικα λουλούδια, την Μεγάλη Πέμπτη γίνεται αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου σε κεντρική πλατεία της Χώρας ενώ την Κυριακή του Πάσχα γίνεται η δεύτερη Ανάσταση στο Μοναστήρι της Πάτμου, κατά την οποία το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο διαβάζεται σε 7 γλώσσες και μοιράζονται κόκκινα αυγά στους πιστούς.
Αυτά είναι τα περισσότερα από τα πιο περίεργα έθιμα του Πάσχα στην Ελλάδα. Έθιμα που επιβιώνουν μέχρι σήμερα και προσελκύουν πλήθος επισκεπτών εκείνες τις μέρες. Μόνο που φέτος, δεν ήταν ένα Πάσχα σαν τα προηγούμενα.