«Το όνομα δεν έχει σημασία. Δεν θα είχα αντίρρηση, αν ήθελαν να λέγονται και Βόρεια Ελλάδα, αρκεί να διασφαλίζονται τα εθνικά συμφέροντα και να εξευρεθεί ο τρόπος να ξεπεραστούν οι πρόνοιες του Συντάγματος των Σκοπίων, που μιλούν για αλυτρωτισμό». Την παραπάνω δήλωση έκανε ο πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις.
Και πολλοί άρχισαν να μιλάνε για το Σύνταγμα της πΓΔΜ και ποια είναι αυτά τα προβληματικά, αλυτρωτικά, σημεία.
Βλέποντας κανείς το Σύνταγμα της γείτονος, θα δει πολλές αναφορές σε «Μακεδονικό λαό» και «Μακεδονική γλώσσα», ενώ ορίζει ότι η ιθαγένεια των πολιτών είναι η «ιθαγένεια της Δημοκρατίας της Μακεδονίας».
Ας δούμε ένα-ένα τα σημεία:
Προοίμιο
Γίνεται λόγος για «τις ιστορικές αποφάσεις του Αντιφασιστικής Λαϊκής Απελευθερωτικής Συνέλευσης της Μακεδονίας». Όμως στο πρώτο συνέδριο της Αντιφασιστικής Συνέλευσης της Λαϊκής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας, που είναι γνωστή με το ακρωνύμιο ASNOM, αποφασίστηκε ως βασικός στόχος η «ενοποίηση» όλων των ανθρώπων της Μακεδονίας υπό ολόκληρη τη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας, με τμήματά της που ανήκαν τόσο στη Γιουγκοσλαβία όσο και σε άλλα κράτη.
Στα άρθρα 4 και 7 καθορίζονται η ιθαγένεια και η γλώσσα ως «Μακεδονική»:
Άρθρο 4
«Οι πολίτες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας έχουν την ιθαγένεια της Δημοκρατίας της Μακεδονίας….»
Άρθρο 7
«Η Μακεδονική γλώσσα στην γραπτή μορφή χρησιμοποιεί το Κυριλλικό αλφάβητο και είναι η επίσημη γλώσσα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας…»
Επίσης στο άρθρο 49 αναφέρονται τα εξής: «η Δημοκρατία ενδιαφέρεται για το καθεστώς και τα δικαιώματα όσων ανήκουν στον Μακεδονικό λαό σε γειτονικές χώρες, όσο και για τους εκπατρισμένους Μακεδόνες, βοηθά την πολιτισμική ανάπτυξη και προωθεί τους δεσμούς μεταξύ τους». Να σημειωθεί ότι στην τελευταία αναθεώρηση έγινε προσθήκη που αναφέρει ότι «στην άσκηση αυτής της μέριμνας η Δημοκρατία δεν θα παρεμβαίνει στα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών ή στις εσωτερικές υποθέσεις τους», διορθώνοντας αλυτρωτικά στοιχεία που άφηνε ανοικτά η αρχική διατύπωση του άρθρου.
Στην τροπολογία 1 ορίζονται οι προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες μπορούν να αλλάξουν τα σύνορα του κράτους.
Τέλος, στα άρθρα 130 και 131 μπορεί να βρει κανείς τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να γίνει συνταγματική αναθεώρηση. Στο άρθρο 130 τονίζεται ότι αλλαγή στο σύνταγμα μπορεί να γίνει α) με πρόταση του προέδρου, β) με κυβερνητική πρωτοβουλία 30 βουλευτών ή γ) με 150.000 υπογραφές. Το άρθρο 131 αναφέρει ότι για να αρχίσει η διαδικασία αλλαγής του συντάγματος, απαιτούνται τα δύο τρίτα της Βουλής.