Για χρόνια, η ελληνική κοινωνία βιώνει μια κατάσταση «απάθειας». Μια καθημερινότητα γεμάτη απογοήτευση, αδυναμία να αλλάξουν τα πράγματα, και μια γενική ηττοπάθεια. Νομίζω καταλαβαίνετε τι εννοώ. Θα μου πείτε «δοκιμάσαμε το κανονικό, δοκιμάσαμε το διαφορετικό, και δεν άλλαξε τίποτα!».
Όμως, με τον πιο σκληρό τρόπο το έγκλημα των Τεμπών μας έδειξε ότι η ελληνική κοινωνία έχει ακόμα αντανακλαστικά.
Δύο χρόνια μετά το γεγονός, είδαμε μαζικές κινητοποιήσεις σε πολλές πόλεις της χώρας, όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα, η Κέρκυρα και η Κρήτη, αλλά και του εξωτερικού, με εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες να συμμετέχουν, ενωμένοι στον αγώνα για τη βελτίωση των υποδομών και την ανάληψη ευθυνών από τους αρμόδιους. Η κοινωνία μας έχει τη δύναμη να πιέσει για την πραγματική αλλαγή, να ελέγξει τους πολιτικούς και να απαιτήσει υπευθυνότητα. Κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Ούτε εμείς όμως. Έχουμε και εμείς πολιτική αλλά και συλλογική ευθύνη ως πολίτες. Πρέπει να διεκδικούμε διαρκώς, να συνεισφέρουμε στην αλλαγή και να διασφαλίσουμε ότι η αλήθεια θα βρει το δρόμο της.
Έχουμε συνηθίσει να αφήνουμε τους άλλους να κάνουν τη δουλειά για εμάς, να περιμένουμε τις λύσεις από πολιτικούς, φορείς και άλλους θεσμούς, χωρίς να ασχολούμαστε ενεργά με την παρακολούθηση και την αξιολόγηση των πράξεων τους. Ωστόσο, αυτός ο τρόπος σκέψης είναι επικίνδυνος, γιατί ξεχνάμε ότι η κοινωνία πρέπει να είναι σε εγρήγορση και να ελέγχει συνεχώς τη δουλειά που γίνεται. Υπάρχουν θεσμοί. Υπάρχουν πολιτικοί. Υπάρχει Δικαιοσύνη. Τίποτα όμως δεν δουλεύει στον αυτόματο. Η κοινωνία μας, οι θεσμοί, οι πολιτικοί και οι δικαστές είναι η αντανάκλαση της στάσης μας απέναντι στο κοινό καλό. Πρέπει να αναγνωρίσουμε την προσωπική μας ευθύνη ως πολίτες και να δράσουμε με το παράδειγμα. Κάθε μικρή μας ενέργεια μπορεί να έχει αντίκτυπο, και το σύνολο αυτών των προσπαθειών δημιουργεί μια πιο υπεύθυνη κοινωνία.
Τα Τέμπη μας έδειξαν με τον πιο σκληρό τρόπο ακριβώς το τίμημα αυτής της απουσίας μας: όταν οι πολίτες παραμελούν να παρακολουθήσουν και να διεκδικήσουν, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι τραγικά.
Είδατε! Δύο φορές τώρα διαμαρτυρηθήκαμε, και η υπόθεση των Τεμπών βρίσκεται περισσότερο στο προσκήνιο από ποτέ. Η έρευνα προχωρά σε βάθος και δεν θα αφήσουμε το θέμα να σβήσει. Αυτό είναι το «μάθημα»: όταν παρακολουθούμε, όταν διεκδικούμε και επιμένουμε, μπορούμε να επιτύχουμε και να αναγκάσουμε τους υπεύθυνους να λογοδοτήσουν.
Η κοινωνία μας έχει τη δύναμη να αλλάξει. Τα Τέμπη είναι μια σκληρή υπενθύμιση πως η διεκδίκηση δεν είναι επιλογή, αλλά ανάγκη. Πρέπει να πάρουμε την ευθύνη μας ως πολίτες, να ελέγχουμε (με νηφαλιότητα) τους υπεύθυνους και να εργαζόμαστε και εμείς συνεχώς για μια πιο δίκαιη και ασφαλή κοινωνία. Δική μας είναι η κοινωνία, όχι δική τους! Ποιος θα κάνει καλύτερη δουλειά;