Οι εργαζόμενοι στον τομέα της ένδυσης στο Μπαγκλαντές, που κατασκευάζουν ρούχα για τις γνωστές μάρκες λιανικής πώλησης, λένε ότι υποφέρουν από πείνα και αναγκάζονται να κλέβουν και να μαζεύουν τρόφιμα από χωράφια και από κάδους για να ταΐσουν τα παιδιά τους, ενώ συνεχίζονται οι διαδηλώσεις για τον νέο κατώτατο μισθό για το εργατικό δυναμικό των 4 εκατομμυρίων ανθρώπων της ένδυσης.
Κατά την τελευταία εβδομάδα, σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι βγήκαν στους δρόμους σε όλο και πιο βίαιες διαδηλώσεις, οι οποίες, σύμφωνα με τα συνδικάτα και τις ειδήσεις, άφησαν πίσω τους έναν νεαρό εργάτη ένδυσης, τον Ρασέλ Χολάντερ, νεκρό.
«Τα κολάν που φτιάχνω κοστίζουν στο λιανικό εμπόριο περισσότερο από ολόκληρο το μηνιαίο μισθό μου»
Παρά το γεγονός ότι αποτελεί σημαντικό προμηθευτή ενδυμάτων για τις μάρκες της αποκαλούμενης «γρήγορης μόδας», το Μπαγκλαντές έχει έναν από τους χαμηλότερους κατώτατους μισθούς για τους εργάτες ενδυμάτων στον κόσμο, ο οποίος έχει παραμείνει στα 8.000 τάκα (68 ευρώ) από το 2018.
Το Υπουργείο Εργασίας και Απασχόλησης του Μπανγκλαντές προτείνει νέο κατώτατο μισθό 12.500 τάκα (106 ευρώ) το μήνα, ο οποίος είναι σημαντικά χαμηλότερος από τα 23.000 τάκα (195 ευρώ) το μήνα που τα συνδικάτα των εργαζομένων λένε ότι είναι το ελάχιστο που απαιτείται για την κάλυψη των βασικών δαπανών διαβίωσης, εν μέσω του ραγδαίας αύξησης του πληθωρισμού και κρίσης κόστους ζωής.
Εργάτες που συμμετείχαν σε διαμαρτυρίες στη Ντάκα δήλωσαν στον Guardian ότι οτιδήποτε λιγότερο από 23.000 τάκα (195 ευρώ) το μήνα θα καταδίκαζε τις οικογένειές τους στην πείνα. «Τα κολάν που φτιάχνω κοστίζουν στο λιανικό εμπόριο περισσότερο από ολόκληρο το μηνιαίο μισθό μου», δήλωσε μια εργάτρια ενδυμάτων, μητέρα μικρών παιδιών. «Για εμάς, είναι σαφές ότι υπάρχουν τεράστια κέρδη που πραγματοποιούνται στις πλάτες μας. Ακόμη και τα 23.000 τάκα που ζητάμε δεν θα ήταν αρκετά, αλλά θα προσέφεραν κάποια ανακούφιση. Γιατί να πεινάνε τα παιδιά μου;»
Μια άλλη εργάτρια ενδυμάτων, η Ροχίνα Ακτέρ, δήλωσε ότι οι μισθοί της δεν καλύπτουν ούτε τα βασικά έξοδα διατροφής και ότι αισθάνεται απελπισμένη καθώς το κόστος αυξάνεται συνεχώς.
«Απεχθάνομαι κάθε στιγμή στο εργοστάσιο λόγω των σκληρών συνθηκών και της παρενόχλησης, αλλά με την αύξηση του πληθωρισμού ο μισθός που κερδίζω είναι ανεπαρκής. Πολλές φορές χρειάστηκε να μπω κρυφά στα χωράφια γυρνώντας από τη δουλειά για να ψάξω για λαχανικά για να ταΐσω τα παιδιά μου. Η πείνα είναι το επόμενο στάδιο», είπε.
Η υπουργός Εργασίας και Απασχόλησης του Μπαγκλαντές, δήλωσε στις τοπικές εφημερίδες ότι η κυβέρνηση διεξάγει διαπραγματεύσεις για έναν νέο κατώτατο μισθό, αφού οι ιδιοκτήτες εργοστασίων απέρριψαν τις εκκλήσεις του συνδικάτου για αύξηση του μισθού στα 23.000 τάκα (195 ευρώ). Είπε επίσης ότι η κυβέρνηση εξετάζει τις εκκλήσεις των εργαζομένων στην ένδυση για κάρτες σίτισης που θα βοηθήσουν στην κάλυψη των δαπανών διαβίωσης.
Οι εταιρείες θα πρέπει να πληρώνουν περισσότερα για τις παραγγελίες τους
Πολλά brand μόδας, που προμηθεύονται ρούχα από το Μπαγκλαντές, δηλώνουν ότι υποστηρίζουν τις εκκλήσεις των εργαζομένων για υψηλότερο κατώτατο μισθό. Σε κοινή επιστολή τους, μάρκες όπως οι Next, Asos, New Look και Inditex, στην οποία ανήκει η Zara, δήλωσαν ότι αναγνωρίζουν το ρόλο τους στη «στήριξη των μισθολογικών εξελίξεων».
Ωστόσο, οι ομάδες για τα εργατικά δικαιώματα υποστηρίζουν ότι, παρά το γεγονός ότι πολλές μάρκες υποστηρίζουν τα αιτήματα των εργαζομένων για υψηλότερες αμοιβές, για να γίνει αυτό πραγματικότητα, θα πρέπει οι μάρκες να συμφωνήσουν να πληρώνουν περισσότερα για τις παραγγελίες των ρούχων τους.
«Τα εμπορικά σήματα έχουν τη δύναμη και τη μόχλευση να διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο σε αυτές τις διαπραγματεύσεις, αλλά δεν το κάνουν», δήλωσε η Θάλσι Ναραγιανασάμι, διευθύντρια διεθνούς συνηγορίας στην Κοινοπραξία για τα Δικαιώματα των Εργαζομένων (WRC).
«Είναι εύκολο να λες ότι υποστηρίζεις έναν υψηλότερο κατώτατο μισθό και ότι οι εργαζόμενοι πληρώνονται με ένα μισθό διαβίωσης, αλλά χωρίς συγκεκριμένη δράση - και με αυτό εννοούμε να πληρώνεις πραγματικά στα εργοστάσια και στους εργαζόμενους αυτό που κοστίζει η παραγωγή ρούχων που πωλούνται με τεράστια κέρδη - τότε όλα αυτά δεν έχουν νόημα», δήλωσε η Ναραγιανασάμι.
«Είδαμε πολλές μάρκες να υποστηρίζουν αόριστα τους εργαζόμενους, αλλά εκτός από μία εξαίρεση, καμία από αυτές τις εταιρείες δεν δήλωσε ότι υποστηρίζει το αίτημα του συνδικάτου για ένα μισθό διαβίωσης μόλις 195 ευρώ το μήνα ή ότι προσαρμόζει τις δικές της τιμές για να το επιτρέψει».