«Να τα κάνουμε όλα μαζί. Και μάλλον κ. Τσαβούσογλου, λέω, μπορούμε να κάνουμε ένα πικ-νικ στα περίκλειστα Βαρώσια. Υπάρχει κάτι να μας εμποδίζει;» Ρετζέπ Ταγίπ Ερτογάν προς τον νεοεκλεγέντα «ηγέτη» του ψευδοκράτους Ερσίν Τατάρ
Αυτό το ερντογανικό «υπάρχει κάτι να μας εμποδίζει» κάθεται σαν βραχνάς στο στήθος όσων έχουν ακόμα σώας τας φρένας στην τουρκοκρατούμενη Κύπρο. Ογδόντα χρόνια μετά το ΟΧΙ του σύμπαντος Ελληνισμού, ο Χίτλερ των σύγχρονων ρυθμών προαναγγέλλει «πικ-νικ» στην κατεχόμενη Αμμόχωστο και ουδείς δεν ξεσπά εναντίον του. Ογδόντα χρόνια μετά το ΟΧΙ για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της Ελλάδας, της ανθρωπότητας, ο νέος Χίτλερ, άμουσος κι ατάλαντος, βολτάρει ασελγώντας εις βάρος του δικαίου και δεν τον εμποδίζει τίποτε.
Διαβάστε επίσης:
Αμμόχωστος: Γεωστρατηγικό προπύργιο προώθησης πολιτικών
Ξέφυγε ο Ερντογάν: Θέλει «λύση» διχοτόμησης στην Κύπρο, ετοιμάζει πικ νικ στα Βαρώσια
Στην Κύπρο των εθελοντών, των ανταρτών, της διαρκούς αντίστασης στον όποιον φασισμό, επικρατεί ζαλάδα. Σαν επανάληψη της ιστορίας, οδυρμός επικρατεί για την περίκλειστη πόλη κι η διάθεση για αντίσταση αγνοείται. Κι αν επιμένουν ορισμένοι άτακτοι, λοιδορούνται για τη «χρονική συγκυρία» και άλλα αλαμπουρνέζικα. Στην Κύπρο των χιλιάδων εθελοντών, τα ΟΧΙ περιπλέκονται με «αλλά» και λερώνονται με «περιεχόμενα» και κάμποσες φανφάρες περί «πατριωτικού ρεαλισμού». Για να ρωτά και ο νεοσουλτάνος, υποδεχόμενος έναν παλιάτσο λογιστή από τη Λευκωσία, αν τον εμποδίζει «κάτι».
Άραγε. Τι εμποδίζει έναν σύγχρονο Χίτλερ –«διαφορετικό από τον Ετζεβίτ», Πρόεδρε– από τον πόθο για πικ-νικ στην περίκλειστη πόλη των Βαρωσίων; Ποιο κράτος; Αυτό που του παραχώρησε γην και ύδωρ όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια της κατοχής; Ποιοι ταγοί; Αυτοί που επιμένουν στη συνεργασία με τον τουρκικό φασισμό, αγνοώντας τα διδάγματα της Ιστορίας; Ποια κοινωνία; Αυτή που, εν πολλοίς, συντηρεί τον ωχαδερφισμό και τη μετριότητα, κατ’ εντολή της παγκοσμιοποίησης και της κεφαλαιοκρατίας; Ποιοι «opinion leaders»; Αυτοί που δημιούργησαν μέτωπο στήριξης του τουρκικού εθνικισμού στην Κύπρο;
Ογδόντα χρόνια από το ΟΧΙ του Ελληνισμού στον φασισμό-ναζισμό, ένα μετέωρο «κάτι» προσπαθεί μα δεν εμποδίζει τον νέο φασισμό, τον νεοοθωμανισμό του Ερντογάν και του κατοχικού καθεστώτος. Κατά παράβαση όσων παραχώρησαν την Κερύνεια, τη Μόρφου, την Καρπασία, τη Μεσαορία, τη Λευκωσία και την Αμμόχωστο στον Ταγίπ Ερντογάν, η Ιστορία διαγράφει τους συμβιβασμούς και επαναφέρει εκείνο το ΟΧΙ, που συμπληρώθηκε με μια μεγάλη αντίσταση για να αμφισβητήσει τις φιέστες του νέου φασισμού. Κι όσο κι αν αναζητείται εκείνο το «κάτι» για να εμποδίσει την τουρκοποίηση, ανακαλύπτεται σε κάθε ΟΧΙ του Ελληνισμού, σε κάθε εξέγερση, κάθε αντίσταση, κάθε ξέσπασμα που υπογράφει τις εννιά συλλαβές της ταυτότητάς μας:
«Απ’ το Ιάσιο μέχρι την Κερύνεια
κι απ’ το μπουμ του ’40 στους σύγχρονους ρυθμούς
κι απ’ τα όρη του Ταύρου ως τα δελφίνια
της Τεργέστης κι ως του Ευξείνου τους ασκούς,
μ’ ακριβές μουσικές του Κουκουζέλη
και χρυσές του Πανσέληνου ζωγραφικές
ο βορράς σου μια έγχρωμη νεφέλη,
πολιτείες ουράνιες μες στις αστραπές».
Ελευθερία ή Θάνατος