Και έφτασε λοιπόν η εποχή που ο άνθρωπος κατασκευάζει ένα «είδος ανθρώπου» που μπορεί να διαθέτει νοημοσύνη! Αυτή η νέα μορφή ζωής – συστήματος είναι ικανή να εκτελεί λειτουργίες ενώ συγχρόνως μαθαίνει – βελτιώνεται. Επομένως και τουλάχιστον θεωρητικά θα μπορεί να παίρνει και τις βέλτιστες αποφάσεις! Γεια σου λοιπόν Τεχνητή νοημοσύνη στην παρέα του ανθρώπινου είδους!
Η πορεία του χθες προς το σήμερα
Κάποτε, η εξέλιξη – πορεία προς το διαφορετικό, ήταν αποτέλεσμα των λαϊκών εξεγέρσεων - επαναστάσεων. Τον 19ο αιώνα οι δύο μεγάλες επαναστάσεις στην Ευρώπη, Βιομηχανική και Γαλλική, αναμφίβολα άλλαξαν ριζικά την κοινωνία – οικονομία (μεταξύ άλλων) με την εισαγωγή των μηχανών και την σταδιακή υιοθέτηση «ανθρώπινων» εργασιακών σχέσεων.
Τον επόμενο αιώνα, οι επαναστάσεις - με τη γνωστή μέχρι τότε μορφή - σταδιακά υποχωρούν και εμφανίζεται στη 10ετία του ΄70 η αρχή της επανάστασης της τεχνολογίας και της πληροφορίας. Εικόνα, ειδήσεις, ταχύτητα χαρακτηρίζουν την καθημερινότητα μας σε όλες τις εκδηλώσεις της.
Το αποτέλεσμα βέβαια αυτής αλλά και κάθε «εξέλιξης» είναι και ο μετασχηματισμός της κοινωνίας. Πράγμα απαραίτητο για την πορεία προς τα εμπρός υπό την προϋπόθεση βέβαια της θετικής χρήσης - αξιοποίησης της όποιας αλλαγής. Η κάθε μεταβολή όμως μπορεί να έχει είτε θετικό είτε αρνητικό πρόσημο.
Στο σήμερα σκεπτόμενοι το αύριο
Ο 21ος αιώνας εμφανίζεται να μας προσφέρει την επανάσταση της τεχνητής νοημοσύνης. Κάτι σαν την ύπαρξη ενός νέου «είδους» ανθρώπου. Κάτι σαν τα robots των (παλαιών…) ταινιών επιστημονικής φαντασίας.
Δεν πρόκειται για μια «απλή» υποκατάσταση του ανθρώπου με ένα μηχάνημα. Αυτό ήδη εφαρμόζεται για παράδειγμα στην ηλεκτρονική μπάρα σε ένα σταθμό διοδίων ή στο ΑΤΜ μιας τράπεζας σε σχέση με την ανθρώπινη απασχόληση στη θέση του ταμία. Αυτές είναι μορφές υποκατάστασης του ανθρώπου από τη μηχανή σε «τυποποιημένες» κινήσεις όπως η έκδοση ενός εισιτηρίου όπου σπάνια απαιτείται για την αντιμετώπιση ενός συμβάντος η «ευελιξία» της ανθρώπινης σκέψης έναντι της προγραμματισμένης ενός μηχανήματος.
Η νέα εποχή που προβάλλει - μέσα από τις εφαρμογές της τεχνητής νοημοσύνης - δεν έρχεται να υποκαταστήσει ανθρώπινα χέρια που λειτουργούν κατόπιν προγραμματισμένων εντολών που τους ενσωμάτωσε η ανθρώπινη σκέψη. Αλλά σε αρκετές περιπτώσεις η υποκατάσταση αφορά την ίδια την ανθρώπινη σκέψη!
Δηλαδή το νέο είδος ανθρώπου θα πρέπει να αποφασίσει πως θα λειτουργήσει. Και αυτό φυσικά είναι διαφορετικό από το να εκτελέσει κάτι «συγκεκριμένο» που του έχουν εισάγει στο λογισμικό του.
Κάποια από τα χαρακτηριστικά του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι το «απεριόριστο» του δυναμικού του αλλά και η δυνατότητα ελιγμού και διαφοροποίησης της συμπεριφοράς ανάλογα με τα δεδομένα που καλείται να αντιμετωπίσει. Σε αυτή τη δυνατότητα προστίθεται και η συναισθηματική λειτουργία που ασφαλώς συμπληρώνει και ολοκληρώνει την ανθρώπινη ύπαρξή του.
Είμαστε μπροστά στην προσπάθεια να «συμπληρώσουμε» την έλλειψη ή να «διαπεράσουμε» το απεριόριστο;
Υπερβολικά χρήσιμο το πρώτο ενδεχόμενο και τουλάχιστον επικίνδυνο το δεύτερο.
Ο επίλογος της «μη τεχνητής» σκέψης μας
Η τεχνητή νοημοσύνη έρχεται και μάλιστα γρήγορα. Ένας νέος κόσμος προβάλλει με συνεπακόλουθο την εμφάνιση μεγάλων αλλαγών στην οικονομία, κοινωνία αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις (όπως τις γνωρίζουμε και με την όποια διαφοροποίησή τους μέσα στα χρόνια).
Είμαστε της άποψης ότι οι επόμενες γενιές θα ζήσουν σε ένα περιβάλλον όχι απλά διαφορετικό από το τωρινό - αυτό πάντα γίνεται - αλλά ανατρεπτικό σε σχέση με το σημερινό.
Και το ανατρεπτικό του χαρακτηριστικό θα εμφανιστεί κυρίως στις ανθρώπινες σχέσεις. Αν το σκεπτικό μας δεν επέχει πολύ από την πραγματικότητα βρισκόμαστε μπροστά σε διαφορετικά «μοντέλα» ζωής που η ιστορία κάποτε θα κρίνει αν ήταν καλύτερα ή όχι έχοντας βέβαια προηγούμενα «εξηγήσει» τι σημαίνει η λέξη καλύτερο μια και η έννοιά της γίνεται αντιληπτή διαφορετικά.
Εμείς πάντως δεν θέλουμε τον καφέ μας να τον «προσγειώνει» στο σπίτι μας κάποιο drone που «βρήκε» τον ιδανικό χρόνο της μεγιστοποίησης του βαθμού της ανάγκης μας για καφεΐνη και «πέταξε» για να μας την ικανοποιήσει!
Προτιμάμε η ανάγκη μας να ικανοποιηθεί σε ένα cafe αντλώντας τη θετική ενέργεια που μας προσφέρει ο ήλιος και επικοινωνώντας με τα (πολλά) αισθητήρια όργανά μας με την (σύμφωνα με τα δικά μας κριτήρια) «ομορφιά» του ανθρώπινου είδους που βρίσκεται δίπλα μας.