Αποφασισμένος να συνοδεύσει την κόρη του νύφη, ο David Jones διένυσε 43 χιλιόμετρα, με αυτοκίνητο και με τα πόδια, μέσα από τις καταστροφές του τυφώνα Helene για να φτάσει στον γάμο.
Ο David Jones αντιμετώπισε τον τυφώνα στο σπίτι του στο Boiling Springs, της Νότιας Καρολίνα.
Αφού έθεσε σε λειτουργία τη γεννήτρια την Παρασκευή 27/9, ξεκίνησε τη διαδικασία να κατευθυνθεί πάνω από το βουνό για να φτάσει στο σημείο όπου η κόρη του επρόκειτο να παντρευτεί την επόμενη μέρα, ένα ταξίδι που συνήθως διαρκεί μόλις δύο ώρες με το αυτοκίνητο.
Μετά από επτά ώρες, τελικά πέρασε τα πολιτειακά σύνορα προς το Τενεσί. Ο δρόμος έκλεισε εντελώς και είδε αυτοκίνητα και φορτηγά να σταματούν καθώς οι αστυνομικοί τους είπαν ότι δεν μπορούσαν να προχωρήσουν περαιτέρω.
«Πήγα στον διοικητή και του είπα «Κύριε, πρέπει να πάω στην Johnson City ». Μου είπε, «Λοιπόν, συγγνώμη. Δεν μπορείς. Οι γέφυρες έχουν κλείσει. Κανείς δεν μπορεί να περάσει», διηγήθηκε ο Jones στο People.
Ρώτησε για τους παράδρομους. Ο αξιωματικός του είπε ότι όλοι οι δρόμοι είχαν πλημμυρίσει ή καταστραφεί. Επιπλέον, έμεινε μόνο μία γέφυρα όρθια, και με ερωτηματικά σχετικά με τη σταθερότητά της, του είπαν ότι δεν μπορούσε να οδηγήσει.
Ήταν 2 τα ξημερώματα και η κόρη του παντρευόταν στις 11 το πρωί. Έτσι ο Jones αποφάσισε να περπατήσει. «Θα είμαι εκεί για να την παραδώσω στο ιερό», θυμάται να είπε στον αξιωματικό.
Άφησε το Ford Explorer του σταθμευμένο στο κάτω μέρος μιας ράμπας εξόδου, αρπάζοντας το σακίδιό του, το σετ ξυρίσματος και ένα αντιανεμικό. Τότε, μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, ο μαραθωνοδρόμος άρχισε να περπατά.
«Ήταν πίσσα σκοτάδι, ούτε φώτα του δρόμου, ούτε τίποτα. Η καταστροφή ήταν πέρα από κάθε περιγραφή, τμήματα δρόμων είχαν σπάσει και παρασυρθεί», λέει.
Στην πορεία, πέρασε αρκετούς στρατιώτες, που όλοι προσπάθησαν να τον σταματήσουν και του είπαν να πάει πίσω στο αυτοκίνητό του. «Τους εξηγούσα: ”Η κόρη μου παντρεύεται στις 11 το πρωί και θα είμαι εκεί για να την παραδώσω”. Υπήρχαν συντρίμμια παντού στο δρόμο και δίπλα στο δρόμο».
Γύρω στις 3 τα ξημερώματα, είδε μια μπουλντόζα και έναν εκσκαφέα να καθαρίζουν το δρόμο, περικυκλωμένοι από σωρούς συντριμμιών που είχαν ύψος περίπου επτά πόδια. Ήταν απλώς ένα μπλεγμένο χάος», εξομολογήθηκε.
«Σκέφτηκα ότι θα προσπαθήσω να κάνω τον γύρο, και κατέβηκα στη λάσπη που ήταν σαν κινούμενη άμμος και έφτασε γρήγορα μέχρι τα γόνατα», λέει.
Ευτυχώς, κατάφερε τελικά να βγάλει το δεξί του πόδι, αλλά στη συνέχεια το παπούτσι του βγήκε, οπότε έπρεπε να σκάψει στη λάσπη για να το βρει. «Ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω χωρίς παπούτσια», λέει.
Αφού απελευθέρωσε το άλλο του πόδι, άρχισε να σέρνεται με τα χέρια και τα γόνατά του κάτω και πάνω από τα συντρίμμια και να επιστρέψει σε στέρεα γη.
«Το Χόλιγουντ δεν θα μπορούσε να έχει κάνει καλύτερη περιγραφή», λέει για τις ζημιές που προκλήθηκαν από τον τυφώνα. «Η καταστροφή είναι πέρα από κάθε περιγραφή».
Όταν έφτασε νότια του Erwin, οι δρόμοι φαινόταν καλύτεροι και η είδηση για το ταξίδι του είχε διαδοθεί.
«Ένας στρατιώτης ήρθε δίπλα μου και κατέβασε το παράθυρό του και είπε: «Κύριε, είστε εσείς που προσπαθείτε να πάτε στο γάμο της κόρης σας;». Γέλασα και είπα, «Ναι, κύριε, είμαι. Πώς το ξέρεις;», θυμάται ο Jones. «Είπε, ”Όλοι μιλάμε για σένα - όλοι είπαν ότι είσαι αποφασισμένος».
Ο αξιωματικός τον πήγε μέχρι το κέντρο της πόλης, αλλά μετά από αυτό, επέστρεψε στο περπάτημα.
Καθώς περνούσαν τα αυτοκίνητα, άρπαξε έναν κόκκινο ανακλαστήρα από την άκρη του δρόμου για να τον κουβαλήσει καθώς περπατούσε στο σκοτάδι και άρχισε να ανησυχεί μήπως αργούσε στον γάμο.
Περίπου 10 χιλιόμετρα μετά ένα φορτηγό σταμάτησε, και, όπως τα έφερε η τύχη, ο οδηγός ήταν ένας άνθρωπος με τον οποίο δούλευε ο Jones όταν ήταν μηχανικός στην Texas Instruments.
Ο άνδρας τον οδήγησε τα τελευταία 12 χιλιόμετρα μέχρι το σπίτι του. «Συνολικά, ήταν 43 χιλιόμετρα - 16 χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο και 27 με τα πόδια», είπε ο Jones.
Στο σπίτι του άνδρα στο Johnson City , δεν υπήρχε ρεύμα, αλλά υπήρχε νερό, οπότε ο Jones μπόρεσε να φορέσει ένα εφεδρικό κοστούμι και να φτάσει στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας για να παραδώσει την κόρη του Elizabeth εγκαίρως.
«Σήμαινε τα πάντα», λέει. «Κάθε μπαμπάς θέλει να συνοδεύσει τις κόρες του στον γάμο τους».
Δεν υπήρχε ρεύμα στην εκκλησία, οπότε η τελετή έγινε υπό το φως των κεριών.
Στη γαμήλια δεξίωση, έκανε μια πρόποση και χάρισε στη νύφη και τον γαμπρό, την Elizabeth και τον Daniel Marquez, τον ανακλαστήρα που κουβαλούσε στο ταξίδι του.
«Είπα την ιστορία των 27 μιλίων και πώς, αν υπήρχε κάποιος τρόπος, θα τον έβρισκα. Πολλά δάκρυα χύθηκαν από εμένα και άλλους», λέει.
«Τους είπα: «Θέλω να κρατήσετε αυτόν τον ανακλαστήρα ως υπενθύμιση για να προστατεύετε πάντα ο ένας τον άλλον, ακόμα και στις πιο σκοτεινές σας ώρες. Τότε είναι που χρειάζεται περισσότερο, όπως και για μένα, και για να συνεχίσετε να είστε και οι δύο αντανάκλαση της καλοσύνης του Θεού, επειδή είστε τόσο καλοί άνθρωποι»».