Ο Covid-19 εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ δισεκατομμύρια άνθρωποι απομονώνονται στα σπίτια τους προκειμένου να μπει ένα φρένο στην εξάπλωση του ιού. Οι κανόνες για την καραντίνα είναι πάνω κάτω οι ίδιοι για την κάθε κοινότητα, ωστόσο, οι εμπειρίες του κάθε ανθρώπου διαφέρουν, ανάλογα και με τον τρόπο που ζει ο καθένας.
Με αφορμή αυτό, το Ινστιτούτο Pew Research εξέτασε το καθεστώς διαβίωσης σε 130 χώρες. Διαπίστωσε, έτσι, σημαντικές διαφορές ανά περιοχή όσον αφορά το μέγεθος και τον τύπο των νοικοκυριών στα οποία ζουν οι μέσοι άνθρωποι. Στην συνέχεια παραθέτουμε μερικά από τα συμπεράσματα της μελέτης.
Διαφορές ανάλογα την περιοχή
Όπως διαπιστώνει κανείς από τα στοιχεία, ο μέσος άνθρωπος ζει σε ένα νοικοκυριό 5 περίπου ατόμων, αλλά ο αριθμός αυτός είναι πολύ μεγαλύτερος στην περιοχή της υποσαχάριας Αφρικής (6,9 άτομα στο νοικοκυριό) και στις περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής (6,2 άτομα). Το μικρότερο νούμερο εντοπίζεται στην Βόρεια Αμερική (3,3) και την Ευρώπη (3,1).
Φυσικά, στα σπίτια που ζουν περισσότεροι άνθρωποι μαζί, ο κίνδυνος μόλυνσης από τον Covid-19 είναι μεγαλύτερος. Η Γκάμπια και η Σενεγάλη φημίζονται για τα μεγαλύτερα νοικοκυριά του κόσμου, με ένα μέσο άτομο να συμβιώνει με δώδεκα ή περισσότερα μέλη μιας οικογένειας, ενώ το ίδιο περίπου ισχύει και για το Πακιστάν και την Ινδία.
Η Κίνα, η χώρα απ’ όπου ξεκίνησε ο κορονοϊός, έχει σχετικά μικρά νοικοκυριά (3,8 άτομα) κι αυτό κυρίως εξαιτίας της πολιτικής για την γέννηση του ενός μόνο παιδιού που εφαρμόστηκε για αρκετές δεκαετίες.
Στην Λατινική Αμερική, τα μεγέθη των οικογενειών τείνουν να είναι περίπου όσο και ο παγκόσμιος μέσος όρος, με γύρω στα 4,6 μέλη ανά νοικοκυριό. Στις ΗΠΑ, εντωμεταξύ, ο μέσος άνθρωπος ζει σε μια οικογένεια 3 με 4 ατόμων.
Και πώς επηρεάζει ο τύπος της οικογένειας την καραντίνα
Σαφώς, η μορφή της οικογένειας που στεγάζει ένα σπίτι παίζει καθοριστικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι μπορεί να βιώνουν τις επιπτώσεις του κορονοϊού. Σε μια οικία που κατοικούν και παππούδες, θείοι ή ξαδέρφια, η οικογένεια θα έρθει αντιμέτωπη με πολύ διαφορετικές προκλήσεις κατά την διάρκεια μιας πανδημίας από αυτές που που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ένα μονογονεϊκό νοικοκυριό όπου ένας ενήλικας φροντίζει για ένα ή περισσότερα παιδιά.
Σε ολόκληρο τον κόσμο, οι εκτεταμένες οικογένειες είναι αρκετά συνηθισμένες, ενώ αντιστοιχούν στο 38% του συνόλου των οικογενειών. Ακολουθούν τα νοικοκυριά με τους δύο γονείς και τα παιδιά τους, που αντιπροσωπεύουν το 33% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Οι εκτεταμένες οικογένειες είναι πιο διαδεδομένες στην Ινδία (54%), ενώ οι οικογένειες με τους δύο γονείς είναι ο κανόνας στην Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική (56%). Στην Αίγυπτο, την Ιορδανία και τα παλαιστινιακά εδάφη, τρία, πέντε ή περισσότερα άτομα ζουν σε σπίτια με δύο γονείς.
Στις ΗΠΑ, τα νοικοκυριά των δύο γονέων αποτελούν τον πιο συνηθισμένο τύπο διακανονισμού, αντιπροσωπεύοντας το ένα τρίτο όλων των ανθρώπων (33%). Περίπου τα δύο τρίτα (67%) όλων των παιδιών των ΗΠΑ ηλικίας κάτω των 18 ετών ζουν με δύο γονείς.
Τα παιδιά, όπως όλα δείχνουν, είναι λιγότερο πιθανό να νοσήσουν από τον Covid-19, αλλά είναι πιθανό να μολύνουν τα μεγαλύτερα μέλη της οικογένειας, όταν αυτά ζουν κοντά τους. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Pew Research, περίπου το 4% του πληθυσμού του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένου του 7% των παιδιών, ζει σε μονογονεϊκά νοικοκυριά με μόνο έναν ενήλικα.
Οι Η.Π.Α. ξεχωρίζουν για το υψηλό ποσοστό των παιδιών που ζουν σε μονογονεϊκές οικογένειες, με σχεδόν το ¼ αυτών να διαβιώνει στο εν λόγω καθεστώς. Άλλες χώρες στις οποίες τα παιδιά είναι πολύ πιθανότερο να ζουν με έναν γονέα είναι το Ηνωμένο Βασίλειο (21%), η Γαλλία (16%) και ο Καναδάς (15%).
Πώς ζουν οι ηλικιωμένοι
Η έρευνα του Ινστιτούτου διαπιστώνει επίσης πως το 16% των ανθρώπων 60 ετών και άνω σε ολόκληρο τον κόσμο ζει μόνο του, σε σύγκριση με το 4% για τα άτομα ηλικίας 18 έως και 59 ετών. Οι ηλικιωμένες γυναίκες είναι σχεδόν δύο φορές πιο πιθανό να κατοικούν μόνες τους σε ένα σπίτι απ’ ότι οι άνδρες.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο που καταγράφεται είναι πως οι ηλικιωμένοι στις ΗΠΑ είναι πιο πιθανό να προχωρούν την ζωή τους έτσι σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες. Στην Ευρώπη αυτό είναι περισσότερο πιθανό να συμβεί στην Γερμανία, την Ιταλία, την Γαλλία και την Ισπανία.
Μεταξύ όλων των ηλικιακών ομάδων, στις ΗΠΑ, το 11% όλων των ανθρώπων ζουν μόνοι τους, ενώ το ποσοστό είναι σχεδόν τριπλάσιο του παγκόσμιου μέσου όρου. Το ποσοστό σε ολόκληρη την Ευρώπη ανέρχεται σε 13%.
Στις περισσότερες άλλες περιοχές του πλανήτη - συμπεριλαμβανομένης της Ασίας – το να ζει κανείς μόνος του είναι σχετικά σπάνιο. Στην Κίνα, το 5% των ατόμων κάνουν μια τέτοια επιλογή, ενώ το ποσοστό για την Ινδία και την Κίνα είναι 2%.