Ένας τεράστιος κρατήρας, διαμέτρου περί τα 31 χιλιόμετρα, ανακαλύφθηκε κάτω από τόνους πάγου της βόρειας Γροιλανδίας.
Ο κρατήρας -που ξεπερνά σε έκταση την Αττική ή το Παρίσι- δημιουργήθηκε από την πτώση μετεωρίτη διαμέτρου ενός χιλιομέτρου, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις.
Η πρόσκρουση εκτιμάται ότι έγινε πριν από 12.000 χρόνια, ενώ σύμφωνα με τους υπολογισμούς, ο μετεωρίτης χτύπησε τη Γη με ταχύτητα 12 μίλια το δευτερόλεπτο. Η σύσταση του μετεωρίτη ήταν κυρίως από σίδηρο.
Εκτιμάται ότι η πρόσκρουση αυτού του μετεωρίτη, που είχε βάρος 10 γιγατόνων, απελευθέρωσε ενέργεια 47 εκατ. φορές μεγαλύτερη από εκείνη της Χιροσίμα.
Οι επιστήμονες από τη Δανία, τη Γερμανία (Ινστιτούτο Άλφρεντ Βέγκενερ) και τις ΗΠΑ (Πανεπιστήμιο Κάνσας), με επικεφαλής τον καθηγητή Κουρτ Κγιάερ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science Advances», πιθανολογούν ότι πρόκειται για έναν από τους 25 μεγαλύτερους κρατήρες πρόσκρουσης στη Γη.
«Πρέπει να πας πίσω 40 εκατ. χρόνια για να συναντήσεις έναν τόσο μεγάλο κρατήρα, οπότε είναι εξαιρετικά σπάνιος», είπε ο Κγιάερ.
«Ο κρατήρας είναι εντυπωσιακά καλά διατηρημένος, πράγμα απρόσμενο, καθώς οι παγετώνες έχουν απίστευτα μεγάλη ικανότητα διάβρωσης, η οποία κανονικά θα έπρεπε γρήγορα να είχε σβήσει τα ίχνη της πρόσκρουσης. Το ότι αυτό δεν συνέβη, σημαίνει πως ο κρατήρας είναι μάλλον νεαρός από γεωλογική άποψη. Μέχρι στιγμής δεν έχει καταστεί δυνατό να χρονολογήσουμε άμεσα τον κρατήρα, αλλά εκτιμάμε ότι δημιουργήθηκε αφότου οι πάγοι κάλυψαν τη Γροιλανδία, συνεπώς έχει ηλικία μικρότερη των τριών εκατομμυρίων ετών και πιθανώς είναι πολύ πρόσφατος, πριν από 12.000 χρόνια, προς το τέλος της τελευταίας εποχής των πάγων».
Είναι η πρώτη φορά που ένας κρατήρας οποιουδήποτε μεγέθους έχει βρεθεί κάτω από τους πάγους του πλανήτη μας. Η αρχική ανακάλυψη είχε γίνει το 2015 στην περιοχή του παγετώνα Hiawatha, αλλά χρειάσθηκαν τρία χρόνια για επιβεβαιωθεί με περαιτέρω μελέτες μέσω εναέριου ραντάρ που «βλέπει» κάτω από τους πάγους.
Το Γεωλογικό Μουσείο της Κοπεγχάγης διαθέτει ήδη ένα σιδερένιο μετεωρίτη βάρους 20 τόνων, ο οποίος είχε βρεθεί κοντά στο σημείο του κρατήρα.
Οι επιστήμονες αναρωτιούνται πώς και πόσο μπορεί να επηρέασε τις κλιματικές και γενικότερα τις περιβαλλοντικές συνθήκες στη Γη η πτώση ενός τόσο μεγάλου μετεωρίτη.
«Ζούμε σε ένα πλανήτη που μπορούμε να ερευνήσουμε τα πάντα και νομίζουμε ότι ξέρουμε τα πάντα. Ξαφνικά ανακαλύπτεις ένα τόσο μεγάλο πράγμα που ήταν κρυμμένο μπροστά στα μάτια μας και καταλαβαίνεις ότι η εποχή των ανακαλύψεων δεν έχει τελειώσει ακόμη», είπε ο Κγιάερ.