Η ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), η οποία ωστόσο θα κοινοποιηθεί την ερχόμενη εβδομάδα μόλις «καθαρογραφεί», για το ύψος που θα πρέπει να έχει ένα κτίριο πλησίον της Ακρόπολης, το οποίο είναι μάλιστα εν λειτουργία (!) ως ξενοδοχείο, δημιουργεί πολλές σκέψεις για τη δομή της ελληνικής πολιτείας και τις αποφάσεις που λαμβάνει, διαχρονικά.
Διότι στην Ελλάδα, ουδέποτε διατηρήσαμε μια σοβαρή στάση στην πολεοδομία, γκρεμίσαμε ό,τι νεοκλασικό υπήρχε με την αντιπαροχή, γεμίσαμε αυθαίρετα, κτίζαμε πάνω σε αρχαία και τώρα δεν μπορούμε να κτίσουμε επειδή υπάρχουν αρχαία, θεωρούμε ότι ακόμα και η θέα σε ένα μνημείο, όπως για παράδειγμα είναι η Ακρόπολη, θα πρέπει να είναι ανεμπόδιστη, αλλά για αυτούς που κατοικούν πέριξ αυτής και όχι για εμένα που μένω στην Πετρούπολη και ο απέναντι που σήκωσε τετραώροφη πολυκατοικία μου έκοψε τη μισή θέα (!).
Είναι τόσα τα στρεβλά που υπάρχουν, τα οποία μάλιστα δεν τα αλλάζουμε κιόλας ή δεν έχουμε τη διάθεση να τα αλλάξουμε. Σε ποια χώρα θα πρέπει ο εκάστοτε υπουργός να δίνει έγκριση για το αν θα γίνουν παρεμβάσεις και τι είδους παρεμβάσεις, πλησίον ενός μνημείου, όπως είναι η Ακρόπολη; Όπως σε ποια χώρα μπορεί να αποφασίζει ένας υπουργός αν οι πολίτες δεν θα πληρώνουν διόδια την ημέρα των εκλογών; Νόμοι δεν πρέπει να υπάρχουν και να εφαρμόζονται; Διότι οι υπουργοί αλλάζουν πιο εύκολα από τους νόμους.
Φθάνουμε λοιπόν στην απόφαση του ΚΑΣ, η οποία γνωμοδοτεί ότι ένα εν λειτουργία (όχι αυτές τις ημέρες με την καθολική απαγόρευση λόγω κορονοϊού) ξενοδοχείο, το οποίο βρίσκεται 100 μέτρα από το Μουσείο Ακρόπολης (Φαλήρου 5 και παρόδου Συγγρού 34) θα πρέπει να περιορίσει το ύψος του στα 24 μέτρα, δηλαδή θα πρέπει να αποκοπούν δύο όροφοι (!) με οτιδήποτε συνεπάγεται αυτό για τη στατικότητά του και την ασφάλεια που θα παρέχει. Αυτό, βέβαια, θα το κρίνουν οι μηχανικοί.
Ωστόσο, άλλοι έκριναν, και μάλιστα με καθυστέρηση ετών, διότι η υπόθεση αυτή ξεκίνησε το 2012 όταν προκειμένου να εκδοθεί οικοδομική άδεια έγινε διατομή και βρέθηκαν –όπως ήταν λογικό, διότι είναι σε αρχαιολογική περιοχή- αρχαία.
Η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό, επισήμανε ότι «το 2014 εκδόθηκε υπουργική απόφαση, η οποία μιλούσε για την ανάδειξη των αρχαιοτήτων που βρέθηκαν στο χώρο. Είναι απόφαση του νυν προέδρου της Βουλής , τότε υπουργού Πολιτισμού κ. Τασούλα που έλεγε ότι: “Τα τελικά σχέδια πρέπει να ελεγχθούν ξανά από την κεντρική υπηρεσία του υπουργείου Πολιτισμού. Είναι ο όρος 7 της απόφασης”. Αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ. Το 2016 και το 2018 δόθηκαν άδειες από το ΥΠΠΟΑ να προχωρήσει η ανέγερση του ξενοδοχείου το οποίο και ολοκληρώθηκε. Το 2018 έγινε μια πολύ μεγάλη διαμαρτυρία λόγω του ύψους του ξενοδοχείου, το οποίο ακολουθούσε το Νέο Οικοδομικό Κανονισμό και από κει και πέρα για το θέμα έγινε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Το ΣτΕ ακύρωσε την αναθεώρηση της οικοδομικής αδείας και ζήτησε από το Υπουργείο Πολιτισμού να εισαχθεί το θέμα στο ΚΑΣ, για να συζητηθεί και να εξεταστεί σε τι ύψος λογικά πρέπει να είναι αυτό το κτήριο. Το ΚΑΣ αποφάσισε ότι το κτήριο έπρεπε να είναι στα 24 μ. ύψος, συν βεβαίως τις απολήξεις, τις οποίες ο νόμος προβλέπει για διάφορα έργα, όπως μηχανήματα ή κάποιες πέργκολες κ.ά.»
Κατά συνέπεια, η υπουργός ανέφερε ότι «αυτό το θέμα δεν πέρασε ποτέ από το ΚΑΣ από το 2014 και μετά, όπως έπρεπε να περάσει», τονίζοντας ότι «ο επιχειρηματίας τυπικά είχε την έγκριση του υπουργείου Πολιτισμού, από την Περιφερειακή Υπηρεσία, που του έλεγε ότι είσαι εντάξει. Από την άλλη πλευρά ο ίδιος επιχειρηματίας είχε την απόφαση του 2014 στα χέρια του, που του έλεγε ότι τα τελικά σχέδια πρέπει να υποβληθούν στο ΚΑΣ, πράγμα που δεν έκανε.»
Επίσης, η υπουργός είπε ότι «αυτή ήταν μια πολύ δύσκολη γνωμοδότηση του Συμβουλίου. Διότι είχε ένα πραγματικό γεγονός και το πραγματικό γεγονός ήταν το δίκιο, πιθανότατα, του επιχειρηματία. Από εκεί και πέρα, όμως, έπρεπε να προστατευτεί η Ακρόπολη. Διότι όταν προσβάλλεται η Ακρόπολη, στην ουσία προσβάλλεται ο Πολιτισμός μας. Η Ακρόπολη είναι σύμβολο. Δεν είναι ένα απλό μνημείο.»
Κατά την υπουργό, «είναι πιθανό ο ιδιοκτήτης να ζητήσει αποζημίωση. Νομίζω, σύμφωνα με την ενημέρωση που έχω από τον Γενικό Γραμματέα Πολιτισμού, ότι το συζήτησε το Συμβούλιο. Είναι προφανές ότι η όποια αποζημίωση είναι σαφώς μικρότερη από την αξία του μνημείου, από την αξία της Ακρόπολης.»
Αξίζει να επισημάνουμε ότι υπάρχει αναστολή στις οικοδομικές άδειες στην περιοχή, η οποία έληξε τον προηγούμενο μήνα. Υπάρχει παράταση της αναστολής και το Υπουργείο Περιβάλλοντος νομοθετεί αυτή τη στιγμή, σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, για τα ύψη που πρέπει να έχει η περιοχή γύρω από την Ακρόπολη, ανεξαρτήτως του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού του 2012.
Να δούμε, λοιπόν, πότε το ελληνικό κράτος θα μπορέσει να φτιάξει έναν νόμο, έναν κανονισμό, που δεν θα αλλάζει όπως οι κυβερνήσεις, που δεν θα επιδέχεται ερμηνείας, που θα μπορεί να αναθεωρείται αλλά όχι κατά το δοκούν και που ο υπουργός θα βάζει απλά μια υπογραφή ως πολιτικός προϊστάμενος και όχι ως ο κυρίαρχος των πάντων.