Το ζήτημα της κρίσης στην Ουκρανία και η ενδεχόμενη εισβολής της Ρωσίας έχει διχάσει αναλυτές, ακαδημαϊκούς και πολιτικούς στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Το βασικό σημείο διαφωνίας έγκειται στην ανάληψη δράσης από πλευράς των Ηνωμένων Πολιτειών σε περίπτωση που η Ρωσία προχωρήσει σε ενδεχόμενη εισβολή.
Οι υποστηρικτές της ανάληψης επιθετικής δράσης από πλευράς ΗΠΑ διατείνονται πως θα πληγεί η αξιοπιστία των ΗΠΑ και θα δώσουν το πράσινο φως στην Ρωσία να συνεχίσει ακάθεκτη την επεκτατική της πολιτική. Οι διαφωνούντες τονίζουν πως μια ενδεχόμενη εμπλοκή θα αποτελέσει ένα στρατηγικό λάθος τεραστίων διαστάσεων για τις ΗΠΑ.
Η σύντομη απάντηση είναι πως όχι, η αξιοπιστία των ΗΠΑ δεν θα θιγεί από την ενδεχόμενη μη επέμβαση στην Ουκρανία. Η κρίση στην Ουκρανία ήρθε ως αποτέλεσμα της πολιτικής της περικύκλωσης, κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’90, σύμφωνα με την οποία οι ΗΠΑ χρησιμοποιήσαν το ΝΑΤΟ ως όχημα για να περιορίσουν την σφαίρα επιρροής της Ρωσίας και να δημιουργήσουν ένα δίκτυο κρατών φίλα προσκείμενων σε αυτές.
Ωστόσο, η ενδεχόμενη είσοδος της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ δεν θα μπορούσε παρά να μεταφραστεί από την Ρωσία ως μια ευθεία απειλή στα συμφέροντα τους. Παρά τις ενστάσεις της Ρωσίας οι ΗΠΑ δεν άλλαξαν την στάση τους και κλιμάκωσαν τις προσπάθειες ένταξης της Ουκρανίας με αποκορύφωμα την αποστολή παροχή βοήθειας ύψους 2.5 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την ενίσχυση του ουκρανικού στρατού.
Προφανώς και δεν είμαστε σε θέση να προβλέψουμε με ακρίβεια τις προθέσεις του προέδρου Πούτιν. Είναι πιθανό να προχωρήσει στην εισβολή είτε για λόγους στρατηγικής είτε για μπορέσει να παρουσιάσει τον εαυτό του στα μάτια των Ρώσων ως άξιο συνεχιστή της Ρωσικής αυτοκρατορίας με την ανάκτηση της πολυπόθητης Ουκρανίας. Αυτό που είναι σαφές ωστόσο είναι πως είναι απαραίτητη μια αλλαγή στάσης από πλευράς ΗΠΑ στο ζήτημα της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Για να μπορέσουν οι ΗΠΑ να αποσοβήσουν την κλιμάκωση της κρίσης είναι αναγκαία η λήψη μιας σειράς αποφάσεων.
Πρώτον, να σεβαστούν το γεγονός πως για την Ρωσία η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ αποτελεί απειλή. Να τηρήσουν δηλαδή την ίδια ακριβώς στάση που τηρούν απέναντι στην Κίνα όσον αφορά την Ταιβάν. Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητη μια δήλωση του προέδρου Μπάιντεν πως η Ουκρανία δεν θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ.
Δεύτερον, είναι απαραίτητη μια δέσμευση από πλευράς ΗΠΑ πως δεν θα τοποθετήσουν χερσαίες δυνάμεις στην Ουκρανία. Οι ΗΠΑ μόλις και μετά βίας κατάφεραν να απεμπλακούν, με τα γνωστά αποτελέσματα, από τον εικοσαετή πόλεμο στο Αφγανιστάν. Μια πιθανή εμπλοκή στην Ουκρανία είναι άγνωστο τι δεσμεύεις θα απαιτήσει και πόσο θα διαρκέσει.
Τρίτον, είναι απαραίτητη η απειλή επιβολής νέων οικονομικών κυρώσεων. Η οικονομία της Ρωσίας ήταν σε τροχιά ανόδου το 2021 αλλά προβλέπεται να υποχωρήσει το 2022. Ως αποτέλεσμα, η επιβολή ενός νέου γύρου εκτεταμένων οικονομικών κυρώσεων θα αποτελούσε ένα σημαντικό πλήγμα. Ο συνδυασμός των ανωτέρων πολιτικών θα μπορούσε να αποσοβήσει την γενίκευση της κρίσης και το ενδεχόμενο πολέμου.