«Αυτά που γνωρίζουμε για το Σύμπαν, είναι ασήμαντα μπροστά σε αυτά που αγνοούμε!»
Open Image Modal
via Associated Press

Δέος, συγκίνηση, προβληματισμός, αναθεώρηση!

Τα συναισθήματα που προκάλεσαν οι φωτογραφίες του τηλεσκοπίου James Webb είναι συγκλονιστικά -και πολλά! Βέβαια, θα κυριαρχήσουν για μερικές μέρες μέχρι να επιστρέψουμε στην Ανθρώπινη καθημερινότητα: των λογαριασμών ρεύματος, του περίεργου γείτονα που βάζει δυνατά τη μουσική, της αδυναμίας στάθμευσης στο κέντρο της πόλης και όλων όσων μας κρατούν σε μια ρουτίνα, η οποία μας κρατά λογικούς. Για μια μερίδα ανθρώπων όμως, θα λειτουργήσει ως εφαλτήριο για νέες θεωρίες, γνώσεις και απόψεις. 

Πιτσιρικάς συζητούσα με τον Παππού μου, ατελείωτες ώρες, για το Σύμπαν. Με ακολουθεί πάντα αυτό που μου έλεγε κάθε φορά που νόμιζα ότι είχα καταλήξει σε μια «λογική» θεωρία για την κοσμογονία: «Αυτά που γνωρίζουμε, είναι ασήμαντα μπροστά σε αυτά που αγνοούμε!»

Πόσο αληθές! Παρατηρώντας τις φωτογραφίες αυτές, από τις -σχεδόν-απαρχές του Σύμπαντος, νιώθει κανείς ότι όσα διδαχθήκαμε, όσα πιστεύαμε, είναι κενά. Πώς να χωρέσουν στο νεαρό, αγαθό ακόμα μυαλό μας, οι αποστάσεις, τα μεγέθη των πανέμορφων αστρικών σχηματισμών που απεικονίζονται;

Πως να αντιληφθούμε ότι τα θαυμαστά αυτά ουράνια σώματα, δημιουργήθηκαν; Ή δεν δημιουργήθηκαν; Πώς να αφουγκραστούμε τις πολλαπλές θεωρίες σχετικά με τη «γέννηση» όσων υπάρχουν; Πώς να αποκωδικοποιήσουμε την πιθανότητα να είναι πολύ «απλή» η εξήγηση; Όπως, ότι το απόλυτο κενό, η ανυπαρξία, βάσει των νόμων της Φυσικής, δεν δύναται να υπάρχει. Ήτοι, ότι δεν δύναται να μην υπάρχει «κάτι», όπως μπορεί ο καθένας μας  να συλλάβει κάτι τέτοιο, διότι θα ήταν μια ασταθής κατάσταση, η οποία εκ των συνθηκών, θα δημιουργούσε την Ύλη!

Ίσως η τραγικότητα της ύπαρξής μας να έγκειται στο ότι δεν θα μπορέσουμε να μάθουμε την προέλευσή μας. Την αποστολή μας. Τις απαντήσεις σε δυο τόσο σύντομες ερωτήσεις που αιώνες τώρα κρύβονται πίσω από θρησκευτικές, φιλοσοφικές και επιστημονικές ερμηνείες: Πώς; και Γιατί;

Ο Καζαντζάκης μιλούσε για όλους μας, όταν έγραφε στην «Ασκητική»:

«Είμαι ένα πλάσμα εφήμερο, αδύναμο, καμωμένο από λάσπη κι ονείρατα. Μα μέσα μου νογώ να στροβιλίζουνται όλες οι δυνάμες του Σύμπαντου. Θέλω μια στιγμή, προτού με συντρίψουν, ν’ ανοίξω τα μάτια μου και να τις δω. Άλλο σκοπό δε δίνω στη ζωή μου»

Οι υπεύθυνοι του James Webb δηλώνουν ότι εν καιρώ, θα μπορέσουμε να απαντήσουμε στα αναπάντητα αυτά ερωτήματα.

Μακάρι!