Ιστορία ή fantasy; Βίκινγκς και μεσαιωνικοί ιππότες ή elves, orcs και μάγοι; «The Last Kingdom», «Rome», «300» και «Βοργίες» ή «Game of Thrones», «Lord of the Rings» και «Shannara»;
Από τον κινηματογραφικό «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» και μετά, στη βιομηχανία θεάματος σημειώθηκε μια «έκρηξη» ενδιαφέροντος όσον αφορά στον τομέα του fantasy, ο οποίος μέχρι τότε ήταν ένας κόσμος για τους λίγους, τους «nerd/ geek». Ξαφνικά όλοι γνώριζαν τι είναι τα elves, τα orcs, οι dwarves (ή dwarfs) κτλ, ενώ ο χώρος της φανταστικής λογοτεχνίας σημείωσε ταχύτατη άνοδο, με πολλούς συγγραφείς να διεκδικούν στην ιστορία του fantasy τη δόξα των άξιων συνεχιστών του J.R.R. Tolkien: Ονόματα όπως George R.R. Martin, του Steven Erikson (Malazan Book Of the Fallen), του Terry Brooks (Shannara- σημειώνεται πως στην αμερικανική τηλεόραση πλέον παίζει το τηλεοπτικό Shannara Chronicles), του Robert Jordan (Wheel of Time), του David Gemmell (Drenai Tales, Troy, Rigante και άλλα πολλά) και πολλών άλλων είναι γνωστά σε φίλους του fantasy και μη- χωρίς να περάσουμε καν στη σφαίρα της Επιστημονικής Φαντασίας.
Εν έτει 2016, όλοι γνωρίζουν και περιμένουν εναγωνίως τη συνέχεια του Game Of Thrones. Ο low-fantasy κόσμος του έφερε μια επανάσταση στον τρόπο που το ευρύ κοινό αντιλαμβανόταν το fantasy μέχρι τότε, κάνοντάς το πιο «gritty»: Σκοτεινό, «βρώμικο», αιματηρό και σέξι, με καταστάσεις που παραπέμπουν πιο πολύ σε ιστορίες του πραγματικού κόσμου παρά στον κλασικό, «άσπρο/ μαύρο» κόσμο του Tolkien, για παράδειγμα.
Ωστόσο, στη φιλοσοφία αυτή είχε περάσει εδώ και πολύ καιρό ένα άλλο, συγγενικό μεν, ανταγωνιστικό δε, είδος λογοτεχνίας, που ακολούθησε και ακολουθεί τη δική του πορεία στον κινηματογράφο και την τηλεόραση: Ο λόγος για την ιστορική φαντασία/ ιστορικό μυθιστόρημα, το αποκαλούμενο historical fiction, το οποίο υπήρχε εδώ και πάρα πολλά χρόνια (χαρακτηριστικότατα είναι τα βιβλία της Mary Renault γύρω από τη ζωή και τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που ζωντανεύουν μυθιστορηματικά τα γεγονότα και τους χαρακτήρες μια από τις πιο σημαντικές περιόδους της ιστορίας, αλλά και του Mika Waltari, ενώ εξαιρετικά ιστορικά μυθιστορήματα έχει γράψει και ο Gore Vidal), αλλά ειδικά στο ελληνικό κοινό έκανε τη μεγάλη «έκρηξη» με τα έργα του Steven Pressfield, και κυρίως τις «Πύλες της Φωτιάς» (Gates of Fire)- ένα μυθιστόρημα που έχει περάσει στη σφαίρα του θρύλου, καθώς ζωντανεύει μοναδικά την σπαρτιατική κουλτούρα και τη μάχη των Θερμοπυλών (η οποία, ως γνωστό, έχει τιμηθεί και σε επίπεδο κόμικ και σινεμά από τον Frank Miller), διατηρώντας στο έπακρο την ανθρώπινη διάσταση. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι λίγοι οι Έλληνες συγγραφείς που έχουν γράψει εξαιρετικά αξιόλογα ιστορικά μυθιστορήματα, από την Πηνελόπη Δέλτα (πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς, από τον βυζαντινό «Καιρό του Βουλγαροκτόνου» και το «Για την Πατρίδα» ως τα «Μυστικά του Βάλτου» και πολλά άλλα) μέχρι τον Γιώργο Λεονάρδο (επικεντρώνεται επίσης στη βυζαντινή περίοδο και την τουρκοκρατία, με χαρακτηριστική την τριλογία του για τους Παλαιολόγους), τη Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου («Πήραν την Πόλη πήραν την», «Το Ξύλινο Τείχος») και πολλούς πολλούς άλλους.
Οι φίλοι της ιστορικής φαντασίας/ ιστορικού μυθιστορήματος συχνά «σνομπάρουν» τους φίλους του fantasy, καθώς ποιος νοιάζεται για τις μάχες του Helm's Deep και του ποταμού Blackwater, την επίθεση των Wildlings στο Τείχος και την πολιορκία της Minas Tirith όταν έχεις να κάνεις με τις Θερμοπύλες, τα Γαυγάμηλα ή την Άλωση της Πόλης (αν και ακόμα πιο συχνά οι δύο κατηγορίες ταυτίζονται, με τον αναγνώστη απλά να δείχνει προτίμηση προς τη μια κατεύθυνση). Και ένα από τα πολύ βασικά τους «επιχειρήματα» είναι η δουλειά ενός εκ των «παλαιότερων» στο genre, του Bernard Cornwell.
Ο κ. Cornwell αποτελεί θρύλο στον χώρο του ιστορικού μυθιστορήματος, με πιο γνωστή τη σειρά του για τους Ναπολεόντειους Πολέμους, με πρωταγωνιστή τον στρατιώτη Richard Sharpe (τα βιβλία έχουν μεταφερθεί και στην τηλεόραση, με πρωταγωνιστή τον Sean Bean του Game of Thrones). Η βιβλιογραφία του είναι τεράστια- και μεγάλο κομμάτι της έχει να κάνει με τη δυτική Ευρώπη του Μεσαίωνα, επικεντρώνοντας στην αγγλική ιστορία. Όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, η δουλειά του προσφέρεται απίστευτα για μεταφορά στην τηλεόραση – και το «The Last Kingdom» του BBC, που προβάλλεται από το Σάββατο 9 Ιανουαρίου και κάθε Σάββατο στις 23:00 στο OTE CINEMA 4HD, αποτελεί χαρακτηριστικότατο παράδειγμα, επιτρέποντας στον τηλεθεατή να παρακολουθήσει τη διαμόρφωση των θεμελίων της αγγλικής μεσαιωνικής ιστορίας, με τους πολέμους τον 9ο αιώνα μ.Χ μεταξύ των Αγγλοσαξόνων και των Δανών Βίκινγκς: Την εποχή του Αλφρέδου του Ουέσεξ, του μόνου βασιλιά της αγγλικής ιστορίας που φέρει τον τίτλο «Μέγας».
Μέσα από τις περιπέτειες του νεαρού πρωταγωνιστή, Ούτρεντ του Μπέμπανμπουργκ (φανταστικό πρόσωπο- τον ενσαρκώνει ο Alexander Draymon), ο τηλεθεατής μαθαίνει άγνωστες πτυχές της μεσαιωνικής ιστορίας της Αγγλίας, με έμφαση στην σκληρή (και άγνωστη σε αρκετούς στο ελληνικό κοινό) αναμέτρηση ανάμεσα στους Σάξονες και τους Βίκινγκς, οι οποίοι κατέκτησαν και αποίκισαν ένα μεγάλο μέρος της Μεγάλης Βρετανίας.
Το «The Last Kingdom», με τη «σφραγίδα» του BBC, κινείται στην παράδοση εξαιρετικών ιστορικών σειρών, όπως το «Vikings», το «Rome», το «The Borgias», το «The Tudors» κ.α., δείχνοντας την εποχή σε όλο της το μεγαλείο, χωρίς να παραγκωνίζει/ προσπερνά τη βία, το σεξ και την ίντριγκα – αν και ομολογουμένως βάζει μέτρο όσον αφορά στο γυμνό και το «σοκαριστικό»/ βίαιο της όλης υπόθεσης. Εν μέσω μιας ταραγμένης περιόδου, ο Ούτρεντ (γιος Σάξονα ευγενή, τον οποίον μεγάλωσαν οι Βίκινγκς) ψάχνει να βρει το πεπρωμένο του- και οι περιπέτειές του είναι ικανές να ικανοποιήσουν τα γούστα κάθε φιλίστορα τηλεθεατή που ενδιαφέρεται για τη μεσαιωνική και μη ιστορία- η απλά κάποιου φαν του «Game of Thrones», ο οποίος μπορεί να έχει κουραστεί να περιμένει τη συνέχεια της δημοφιλούς σειράς (ή απλά να έχει κουραστεί και από την ίδια τη σειρά, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, και να αναζητεί το επόμενο επικό «fix» του, με σπαθιά, πανοπλίες, οίκους ευγενών και μηχανορραφίες και συνωμοσίες για θρόνους).