Η Μπίλι Χολιντέι, η κυρία που τραγουδάει τα μπλουζ (σύμφωνα με τον τίτλο της αυτοβιογραφίας της), επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη. Η Paramount αγόρασε έναντι οκταψήφιου τιμήματος, τα δικαιώματα της νέας -μετά από μία δεκαετία- ταινίας του υποψήφιου για Όσκαρ, σκηνοθέτη και παραγωγού, Λι Ντάνιελς με τίτλο «The United States vs. Bille Holiday».
Το deal έκλεισε στην on-line Αγορά των Καννών και όπως μαρτυρά ο τίτλος, κάθε άλλο παρά μία τυπική βιογραφία της θρυλικής τραγουδίστριας της τζαζ θα είναι η ταινία, καθώς φωτίζει την περίοδο κατά την οποία η Δίωξη Ναρκωτικών και το FBI βρίσκονταν στο κατόπι της επί σειρά ετών, παρά το γεγονός ότι η Μπίλι ήταν στην ακμή της καριέρας της και είχε χιλιάδες θαυμαστές.
«Τη στιγμή που ο κόσμος έχει στρέψει το βλέμμα στην καταπίεση των μαύρων, ελπίζω ότι η ταινία The United States vs. Billie Holiday θα συμβάλλει στον δημόσιο διάλογο, φωτίζοντας τον συστημικό ρατσισμό και την κοινωνική αδικία. Επίσης αισθάνομαι ότι αυτή την περίοδο του μεγάλου απολογισμού, είναι σωστό να τιμήσουμε τη ζωή και την καλλιτεχνική προσφορά ενός αφανούς αγωνιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της Μπίλι Χολιντέι», δήλωσε ο Λι Ντάνιελς, σκηνοθέτης του «Precious» και δημιουργός του «Empire».
Το σενάριο βασίζεται στο βιβλίο του συγγραφέα και δημοσιογράφου Γιόχαν Χάρι «Chasing the Scream: The First and Last Days of the War on Drugs», ο οποίος είχε γράψει για όσα είχε υποστεί η Μπίλι επειδή αρνήθηκε να μείνει σιωπηλή όσον αφορά τις φυλετικές αδικίες, με άρθρο του στο Politico.
Όλα ξεκίνησαν μια νύχτα του 1939 στη Νέα Υόρκη, όταν η Μπίλι Χολιντέι είπε ένα τραγούδι που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο. Το «Strange Fruit» ήταν ένας θρήνος για το λιντσάρισμα, που μιλούσε για μαύρα σώματα που κρέμονται από τα δέντρα σαν τα σκούρα φρούτα που ευδοκιμούν στον Νότο. Μια μαύρη γυναίκα, μπροστά σε ένα μικτό κοινό, θρηνούσε για τις ρατσιστικές δολοφονίες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αμέσως μετά, η Μπίλι Χολιντέι έλαβε την πρώτη απειλή από το Ομοσπονδιακό Γραφείο Δίωξης Ναρκωτικών.
Την Μπίλι θα ενσαρκώσει η βραβευμένη με Grammy, τραγουδίστρια και ηθοποιός, Αντρα Ντέι.
Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2019 και αυτή την περίοδο η παραγωγή είναι στο στάδιο του post production.
Μου ’χουνε πει πως κανείς δεν λέει την λέξη «πείνα» σε τραγούδι όπως εγώ. Ούτε τη λέξη «αγάπη».
Ίσως και να ‘ναι γιατί θυμάμαι τί σημαίνουν τούτες οι λέξεις. Ίσως γιατί είμαι τόσο περήφανη ώστε να θέλω να θυμάμαι τη Βαλτιμόρη και το Ουέλφερ Άιλαντ, το Ίδρυμα Καθολικών και το δικαστήριο Τζέφερσον Μάρκετ, τον σερίφη μπροστά απ’ το σπίτι μας στο Χάρλεμ και τις πόλεις απ′ τη μια άκρη της χώρας στην άλλη όπου γέμισα χτυπήματα και ουλές, στη Φιλαδέλφεια και στο Όλντερσον, στο Χόλιγουντ και στο Σαν Φρανσίσκο - κάθε γωνιά, πανάθεμά την.
Όλες οι Κάντιλακ και οι μινκ γούνες - και είχα πολλές στη ζωή μου - δεν μπορούν να με κάνουν να τα ξεχάσω. Και σε όλα αυτά τα μέρη , κι απ′ όλο αυτό τον κόσμο, ό,τι έμαθα τα λένε τούτες οι δυο λέξεις. Πρέπει να ‘χεις φαΐ να φας, πρέπει να ’χεις λίγη αγάπη στη ζωή για να ανεχτείς του καθενός το συναξάρισμα για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι σωστά.
Αυτό που είμαι κι αυτό που θέλω απ′ τη ζωή, σ′ αυτά τα λόγια κλείνεται.
Η ζωή της συνοψίζεται στο βιβλίο «Η Κυρία τραγουδάει τα μπλουζ» (Lady Sings the Blues, εκδόσεις Άγρα, μετάφραση Ιουλία Ραλλίδη), τη συγκλονιστική και χωρίς αναστολές Αυτοβιογραφία της Μπίλι Χολιντέι, αυτής της θρυλικής φωνής της τζαζ και του σουίνγκ, που γεννήθηκε στις 7 Απριλίου 1915 και πέθανε από τα ναρκωτικά στις 17 Ιουλίου 1959 στη Νέα Υόρκη.
«Η Μαμά και ο Μπαμπάς ήταν ακόμη παιδιά όταν παντρευτήκανε. Αυτός ήταν δεκαοχτώ χρονών, εκείνη δεκάξι κι εγώ τριών», είναι η περίφημη φράση με την οποία ανοίγει το βιβλίο.
Η Μπίλι Χόλιντεϊ μεγάλωσε στο γκέτο, τα πορνεία και τα αναμορφωτήρια της μαύρης Αμερικής. Στην αυτοβιογραφία της, με μια γλώσσα σκληρή και χωρίς συναισθηματισμούς, καταγράφει την περιπετειώδη ζωή της και το ρατσισμό που τη σκίαζε, τις ιστορίες της με τους άντρες, την ανέλιξή της στο χώρο της μουσικής και της σόου μπίζνες καθώς και τα προβλήματα της με τα ναρκωτικά, τις φυλακίσεις και το κυνηγητό της αστυνομίας που την κατέστρεψε.
Όλα αυτά λέγονται με την κοφτή και μάγκικη γλώσσα της Χόλιντεϊ, και διαβάζονται σαν να γράφτηκαν μόλις χτες. Από το ντεμπούτο της στα κλαμπ του Χάρλεμ και τη συναναστροφή της με αστέρες του σινεμά μέχρι την απαρχή της τραγικής παρακμής της, τη στιγμή δημιουργίας του σπαρακτικού «Παράξενου φρούτου» (Strange Fruit) και άλλων σπουδαίων τραγουδιών της.
Με πληροφορίες από Vulture