Η Γκάλια και η Ορίτ είναι δύο μάνες που βιώνουν έναν αβάσταχτο πόνο. Είδαν τους γιούς τους να μεταφέρονται στοιβαγμένοι σε καρότσες αυτοκινήτων και δεμένοι με χειροπέδες μέχρι που χάθηκαν τα ίχνη τους στα υπόγεια καταφύγια της Χαμάς, κάπου στη Γάζα.
To βίντεο το έστειλαν οι ίδιοι οι απαγωγείς, λίγες ώρες μετά την αρπαγή, που οδήγησε σε μια άνευ προηγουμένου καταστροφή. Πριν από λίγες ημέρες, τα μέλη των δύο οικογενειών, έφτασαν στην Ελλάδα με τη συμβολή της ΜΚΟ Hostages and Missing Persons Family Forum, που συντονίζει ο Ισραηλινός πρώην διπλωμάτης Ραμ Αβιράμ.
Με αποσκευή τις φωτογραφίες του 22χρονου Έβιατάρ και του 20χρονου Αλμόγκ, οι συγγενείς τους θέλουν να κάνουν γνωστή την ιστορία των δύο παιδιών, που πήγαν ένα βράδυ σε ένα υπαίθριο φεστιβάλ μουσικής και κατέληξαν να είναι μέρος μιας από τις πιο αιμοσταγείς σελίδες της ιστορίας, με χιλιάδες αθώα θύματα και από τις δύο πλευρές.
«Θα συμμαχούσαμε ακόμη και με το διάβολο»
Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν σε ξενοδοχείο της Αθήνας, εξιστόρησαν με κάθε λεπτομέρεια τις τελευταίες ώρες πριν φτάσουν τα θλιβερά νέα.
«Ο χρόνος σταμάτησε για 242 οικογένειες πριν από 30 ημέρες» είπε η Γκάλια Νταβίντ, μητέρα του Εβιατάρ με τον μεγαλύτερο γιο της Ιλάι στο πλευρό της.
Ο Εβιατάρ, ήταν η ψυχή της παρέας. Ο «ψυχολόγος» που οι φίλοι εμπιστεύονταν την άποψη του. Ένα χαρούμενο παιδί που του άρεσε η μουσική και έπαιζε κιθάρα. Όλα έγιναν αστραπιαία εκείνο το πρωινό. Μέσα σε λίγα λεπτά όλοι έτρεχαν στην έρημο να σωθούν.
Στις 7:45 ήταν το τελευταίο μήνυμα στην οικογένεια του. Λίγες ώρες αργότερα κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο βίντεο που τον έδειχναν αιχμάλωτο της Χαμάς.
«Έστειλαν τα βίντεο για να μας τρομάξουν. Ο αδερφός μου ήταν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο μαζί με άλλα 4 ή 5 παιδιά και ήταν όλοι τρομαγμένοι. Από τότε ζούμε έναν εφιάλτη» είπε ο αδερφός του Ιλάι Νταβίντ.
«Θα συμμαχούσαμε ακόμη και με τον διάβολο για να καταφέρουμε να γυρίσει σπίτι» είπε ο Ιλάι έντονα συγκινημένος.
Μιλώντας αργότερα στην Huffpost εξηγεί ότι ο ίδιος είναι αποφασισμένος να στηρίξει οποιαδήποτε πρωτοβουλία για να επιστρέψει ο αδερφός του ασφαλής.
Τον ρωτήσαμε εάν πιστεύει ότι οι μαζικές διαδηλώσεις στο Ισραήλ κατά των χειρισμών της κυβέρνησης Νετανιάχου θα μπορούσαν να αλλάξουν την πορεία της αιχμαλωσίας του αδερφού του, εάν άλλαζε η κυβέρνηση.Η απάντηση του ήταν «όχι».
«Αυτή τη στιγμή έχουν γίνει όλες οι δυνατές προσπάθειες. Ακόμη κι αν άλλαζε η κυβέρνηση το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο» υποστηρίζει. Όσο για το εάν υπάρχει μια χαραμάδα ελπίδας για να ζήσουν οι δύο λαοί ειρηνικά μαζί στο μέλλον, ο νεαρός Ιλάι είναι αισιόδοξος.
«Κανείς δεν μπορεί ποτέ να ξεχάσει αυτό που έγινε. Όμως δεν φταίνε μόνο οι Παλαιστίνιοι. Έχουν ευθύνη για αυτό που συμβαίνει αλλά δεν είναι μόνο αυτοί υπεύθυνοι» υπογραμμίζει.
«Ηρθαμε στην Ελλάδα γιατί είναι μια σημαντική χώρα, λόγω των σχέσεων που διατηρεί με τη Μέση Ανατολή. Θέλουμε οι Έλληνες να καταλάβουν τι έγινε και να μας στηρίξουν με κάθε δυνατό τρόπο».
«Θα πάμε και σε άλλες χώρες σε Ευρώπη και ΗΠΑ μέχρι να γυρίσουν όλοι οι όμηροι στα σπίτια τους και να μην γίνει ποτέ ξανά κάτι τέτοιο. Θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά με τους Παλαιστίνιους. Το πρόβλημά μας είναι με τη Χαμάς γιατί αυτό που έκαναν είναι απαράδεκτο. Με τους Παλαιστίνιους θέλουμε να βρούμε έναν δρόμο για ειρηνική ζωή» είπε ο Ιλάι.
Με την ελπίδα και την απόγνωση να εναλλάσσεται στο βλέμμα και τη φωνή τους, αυτό που ουσιαστικά θέλουν οι οικογένειες είναι να μάθουν εάν οι όμηροι είναι ακόμη ζωντανοί.
Κανείς δεν γνωρίζει εδώ και 30 μέρες τι έχουν απογίνει και εάν θα τους δουν ποτέ ξανά. Έχοντας αναλάβει μια δύσκολη αποστολή, να μεταφέρουν την ιστορία των οικογενειών που αδυνατούν να μιλήσουν για τους δικούς τους γιούς, αδερφούς και φίλους, λυγίζουν όταν αναφέρονται στα παιδιά τους.
«Δύσκολη η συνύπαρξη στο μέλλον»
Η Ορίτ Μέιρ, μητέρα του Αλμόγκ, με λυγμούς μιλά για το γιό της, που αν και κατάφερε να είναι ο μόνος επιζών, μεταξύ των φίλων του εκείνο το πρωινό, κανείς δεν γνωρίζει τι απέγινε έκτοτε.
Ο θείος του Αβιράμ, που συνόδεψε την Ορίτ στην Αθήνα, είναι πιο σκληρός απέναντι στους απαγωγείς του ανιψιού του.
Μιλώντας στην Huffpost υποστηρίζει ότι «η Χαμάς είναι ISIS» και κανείς δεν μπορεί να συνομιλήσει μαζί τους.
«Από το 2005 που αποχώρησε το Ισραήλ από τη Γάζα η Χαμάς πήρε τα χρήματα που έρχονται από το εξωτερικό και αντί να δημιουργήσει μια χώρα όπως η Σιγκαπούρη, έχτιζε τούνελ, καταφύγια και αγόραζε όπλα» υποστηρίζει ο Αβιράμ Μέιρ.
Όμως και η πιθανότητα μια ειρηνικής συνύπαρξης στο μέλλον μεταξύ των δύο λαών, φαντάζει σχεδόν αδύνατη στα δικά του μάτια.
«Τα τελευταία 35 χρόνια υπήρξαν πολλές ευκαιρίες για κάτι τέτοιο που δεν κατέληξαν πουθενά.Οι Παλαιστίνιοι δεν δέχονται μέχρι σήμερα καμία συμφωνία. Όμως τώρα ζούμε μέσα στο φόβο και την αγωνία. Κι αυτό που συνέβη θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στα επόμενα 20-30 χρόνια» υποστηρίζει.
Με τους σκληρούς και ανελέητους βομβαρδισμούς να συνεχίζονται στη Γάζα, τη διπλωματία να έχει αποδειχθεί πολύ φτωχή και ανήμπορη αυτές τις κρίσιμες ώρες, και τον κόσμο να παρακολουθεί μουδιασμένος όσα φρικτά και απάνθρωπα συμβαίνουν, μάνες όπως η Γκάλια και η Ορίτ θα θρηνούν για τα παιδιά τους. Γιατί στον πόνο αυτό δεν υπάρχουν σημαίες και θρησκείες. Μόνο σκοτάδι.