Παραλύουν τα πάντα σήμερα Πέμπτη 16 Μαρτίου στην Ελλάδα λόγω της απεργίας με αφορμή το πολύνεκρο, το πλέον θανατηφόρο αριθμητικά σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη που κόστισε 57 ζωές, νέων κυρίως συνανθρώπων μας, και βύθισε σε πένθος τις οικογένειές τους και σε πόνο ολόκληρη την Ελλάδα.
Είχαν προηγηθεί πολυάριθμα συλλαλητήρια σε πολλές πόλεις και μαζί απεργίες και σίγουρα θα ακολουθήσουν και άλλες κινητοποιήσεις με αφορμή τα Τέμπη….
Δεν ζούμε σε προγενέστερες εποχές της πάλαι ποτέ Ε.Σ.Σ.Δ. ούτε και στη σύγχρονη Κίνα αλλά σε αστική καπιταλιστική κοινωνία όπου η απεργία είναι δικαίωμα των εργαζομένων (έστω και αν οι 9 στις δέκα, για να μην πω οι 99 στις εκατό κρίνονται, συνήθως «παράνομες και καταχρηστικές»).
Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί το σημερiνό μου άρθρο ως προσωπική αντίθεση σε συλλαλητήρια και απεργίες αλλά είναι χρήσιμο να θυμηθούμε το «μέτρον άριστον».
Οι 57 θάνατοι στα Τέμπη απεκάλυψαν με τον πλέον οδυνηρό τρόπο μια απίστευτη σειρά ελλείψεων, παραλείψεων, αδιαφορίας, διαπλοκής με εργολάβους και πολιτικό σύστημα που επιμελώς κρατιόταν «κρυφό» επί μια 20ετία…
Δεν έπεισε κανέναν η θέση του αρμόδιου Υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ κ Σπίρτζη ότι η Κυβέρνησή του δεν έχει ευθύνη αλλά αυτήν την έχει αποκλειστικά η Κυβέρνηση της Ν.Δ. και ο κ. Καραμανλής που πρωτοτύπησε με την παραίτησή του (η οποία, σύμφωνα με πολλούς, δεν συνιστά ούτε εξιλέωση ούτε άφεση πιθανών «αμαρτιών»).
Η απίστευτου μεγέθους αγανάκτηση, ο θυμός και η οργή που προκάλεσε η πολύνεκρη σύγκρουση ευελπιστώ ότι θα επισπεύσει και τις δικαστικές και κάθε άλλου είδους έρευνες.
Απλά (και τίποτε δεν είναι περισσότερο πολύπλοκο από αυτά που λέμε «απλά») ας το προσέξουν οι διοργανωτές συλλαλητηρίων και απεργιών και ας μη το «παρακάνουν» και τελικά «εξανεμισθεί» στους δρόμους η Λαϊκή οργή που αιωρείται ως «Δαμόκλειος Σπάθη» για άτομα, ομάδες, οργανισμούς και μαζί για το Πολιτικό Σύστημα έως ότου απονεμηθεί Δικαιοσύνη.