Η Φιλαρέσκεια είναι το να θέλεις να αρέσεις, όταν βρεθείς με κάποιον, αλλά με κάποιο κερδοφόρο σκοπό. (1)
Ιδού τι λογής άνθρωπος είναι ο Φιλάρεσκος. Όταν δει κάποιον από μακριά, θα τον φωνάξει αμέσως με το όνομά του. Όταν τον πλησιάσει θα του κάνει πολλές φιλοφρονήσεις, θα τον κρατάει συνέχεια με τα δύο χέρια, θα κάνει μερικά βήματα μαζί του και, πριν απομακρυνθεί θα τον επαινέσει άλλη μια φορά και θα τον ρωτήσει ”πότε θα σε ξαναδώ;”..
Αν τύχει και ο φίλος του βρεθεί υπόδικος σε ”Δίαιτα”, (σε Διαιτησία όπως θα λέγαμε σήμερα) και ο Φιλάρεσκος εκλεγεί ως Διαιτητής (2) προσπαθεί να αρέσει όχι μόνο στον φίλο του αλλά και στον αντίπαλο, για να φανεί αμερόληπτος. Αν πάλι συμβεί να βρεθεί με αλλοδαπούς τους εξομολογείται ότι βρίσκει πως έχουν πιο πολύ δίκιο από τους συμπολίτες του. Αν προσκληθεί σε δείπνο λέει στον οικοδεσπότη πως θέλει να δει και τα παιδιά του. (3) Και όταν έρθουν τα παιδιά θα πει για τον γιό του ”καλέ είναι ίδιος ο πατέρα του! (″σαν σύκο με σύκο” ήταν η έκφραση). Ύστερα θα πάρει τα παιδιά κοντά του, θα τα φιλήσει και θα παίξει μαζί τους. Τα πιο μικρά τα παίρνει να τα κοιμίσει στην αγκαλιά του.
1. Είναι αλήθεια ότι ο Φιλάρεσκος θυμίζει λίγο τον Κόλακα.
2. Η Δίαιτα ήταν μια ιδιωτική δίκη”, ένα είδος ιδιωτικού Πρωτοδικείου, για να λυθεί μια διαφορά ανάμεσα σε δύο πολίτες. Εκλέγονταν ένας διαιτητής για τον κάθε διάδικο και ένας τρίτος (ο Επιδιαιτητής). Οι Δίαιτες αυτές συνέρχονταν μέσα σε ναούς και η απόφασή τους ήταν ανέκκλητη. (Είναι άγνωστο αν η ”δίαιτα, τρόπος ζωής” προήλθε από την ”δίαιτα, διαιτησία” ή το αντίθετο).
3. Οι γυναίκες και τα παιδιά δεν δειπνούσαν μαζί με τους άνδρες. Συνήθως δε τους σέρβιραν οι γυναίκες τους (αν όχι οι δούλες).