Την εποχή που οι ημίτρελοι, φανατικοί του Daesh (κατά κόσμον Isis) είχαν υπό την κατοχή τους τη Νινεβή, την Παλμύρα και την Μοσούλη μια πολύ εύστοχη γελοιογραφία είχε δημοσιευτεί στον Βελγικό τύπο, σε αυτήν τζιχαντιστές κατέστρεφαν ό,τι υπήρχε στον αρχαιολογικό χώρο του μουσείου μέχρι που ένας- ίσως ο πιο καλλιεργημένος- διακόπτει το «θεάρεστο» έργο του και στρέφεται στον ομοιδεάτη του λέγοντας του: «Σταμάτα ηλίθιε, αυτό είναι το καλοριφέρ!».
Υποθέτω την ίδια ιδέα από τέχνη είχαν και οι εγχώριοι Ταλιμπάν που αποφάσισαν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους αποκαθηλώνοντας τον περιβόητο Phylax. Όχι, δεν ήταν τίποτα φιλότεχνοι που ενοχλήθηκαν από την αισθητική του, αλίμονο αν σε μια χώρα του δυτικού κόσμου επιβληθεί τέτοιου είδους λογοκρισία. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια θλιβερή μειοψηφία που παρακινείται από δοξασίες που μπορεί κανείς να συναντήσει μόνο σε περιθωριακά έντυπα.
Οπωσδήποτε καμία δημοκρατία δεν μπορεί να ποινικοποιήσει την ηλιθιότητα όταν αυτή δεν απειλεί την εύρυθμη λειτουργία της και περιορίζεται σε μπουρδολογίες απευθυνόμενες σε αδαείς και ψεκασμένους. Δικαίωμα του καθενός να πιστεύει ότι ο Σώρος κινεί τα νήματα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης και πως ο Σώρας θα μας απαλλάξει από τα χρέη. Όταν ωστόσο η κάθε παρακίνηση σε πράξεις βίας και καταστροφής υλοποιείται δεν μπορεί να μένει με τα χέρια σταυρωμένα. Και στην Ελλάδα δυστυχώς η παράδοση είναι μακρά, από τον «Τελευταίο πειρασμό» μέχρι το ζήτημα των ταυτοτήτων και από τα καραγκιοζιλίκια έξω από το Χυτήριο με μπροστάρη τον Παναγιώταρο έως την πανταχού παρούσα Ελένη Λουκά.
Φιγούρες που άλλοτε προκαλούν θυμηδία και άλλοτε αποτροπιασμό κινούνται ανενόχλητες ως θεματοφύλακες των χρηστών ηθών συχνά επιβάλλοντας τις απόψεις τους και κατεβάζοντας παραστάσεις και κινηματογραφικά έργα. Η Ελλάδα δεν είναι Σαουδική Αραβία και οι θεσμοί δεν κινδυνεύουν από το κάθε λογής περιθώριο, επιπλέον διαταραγμένοι υπάρχουν σε όλα τα πλάτη και τα μήκη του πλανήτη, δεν είναι άρα το πρόβλημα η παρουσία τους αλλά η ανοχή τόσο της δικαιοσύνης όσο και μεγάλης κοινωνικής μερίδας που εξακολουθεί να τους αντιλαμβάνεται ως γραφικούς, γελοίους και ιδρυματοποιημένους που προφανώς και είναι. Μόνο που αυτό από μόνο του δεν δίνει άσυλο στον κάθε πατήρ Κλεομένη να καταστρέφει αγάλματα και να βεβηλώνει μνημεία του ολοκαυτώματος. Όσο αρχές και εισαγγελείς θα κλείνουν τα μάτια τους απέναντι σε παραβατικές πράξεις και συμπεριφορές εξαντλώντας παράλληλα την αυστηρότητα τους σε «γέροντες παστίτσιους», τόσο το παράλογο θα παγιώνεται στις συνειδήσεις μας νομιμοποιώντας αντίστοιχες, υστερικές συμπεριφορές που παραπέμπουν σε κράτη και κοινωνίες που περιφρονούμε. Με άλλα λόγια, αν οι αρμόδιοι θεσμοί αδυνατούν να διαφυλάξουν τα αυτονόητα και κατοχυρωμένα δικαιώματα μας, τότε Θεός Phylax…