Διεκδικούν κατά παράδοση χώρο στη βαλίτσα των θερινών διακοπών -και πώς αλλιώς; Η HuffPost προτείνει δέκα συν ένα βιβλία για τον Αύγουστο, δέκα συν μία ευκαιρίες να αφήσουμε λίγο το κινητό στην ησυχία του κι άλλες τόσες να τρυπώσουμε σε ωραίες ιστορίες. Από αυτές που συμβαίνουν (μπορεί και όχι).
Θερινοί έρωτες, το δεύτερο μυθιστόρημα του Alex Michaelides, σκανδιναβικό νουάρ, εννέα διηγήματα για την επίδραση της επιστήμης και της τεχνολογίας στην ανθρώπινη φύση, µια ονειρική καταβύθιση στον αθέατο υποβρύχιο κόσµο, η Γιάλτα και το παρασκήνιο των μεγάλων πρωταγωνιστών σε μία συναρπαστική καταγραφή και δύο κλασικοί, Φόκνερ και Μέλβιλ σε νέες μεταφράσεις.
«Θερινοί έρωτες», συλλογικό (εκδόσεις Καστανιώτη)
Πώς αντιλαμβάνονται οι συγγραφείς τον έρωτα και το καλοκαίρι; Είναι μόνο αυτό που καταγράφεται, ή κάτι πέρα απ’ τις λέξεις, κάτι που οδηγεί στην ψυχή; Ερωτευόμαστε τον άλλο ή κάτι φανταστικό; Αν το πλάσμα που ερωτευόμαστε είναι ένας καθρέφτης του εαυτού μας, τι συμβαίνει όταν οι αντανακλάσεις γίνονται κείμενο; Πώς καταγράφονται, αφού στη γραφή το αντικείμενο του πόθου δεν είναι πλάσμα υπαρκτό, σωματοποιημένο, αλλά μόνο λέξεις;
Στον συλλογικό αυτό τόμο σαράντα εννιά συγγραφείς αντιμετωπίζουν το διπλό θέμα ως εφαλτήριο για κείμενα ιστορικά, βιωματικά, σουρεαλιστικά, ψυχαναλυτικά, θεατρικά αλλά και πολιτικά, ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Οι ιστορίες τους μοιάζουν με ορθάνοιχτα παράθυρα του ίδιου σπιτιού, όπου εμπεριέχεται ολόκληρη η ελληνική πραγματικότητα. Αποπνέουν τρυφερότητα, νοσταλγία, λαχτάρα, πίκρα, αγωνία, αθωότητα, πόνο, χαρά, μοναξιά, ελπίδα και αμέτρητα άλλα συναισθήματα. Αόρατο υφάδι συνδέει τις λέξεις χαρίζοντάς μας ένα εντυπωσιακό πανόραμα, όπου ο έρωτας και το καλοκαίρι ανασύρουν μνήμες που μας ελκύουν και μας λυτρώνουν.
Γράφουν οι Γρηγόρης Αζαριάδης, Κώστας Ακρίβος, Κώστας Αρκουδέας, Μάρω Βαμβουνάκη, Δημήτρης Βαρβαρήγος, Βασίλης Γκουρογιάννης, Γεράσιμος Δενδρινός, Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής, Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, Τάσος Καλούτσας, Κώστας Καναβούρης, Μάκης Καραγιάννης, Κατερίνα Καριζώνη, Θωμάς Κοροβίνης, Μαρία Κουγιουμτζή, Πέρσα Κουμούτση, Μπελίκα Κουμπαρέλη, Κώστας Κρεμμύδας, Αχιλλέας Κυριακίδης, Πασχάλης Λαμπαρδής, Ιερώνυμος Λύκαρης, Αργυρώ Μαντόγλου, Έλενα Μαρούτσου, Αλεξάνδρα Μητσιάλη, Ανδρέας Μήτσου, Τεύκρος Μιχαηλίδης, Αμάντα Μιχαλοπούλου, Γλυκερία Μπασδέκη, Ευγενία Μπογιάνου, Κωνσταντίνος Μπούρας, Τόλης Νικηφόρου, Θοδωρής Παπαθεοδώρου, Γιάννης Η. Παππάς, Γιάννης Πατσώνης, Ελένη Πριοβόλου, Βαγγέλης Ραπτόπουλος, Νικόλας Σεβαστάκης, Ντίνος Σιώτης, Μαρία Σκιαδαρέση, Αλέξης Σταμάτης, Έρση Σωτηροπούλου, Φωτεινή Τσαλίκογλου, Μάκης Τσίτας, Φίλιππος Φιλίππου, Κώστας Χατζηαντωνίου, Σταύρος Χριστοδούλου, Χρήστος Χρυσόπουλος, Νίκος Χρυσός, Ελένη Χωρεάνθη.
Τον τόμο επιμελήθηκαν ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης και η Μπελίκα Κουμπαρέλη.
Τα έσοδα από τα δικαιώματα του βιβλίου θα δοθούν στους «Γιατρούς του Κόσμου - Ελληνική Αντιπροσωπεία».
«Το καλοκαίρι» του Λούκα Ρίτσι (εκδόσεις Μεταίχμιο, μετάφραση Δήμητρα Δότση)
Ένα αυγουστιάτικο βράδυ ένας άντρας πρωτοσυναντά μια κοπέλα στο τραπέζι ενός παραθαλάσσιου ρεστοράν. Εκείνη εμφανίζεται μπροστά του ως η επιθυμία που δεν είχε εκφράσει, εκπληρωμένη από ένα αστέρι που δεν είχε δει να πέφτει. Κι όμως, αυτή η τυχαία συνάντηση τον στιγματίζει κι ανάμεσα στους δυο τους ξεκινά μια ιδιαίτερη ιστορία, κάθε καλοκαίρι, σαν ένα σταθερό ραντεβού. Γύρω τους η Ρώμη και το παραθαλάσσιο θέρετρο Τσιρτσέο είναι λουσμένα στο ίδιο αμείλικτο φως που τυφλώνει τους ήρωες του Καλοκαιριού.
Ένα μυθιστόρημα ονειροπόλο και ευθύβολο, που καταπιάνεται με την εμμονή του έρωτα σε όλες του τις μορφές.
Μια ιστορία χωρισμένη σε δεκαπέντε κερφάλαια, που αντιστοιχούν σε δεκαπέντε καλοκαίρια ή, όπως έγραψε η La Repubblica «μια κωμωδία α λα ιταλικά, όμως πιο άγρια».
Η συνέχεια του πρότζεκτ των τεσσάρων εποχών, μετά το «Το φθινόπωρο» από τον Λούκα Ρίτσι.
Ο συγγραφέας γεννήθηκε στην Πίζα το 1974. Θεωρείται από τους σπουδαιότερους σύγχρονους Ιταλούς διηγηματογράφους. Μεταξύ άλλων έχει εκδώσει τα βιβλία L’amore e altre forme d’odio (2006, Βραβείο Chiara), La persecuzione del rigorista (2008, Βραβείο Zocca), Come scrivere un bestseller in 57 giorni (2009, υποψήφιο για το Βραβείο Bergamo) και I difetti fondamentali (2017, υποψήφιο για τα Βραβείο Campiello και το Βραβείο Chiara). Διδάσκει δημιουργική γραφή. Ζει στη Ρώμη.
«Αυτοί που επέζησαν» της Τζέιν Χάρπερ (εκδόσεις Μεταίχμιο, μετάφραση Χίλντα Παπαδημητρίου)
Η ζωή του Κίρεν Έλιοτ μέσα σε μια μέρα άλλαξε για πάντα, από μια απερισκεψία με ολέθριες συνέπειες.
Η ενοχή που ακόμα τον κατατρύχει αναδύεται στη διάρκεια μιας οικογενειακής επίσκεψης στη μικρή παραθαλάσσια κοινότητα που κάποτε αποκαλούσε σπίτι του.
Οι γονείς του Κίρεν παλεύουν να επιβιώσουν σε μια πόλη όπου η θάλασσα ορίζει τις μοίρες των ανθρώπων. Ανάμεσά τους στέκει πάντα η ανάμνηση του αδερφού του, του Φιν, που χάθηκε πριν δώδεκα χρόνια κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης καταιγίδας των τελευταίων ογδόντα χρόνων.
Όταν το πτώμα μιας γυναίκας βρεθεί στην παραλία, βαθιά θαμμένα μυστικά απειλούν να έρθουν στο φως. Ένα ναυάγιο, ένα αγνοούμενο κορίτσι και ερωτήματα που δεν τα πήρε ποτέ το κύμα.
Το τέταρτο μυθιστόρημα της βραβευμένης Τζέιν Χάρπερ -μπεστ σέλερ των New York Times και υποψήφιο για τα Indie Book Awards- μας ταξιδεύει στις ακτές της Τασμανίας.
Γεννημένη στο Μάντσεστερ, η Χάρπερ μετακόμισε με την οικογένειά της στην Αυστραλία όταν ήταν οκτώ χρόνων. Επέστρεψε στη Μ. Βρετανία στην εφηβεία της, όπου σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Κεντ, και στη συνέχεια δούλεψε ως δημοσιογράφος για αρκετά χρόνια. Το 2008 ξαναγύρισε στην Αυστραλία και συνέχισε να εργάζεται στα μίντια. Το 2014 ένα διήγημά της επελέγη για το ετήσιο Fiction Edition του περιοδικού Big Issue, και αυτό αποτέλεσε το έναυσμα της συγγραφικής της καριέρας. Με το προσχέδιο του μυθιστορήματος που θα γινόταν η Ξηρασία έγινε δεκτή στο online πρόγραμμα δημιουργικής γραφής μυθιστορήματος του λογοτεχνικού πρακτορείου Curtis Brown. Μετά το εξαιρετικά επιτυχημένο της ντεμπούτο, έγραψε την εξίσου επιτυχημένη συνέχεια Άγρια φύση, με πρωταγωνιστή πάλι τον αστυνομικό Άρον Φαλκ. Το Χαμένος είναι το εκτός σειράς Φαλκ μπεστ σέλερ της που έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές και με το οποίο συνεχίζεται η ανοδική πορεία της.
«Το νησί» του Ράγκναρ Γιόνασον (εκδόσεις Καστανιώτη, μετάφραση Βίκυ Αλυσσανδράκη)
Τέσσερις φίλοι αποφασίζουν να γιορτάσουν την επανασύνδεσή τους με μια εκδρομή στο Ετλιδαέι, ένα απομακρυσμένο νησί στ’ ανοιχτά των νότιων ακτών της Ισλανδίας. Εύκολα κανείς θα μπορούσε να χαθεί εκεί, είναι ένας παράξενος τόπος επικίνδυνης ομορφιάς. Και πράγματι, δεν θα επιστρέψουν όλοι τους ζωντανοί. Το τελευταίο βράδυ ένα κορίτσι της παρέας βρίσκεται νεκρό, και είναι πολλά τα στοιχεία που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι έχει δολοφονηθεί.
Η Χούλντα Χερμανσντότιρ, την οποία γνωρίσαμε στο Σκοτάδι, μεταβαίνει σε εκείνο το δυσοίωνο μέρος προκειμένου να ερευνήσει τη συγκεκριμένη υπόθεση. Σε σύντομο διάστημα, όμως, καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι, η επιθεωρήτρια διαπιστώνει τρομαχτικές ομοιότητες με μια παλαιότερη υπόθεση, το θάνατο μιας άλλης κοπέλας πριν από δέκα χρόνια στα Δυτικά Φιόρδ, στο πλαίσιο της ρομαντικής απόδρασης ενός ζευγαριού, που είχε τραγική κατάληξη.
Τι ακριβώς συμβαίνει εδώ; Ποιος παραμονεύει μες στις ερημιές; Η Χούλντα, νεότερη εν προκειμένω, στο απόγειο της σταδιοδρομίας της, καλείται ν’ ανακαλύψει την αλήθεια. Θα την εμποδίσουν πυκνές σκιές, παραμορφωτικοί καθρέφτες και καλά κρυμμένα μυστικά.
Ο Ράγκναρ Γιόνασον γεννήθηκε το 1976 στο Ρέικιαβικ, όπου ζει και εργάζεται. Είναι δικηγόρος και διδάσκει Δίκαιο της Πνευματικής Ιδιοκτησίας στο Πανεπιστήμιο της Ισλανδίας. Θεωρείται ο νέος ανερχόμενος σταρ του σκανδιναβικού νουάρ. Βιβλία του κυκλοφορούν σε σαράντα χώρες και έχουν ξεπεράσει σε πωλήσεις το ενάμισι εκατομμύριο αντίτυπα. Ο ίδιος, σε ηλικία 17 ετών, άρχισε να μεταφράζει στη μητρική του γλώσσα τα έργα της Άγκαθα Κρίστι. Εμφανίστηκε στην αστυνομική λογοτεχνία το 2009 με τη Φάλτσα νότα (Fölsk Nóta). Το μυθιστόρημα Snjóblinda (2010) αποτελεί το πρώτο μέρος της σειράς «Dark Iceland», βασικός ήρωας της οποίας είναι ο Άρι Θορ Άρασον. Το 2015, με το μυθιστόρημά του To σκοτάδι, ο συγγραφέας εγκαινίασε τη νέα επιτυχημένη σειρά «Hidden Iceland» με πρωταγωνίστρια την επιθεωρήτρια Χούλντα Χερμανσντότιρ. Το συγκεκριμένο βιβλίο συμπεριλήφθηκε από τους βρετανικούς Times στα εκατό καλύτερα αστυνομικά μυθιστορήματα της μεταπολεμικής περιόδου. Το Νησί (Drungi, 2016) είναι το δεύτερο βιβλίο αυτής της σειράς.
«Οι κόρες» του Alex Michaelides (εκδόσεις Διόπτρα, μετάφραση Κλαίρη Παπαμιχαήλ)
Ο Έντουαρντ Φόσκα είναι δολοφόνος (αυτή είναι η πρώτη φράση του βιβλίου).
Η Μαριάννα είναι βέβαιη γι’ αυτό. Όμως, δεν μπορεί να τον αγγίξει κανείς. Όμορφος και χαρισματικός, ο Φόσκα διδάσκει αρχαία τραγωδία στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και λατρεύεται τόσο από το προσωπικό όσο και από τους φοιτητές του -ειδικά από τα μέλη μιας κλειστής ομάδας ευνοούμενων φοιτητριών, που είναι γνωστές ως Κόρες.
Η Μαριάννα είναι μια λαμπρή αλλά και θλιμμένη ψυχολόγος η οποία αποκτά εμμονή με τις Κόρες, όταν ένα από τα μέλη τους -φίλη της ανιψιάς της, της Ζόι- βρίσκεται δολοφονημένο στο Κέμπριτζ.
Έχοντας υπάρξει και η ίδια φοιτήτρια του πανεπιστημίου αυτού στο παρελθόν, δεν θα αργήσει να υποπτευθεί πως πίσω από την ειδυλλιακή ομορφιά των μεσαιωνικών κτιρίων και τις αρχαίες παραδόσεις κρύβεται κάτι απειλητικό. Και είναι πεπεισμένη πως, παρά το άλλοθί του, ο Έντουαρντ Φόσκα είναι ένοχος για τον φόνο.
Γιατί όμως να βάλει στόχο μια φοιτήτριά του;
Και πώς δικαιολογείται η εμμονή του με τα Ελευσίνια Μυστήρια και το ταξίδι της Περσεφόνης -της Κόρης- στον Άδη;
Όταν ανακαλύπτεται άλλο ένα πτώμα, η εμμονή της Μαριάννας να αποδείξει την ενοχή του Φόσκα βγαίνει εκτός ελέγχου, απειλώντας να καταστρέψει τόσο την αξιοπιστία της όσο και τις πιο στενές της σχέσεις. Όμως, είναι αποφασισμένη να σταματήσει αυτόν τον δολοφόνο, έστω κι αν της κοστίσει τα πάντα. Ακόμα και τη ζωή της.
Ο Alex Michaelides επιστρέφει με το δεύτερο του βιβλίο, το οποίος όπως έχει ανακοινωθεί, θα γίνει τηλεοπτική σειρά από την Miramax Television.
Δουλεμένο στην εντέλεια, καταχθόνιο, μοντέρνο και συναρπαστικό, το μυθιστόρημα Οι Κόρες απαντά στο βαρυσήμαντο ερώτημα «Πώς συνεχίζεις όταν έχεις γράψει ένα από τα καλύτερα θρίλερ της προηγούμενης δεκαετίας;» Απλώς γράφεις κάτι ακόμα καλύτερο! Chris Whitaker, συγγραφέας του best seller των New York Times We Begin at the End
Ο Michaelides γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κύπρο. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού στην Αγγλική Λογοτεχνία από το Trinity College του Cambridge University, καθώς και μεταπτυχιακού στη σεναριογραφία από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου στο Λος Άντζελες. Η Σιωπηλή Ασθενής (Εκδόσεις Διόπτρα) ήταν το πρώτο του μυθιστόρημα. Παρέμεινε στη λίστα μπεστ σέλερ των New York Times περισσότερο από ένα χρόνο και έσπασε κάθε ρεκόρ με πωλήσεις σε 50 χώρες.
«Εκπνοή» του Τεντ Τσιάνγκ (εκδόσεις Ίκαρος, μετάφραση Μαργαρίτα Ζαχαριάδου)
″Κάθε φορά που κάνεις κάτι γενναιόδωρο, δίνεις στον εαυτό σου τη μορφή κάποιου που είναι πιο πιθανό να φανεί γενναιόδωρος και την επόμενη φορά, κι αυτό είναι σημαντικό. «Και δεν αλλάζεις απλώς τη συμπεριφορά σου σ’ αυτόν εδώ τον κλάδο: μπολιάζεις και όλες τις εκδοχές του εαυτού σου που θα διαχωριστούν στο μέλλον. Όταν γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, εξασφαλίζεις πως όλο και πιο πολλοί κλάδοι που θα διαχωριστούν από εκείνο το σημείο και μετά θα διαθέτουν καλύτερες εκδοχές του εαυτού σου»”.
Στο νέο βιβλίο διηγημάτων του Τεντ Τσιάνγκ, που διακρίθηκε από τους New York Times ως ένα από τα 10 καλύτερα βιβλία του 2019 (και μέχρι στιγμής έχει μεταφραστεί σε δεκαεπτά γλώσσες), o δημοφιλής Αμερικανός συγγραφέας προσεγγίζει την επίδραση της επιστήμης και της τεχνολογίας στην ανθρώπινη φύση.
Υπερβαίνοντας με ευκολία τα όρια ανάμεσα στα λογοτεχνικά είδη, το βιβλίο προκαλεί, αμφισβητεί και εμπνέει, προσφέροντας παράλληλα μια γνήσια αναγνωστική απόλαυση.
Οι εννέα ιστορίες της Εκπνοής, ο Τσιάνγκ, ίσως ο σπουδαιότερος εν ζωή συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, δεν εκτυλίσσονται σε κανέναν μακρινό γαλαξία, εκατοντάδες χρόνια από εδώ. Για την ακρίβεια, ο κόσμος του ελάχιστα απέχει από τον δικό μας.
Με μια, εκ πρώτης όψεως, χαλαρή φιλοσοφική διάθεση και όχημα την εξέλιξη της τεχνολογίας, ο πολυβραβευμένος Chiang εξερευνά σε βάθος οικεία ερωτήματα, που απασχολούν τον άνθρωπο εδώ και αιώνες: Μπορούμε άραγε να ταξιδέψουμε στον χρόνο; Έχει ο άνθρωπος πραγματικά ελεύθερη βούληση; Πώς επηρεάζει η μνήμη και η ανάμνηση αυτό που είμαστε; Ποια πλάσματα θεωρούνται έμβια; Ή ακόμη τι θα συνέβαινε αν ήμασταν σε θέση να παρακολουθήσουμε εναλλακτικές εκδοχές της ζωής μας;
Ο Τεντ Τσιάνγκ γεννήθηκε στο Πορτ Τζέφερσον της Νέας Υόρκης το 1967. Θεωρείται από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας. Σπούδασε την Επιστήμη των Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Brown και εργάζεται ως τεχνικός συγγραφέας στη βιομηχανία λογισμικού στα προάστια του Σιάτλ, στην πολιτεία Ουάσινγκτον. Με τα διηγήματά του έχει αποσπάσει τα σημαντικότερα βραβεία επιστημονικής φαντασίας: μεταξύ άλλων τέσσερα βραβεία Hugo, τέσσερα βραβεία Nebula, έξι Locus και το βραβείο του Βρετανικού Συλλόγου Επιστημονικής Φαντασίας. Η συλλογή διηγημάτων του Ιστορίες της ζωής σου (Κέδρος, 2016) μεταφράστηκε σε είκοσι μία γλώσσες και η ομώνυμη ιστορία του βιβλίου μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τον τίτλο Άφιξη (Arrival), σε σκηνοθεσία του Ντενί Βιλνέβ.
«Αβεσσαλώμ Αβεσσαλώμ!» του Γουίλιαμ Φόκνερ (εκδόσεις Gutenberg, μετάφραση Μαργαρίτα Ζαχαριάδου)
Η ιστορία του μυστηριώδους και φιλόδοξου νεαρού Τόμας Σάτπεν που εμφανίζεται ξαφνικά σε μια φανταστική επαρχία του Μισισιπή με σκοπό να φτιάξει μια φυτεία και ένα πολυτελέστατο σπίτι και να δημιουργήσει μια οικογένεια με απογόνους φυλετικά καθαρούς. Οι προσδοκίες του όχι απλώς δεν εκπληρώνονται αλλά και ένας από τους γιους του, τον οποίο δεν έχει αναγνωρίσει επειδή έχει νέγρικο αίμα, κινδυνεύει να παντρευτεί την ετεροθαλή αδελφή του.
Το «Αβεσσαλώμ Αβεσσαλώμ!» δεν αφηγείται απλώς την ιστορία του Σάτπεν αλλά και τον τρόπο με τον οποίο δύο νέοι προσπαθούν, μετά από χρόνια, να την ανασυστήσουν, γοητευμένοι από τα ελάχιστα που ξέρουν.
Κάθε αφηγητής παρουσιάζει τα γεγονότα έτσι όπως τα έχει καταλάβει, κρύβοντας ή ανασκευάζοντας διάφορα στοιχεία και πολλές φορές προσθέτοντας και μερικά από τη φαντασία του, με βάση τις δικές του εμμονές. Έτσι, την ίδια στιγμή που αφηγείται μια σπαρακτική ιστορία, το μυθιστόρημα του Φόκνερ αποτελεί και έναν διαυγή στοχασμό: Πώς μπορούμε να μάθουμε μια ιστορία; Πότε μια ιστορία είναι πλήρης; Τι είναι η Αλήθεια και τι η αλήθεια του καθενός μας;
Ο Γουίλιαμ Φόκνερ τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1949, δύο βραβεία Πούλιτζερ και με το Βραβείο Εθνικού βιβλίου (ΗΠΑ) το 1955. Το 1939 εκλέχθηκε μέλος του Εθνικού Ινστιτούτου Τεχνών και Γραμμάτων των ΗΠΑ και το 1948 έγινε μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας. Στην Ελλάδα τιμήθηκε το 1957 με το Αργυρό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών.
«Ο μεγάλος απατεώνας» του Χέρμαν Μέλβιλ (εκδόσεις Πατάκη, μετάφραση Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, επίμετρο Ελένη Κεχαγιόγλου)
Μια πρωταπριλιά, το ατμόπλοιο «Φιντέλ» ταξιδεύει στον Μισσισσιππή, κατευθυνόμενο στη Νέα Ορλεάνη· είναι -σε αντίστιξη με το όνομά του που σημαίνει «πιστός»- γεμάτο απατεώνες. Ή μήπως πρόκειται απλώς για έναν μεγάλο απατεώνα, που διαρκώς μεταμορφώνεται; Έναν άντρα που, αλλάζοντας διαρκώς ταυτότητα, προσπαθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των συνεπιβατών του για να τους εξαπατήσει; Εμφανίζεται άλλοτε σαν ζητιάνος, άλλοτε σαν επιτυχημένος επιχειρηματίας, άλλοτε σαν φιλάνθρωπος και άλλοτε σαν κοσμοπολίτης τζέντλεμαν. Κανείς δεν ξέρει ποιος στ’ αλήθεια είναι ούτε γιατί ακριβώς το κάνει αυτό. Η παραπλάνηση των άλλων εκ μέρους του φαντάζει αυτοσκοπός.
Για πρώτη φορά στα ελληνικά, ένα μυθιστόρημα για τις περσόνες που υιοθετούν οι άνθρωποι, κατασκευάζοντας, κατά περίσταση, την ταυτότητα που επιλέγουν. Μια πολυεπίπεδη κατεδαφιστική σάτιρα της αμερικάνικης κοινωνίας από την αριστοτεχνική πένα του συγγραφέα του Μόμπυ Ντικ τη δεκαετία πριν από το ξέσπασμα του Αμερικανικού Εμφυλίου.
Μια πολυεπίπεδη κοινωνική σάτιρα, μια διασκεδαστική εγκυκλοπαίδεια της (μικρο)απάτης, μια αλληγορική πραγματεία για την «τέχνη της εξαπάτησης». Ένα μυθιστόρημα για όποιον θέλει πραγματικά να καταλάβει την καρδιά του σκότους της αμερικανικής κοινωνίας, που συγκαταλέγεται στην τριάδα των καλύτερων έργων του Μέλβιλ μαζί με τον Μόμπυ Ντικ και το Μπάρτλεμπυ ο γραφιάς.
«Οκτώ μέρες στη Γιάλτα» της Νταϊάνα Πρέστον (εκδόσεις Μεταίχμιο, μετάφραση Κωστής Πανσέληνος, πρόλογος Ηλίας Μαγκλίνης)
Τον τελευταίο χειµώνα του Β΄ Παγκόσµιου Πολέµου, ο Τσόρτσιλ, ο Ρούζβελτ και ο Στάλιν συναντήθηκαν στη Γιάλτα, όπου έπειτα από οκτώ ηµέρες διαπραγµατεύσεων, καβγάδων και µικρών διαλειµµάτων εγκαρδιότητας πήραν αποφάσεις για το τελικό στάδιο του πολέµου, την τύχη της κατακτηµένης Γερµανίας, τον καταστατικό χάρτη του Οργανισµού Ηνωµένων Εθνών και τις σφαίρες επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη, τα Βαλκάνια και την Ελλάδα.
Η διακεκριµένη ιστορικός Νταϊάνα Πρέστον, µετά από διεξοδική έρευνα, αποτυπώνει µε γλαφυρό τρόπο το χρονικό αυτών των ηµερών, εναλλάσσοντας την κριτική για την εξωτερική πολιτική µε τις ζωηρές περιγραφές των παρασκηνιακών δραστηριοτήτων πολιτικών και διπλωµατών, ακόµα και των σοβιετικών πρακτόρων που παρακολουθούσαν τους φιλοξενούµενούς τους.
Οι έντονες προσωπικότητες, οι πικάντικες λεπτοµέρειες και οι πολλές διαφορετικές οπτικές συνθέτουν µια καθηλωτική παρουσίαση της διάσκεψης που επηρέασε καθοριστικά τη µεταπολεµική τάξη πραγµάτων.
Η Γιάλτα έκρυβε πολλά πίσω και πέρα από το ίδιο το γεγονός. Τα πρόσωπα που πήραν µέρος, η προϊστορία τους, οι ισορροπίες, εξωτερικές (στρατιωτικές, πολιτικές, διπλωµατικές) αλλά και εσωτερικές (ψυχολογικές), όλα ήταν ένα εκρηκτικό µείγµα. Ως γεγονός, σε αυτό το πολύ σύνθετο ιστορικό, πολιτισµικό πλαίσιο, η Διάσκεψη της Γιάλτας είναι κάτι κοµβικό και συµπυκνώνει αγωνίες, επιθυµίες, στόχους, όνειρα, φοβίες και σύνδροµα µιας ολόκληρης εποχής. Όλο αυτό το πλαίσιο αποδίδεται αριστοτεχνικά από την Πρέστον, τόσο σε επίπεδο τεκµηρίων και έρευνας, όσο και αφήγησης. Από τον πρόλογο του Ηλία Μαγκλίνη.
Ένα συναρπαστικό βιβλίο, χωρίς ουδεμία υπερβολή, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα.
«Η ευφράδεια της σαρδέλας» του Μπιλ Φρανσουά (εκδόσεις Πατάκη, μετάφραση Νίκη Καρακίτσου - Dougé)
«Πρώτ’ απ’ όλα ακούμε τις χαμηλές νότες. Μέσα στο νερό, ο θόρυβος βάθους είναι μπάσος. Μουγκρίζει και βροντάει θυμίζοντας ρόγχο. Αυτός ο θορυβος, ο πιο δυνατός μέσα στο νερό, είναι ο αντίλαλος των στοιχείων της φύσης: τα κύματα που σκάνε στις ακτές, ο άνεμος που σαρώνει την επιφάνεια, αλλά και η Γη με τις ιδιοτροπίες της. Αυτός ο ρόγχος περιέχει το σπάσιμο των πάγων στους πόλους, τους τριγμούς των σεισμών στις ωκεάνιες ράχες, τις ριπές από μακρινές θύελλες. Η βοή αυτών των φαινομένων έρχεται από μακριά, βαθύφωνη και κουρασμένη από το ταξίδι, χρωματίζοντας το ηχητικό φόντο της θαλάσσιας ορχήστρας. Ακούμε επίσης κάτι που θυμίζει τον αφρώδη, αναβράζοντα ήχο που κάνουν οι μαράκες: είναι ο ήχος της βροχής, των φυσαλίδων του αφρού στην επιφάνεια του νερού, μια συνάντηση του αερίου με το υγρό στοιχείο».
Κι αν γινόταν ν’ ακούσουµε κάτω από το νερό; Κι όµως, µέσα στον «κόσµο της σιωπής» τους τα ψάρια µιλούν… Kι έχουν µάλιστα πολλά να µας πουν.
Επιστήµονας, ειδικός της θαλάσσιας ζωής, ο Μπιλ Φρανσουά, µε απλότητα και χιούµορ, µας παίρνει µαζί του για να συναντήσουµε τις φάλαινες µουσικούς ή τον µπακαλιάρο που ανακάλυψε την Αµερική, δίνει τον λόγο στη σαρδέλα αλλά και στον κόκκινο τόνο, µας προσφέρει την ευκαιρία να ακούσουµε τι λέει ο ιππόκαµπος και πώς τραγουδούν τα χτένια του Ατλαντικού.
Μύθοι, ιστορίες και επιστηµονικές ανακαλύψεις, σε µια ονειρική καταβύθιση στον αθέατο υποβρύχιο κόσµο, που προκαλεί θαυµασµό και σεβασµό. Φωτισµένο από τις φθορίζουσες µέδουσες µε τα αόρατα χρώµατα, το βιβλίο αυτό είναι µια κατάδυση στα βάθη της Επιστήµης και της Ιστορίας, µε τρόπο που δείχνει πως οι µύθοι συχνά είναι πιο πειστικοί από την απίστευτη πραγµατικότητα.
Με σπουδές φυσικής και µεγάλη αγάπη για τον υποβρύχιο κόσµο, ο Μπιλ Φρανσουά αποφοίτησε από την École Normale Supérieure και στη συνέχεια αφιερώθηκε στην έρευνα, στον τοµέα της υδροδυναµικής. Η συµµετοχή και η βράβευσή του σε αγώνες ρητορικής, όπως ο τηλεοπτικός διαγωνισµός Le Grand Oral (France 2), τον έφεραν σε επαφή µε έναν άλλο κόσµο, τον κόσµο των λέξεων.
Ο Μπιλ Φρανσουά µοιράζεται µαζί µας τη µεγάλη του αγάπη για τον υποβρύχιο κόσµο και τις λέξεις, και µας παρασύρει στη δίνη µιας απολαυστικής αφήγησης, θέλοντας να µας µεταδώσει το πάθος του για την προστασία των ωκεανών.
«Ο ήχος των πουλιών» του Σεμπάστιαν Φοκς (εκδόσεις Κλειδάριθμος, μετάφραση Αντώνης Καλοκύρης)
Μια οικογενειακή σάγκα που εμπνεύστηκε ο Βρετανός Σεμπάστιαν Φοκς προκειμένου να φωτίσει τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις των βετεράνων του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
O ήχος των πουλιών είναι ένα μυθιστόρημα με συντριπτική συναισθηματική δύναμη, μια ιστορία αγάπης, θανάτου, έρωτα και επιβίωσης.
Ο Στίβεν Ρέισφορντ, ένας νεαρός βρετανός, φτάνει στην Αμιέν της Βόρειας Γαλλίας το 1910 για να μείνει με την οικογένεια Αζέρ. Εκεί ερωτεύεται την Ιζαμπέλ, η οποία είναι δυστυχισμένη στον γάμο της. Αλλά, καθώς ο κόσμος βρίσκεται στη δίνη του πολέμου, η σχέση τους διαλύεται και ο Στίβεν κατατάσσεται εθελοντικά στο Δυτικό Μέτωπο.
Με την αγάπη του για την Ιζαμπέλ θαμμένη για πάντα στην καρδιά του, βιώνει την απίστευτη φρίκη του πολέμου από την οποία δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστος.
Το βιβλίο έχει γυριστεί σε σειρά δύο επεισοδίων από το BBC, έχει μεταφραστεί σε πάνω από 50 γλώσσες, ενώ ψηφίστηκε από το βρετανικό κοινό ως ένα από τα πιο αγαπητά όλων των εποχών -πολλοί το έχουν παρομοιάσει με τον Άγγλο ασθενή.
Ο Σεμπάστιαν Φοκς θεωρείται ένας από τους πιο γνωστούς και καταξιωμένους σύγχρονους Βρετανούς συγγραφείς. Πολλά βιβλία του έχουν μπει σε λίστες best seller. Γεννήθηκε το 1953 και σπούδασε στο Κολέγιο Ουέλιγκτον και στο Κέμπριτζ. Εργάστηκε επί πολλά έτη ως δημοσιογράφος αλλά και συντάκτης για τη στήλη βιβλίου της The Independent. Έχει γίνει γνωστός για τα βιβλία του που διαδραματίζονται στο Παρίσι. Ζει στο Λονδίνο με την οικογένειά του.