Ενώ όλοι είναι προσηλωμένοι στα αποτελέσματα των εκλογικών αναμετρήσεων, που θα καθορίσουν την τελική ισορροπία στην γερουσία και στην Βουλή των αντιπρόσωπων, τα αποτελέσματα που είναι πιο καθοριστικά και ενδεικτικά για τις ΗΠΑ του αύριο είναι τα εκλογικά αποτελέσματα για το αξίωμα του κυβερνήτη.
Τριάντα έξι από τις πενήντα πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών εξέλεξαν κυβερνήτες την περασμένη Τρίτη, έναν σημαντικό αριθμό αξιωματούχων σε μία πολύ καθοριστικής σημασίας θέση στην γενικότερη αρχιτεκτονική του πολιτικού αλλά και του ομοσπονδιακού πολιτικού συστήματος της χώρας.
Ο/H κυβερνήτης κάθε πολιτείας είναι ισοδύναμος/η της πρωθυπουργού που διευθύνει την εκτελεστική εξουσία με τεράστιες αρμοδιότητες που συμπεριλαμβάνουν σε πολλές περιπτώσεις και την επιλογή των εκλεκτόρων οι οποίοι εκλέγουν και τον εκάστοτε πρόεδρο κάθε τέσσερα χρόνια, αλλά ακόμα πιο σημαντικό στην διαμόρφωση των εκλογικών περιφερειών από τις οποίες εκλέγονται οι αντιπρόσωποι στην ομοσπονδιακή Βουλή των Αντιπροσώπων.
Η υπεροχή των Ρεπουμπλικάνων σε αυτό το επίπεδο διακυβέρνησης τις τελευταίες δεκαετίες είναι εν μέρη η αιτία για την συντηρητική διαμόρφωση του Κογκρέσου, με προεκτάσεις και στις επιλογές των δικαστών για το Ανώτατο Δικαστήριο.
Στις εκλογές της περασμένης Τρίτης είχαμε σημαντικές αλλαγές στην διαμόρφωση του δημογραφικού χάρτη των κυβερνητών, ιδιαίτερα στον αριθμό των γυναικών, δύο από αυτές και μέλη της κοινότητας των ΛΟΑΤΚΙ, αλλά και ΑφροΑμερικανών.
Η Μάρα Χίλι στην Μασσσαχουσέτη και η Τίνα Κότεκ στην Πολιτεία του Όρεγκον θα είναι οι πρώτες γυναίκες λεσβίες κυβερνήτες.
Επίσης η συντηρητική πρώην εκπρόσωπος του προέδρου Τραμπ, Σάρα Χάκαμπι θα είναι η πρώτη γυναίκα κυβερνήτης στο Άρκανσο (ή Αρκάνσας), και ο Γουες Μορ ο πρώτος ΑφροΑμερικανός κυβερνήτης της Μερύλαντ.
Για πρώτη φορά θα υπάρχουν 12 γυναίκες στο αξίωμα του κυβερνήτη, ακόμα μικρό ποσοστό έναντι των 50 σε σύνολο, αλλά σημαντική αύξηση σε σχέση με τις περασμένες δεκαέτιες.
Το άλλο σημαντικό φαινόμενο το οποίο έγινε ακόμα πιο αισθητό σε αυτές τις εκλογές είναι ότι τα μέχρι προσφάτως, καθορισμένα από δημοσκόπους εκλογικά μπλοκ, των Γυναικών, Αφροαμερικανών, Ισπανόφωνων, Λατίνων, κλπ. δεν ψηφίζουν σαν συμπαγείς ομάδες, όπως λανθασμένα πολλοί αναλυτές συνεχίζουν να εκτιμούν, αλλά υπάρχουν φυσιολογικές διαφοροποιήσεις.
Οι Ισπανόφωνοι/Λατίνοι σε πολλές εκλογικές περιφέρειες ψήφισαν για πιο συντηρητικούς υποψήφιους, ιδιαίτερα στα θέματα με κοινωνική χροιά, όπως στον θέμα τον αμβλώσεων η της επιλογής φύλου. Το ίδιο ακριβώς παρατηρούμε, με τους ΑφροΑμερικανούς αλλά και τις γυναίκες σε όλη την χώρα, ιδιαίτερα οι γυναίκες στα προάστια, οι οποίες ψηφίζουν πολύ πιο συντηρητικά.
Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια και ειδικότερα από την εκλογή Ομπάμα το 2008, είναι εμφανής πλέον η ριζική αλλαγή του πολιτικού χάρτη στην Αμερική και δεν είναι τυχαίο πως τον βλέπουμε να διαμορφώνεται πρώτα στο τοπικό πολιτειακό επίπεδο, πριν εδραιωθεί σε ομοσπονδιακό πλαίσιο.
Εάν διευρύνουμε τον ορίζοντα της ανάλυσης μας αυτών των ενδιάμεσων εκλογών, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι ο πολιτικός μετεωρίτης Μπαράκ Ομπάμα και η εκλογή του στην προεδρία το 2008, έχει εξελίξει το πολιτικό σκηνικό σε μία από κάτω προς τα πάνω δημογραφική αλλαγή. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, ακόμα και η τελευταία περίοδος των εβδομηντάρηδων, Μπάιντεν έναντι Τραμπ, είναι ως ο επίλογος μίας απερχόμενης πολιτικής πραγματικότητας με το 2024 να είναι το κύκνειο άσμα τους.
Υπάρχει βέβαια μια ανακούφιση, ειδικά στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών, διότι η αναμενόμενη πανωλεθρία και επέλαση του Τραμπισμού δεν πραγματοποιήθηκε και έχουν πάρει μία συλλογική βαθιά ανάσα, συμπεριλαμβανομένου και του προέδρου Μπάιντεν, όπως είδαμε και με το διάγγελμα του προς τον Αμερικανικό λαό μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, όμως οι ενδιάμεσες εκλογές απέδειξαν ότι για άλλη μια φορά οι δημοσκόποι και οι εκτιμητές του αποτελέσματος δεν αξιολόγησαν σωστά τον παλμό του εκλογικού σώματος.
Η Αμερικάνικη κοινωνία παραμένει ιδεολογικά και κοινωνικά διαιρεμένη, άλλα όχι στα πλαίσια που είχαν καταγραφεί στο παρελθόν, βοράς έναντι νότου, ή και φυλετικά, αλλά διαφοροποιείται περισσότερο ανάλογα με το κοινωνικό και βιοτικό επίπεδο, καθώς και με το μέρος διαμονής, αστικό, προαστιακό και επαρχιακό.
Από την Νεβάδα μέχρι την Τζόρτζια και από το Ιλινόις μέχρι το Τέξας, τα αστικά κέντρα είναι μπλε, ενώ η επαρχία είναι κόκκινη, τα προάστια, οικονομικά είναι πολύ πιο συντηρητικά από τα αστικά κέντρα. Και ενώ η καταμέτρηση ψήφων θα συνεχίζεται σε αρκετές εκλογικές περιφέρειες τις επόμενες μέρες και βδομάδες, μπορούμε να βγάλουμε μερικά αναμφισβήτητα συμπεράσματα.
Πρέπει να επισημάνουμε, ότι μέσα στα θετικά αυτών των εκλογών είναι η αύξηση συμμετοχής μέσω της επιστολικής ψήφου. Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα, διότι η συμμετοχή στις ενδιάμεσες εκλογές παραμένει σε χαμηλά επίπεδα, πολύ κάτω του 50% του εκλογικού σώματος και χαμηλότερα των τελευταίων ενδιάμεσων εκλογών του 2018.
Στα θετικά επίσης των αποτελεσμάτων είναι και η αύξησή του αριθμού των εκλεγμένων γυναικών και Αφροαμερικανών σε κυβερνητικά και βουλευτικά αξιώματα. Για πρώτη φορά θα υπάρχουν 12 γυναίκες στο αξίωμα του κυβερνήτη, μικρό ποσοστό έναντι των 50, σε σύνολο αλλά σημαντική αύξηση όπως και στα δύο σώματα του Κογκρέσου.
Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα εκλογική αναμέτρηση, σε μια Αμερική που αλλάζει ραγδαία και μια κοινωνία που συνεχώς εξελίσσεται, αρά οι εύκολες και οριζόντιες εκτιμήσεις δεν είναι εφικτές. Στην πραγματικότητα το εκλογικό σώμα των Ηνωμένων Πολιτειών παραμένει πολυδιάστατο και διαιρεμένο και τα επόμενα δύο χρόνια προς τις προεδρικές εκλογές θα είναι πολύ ενδιαφέροντα, διότι η γεφύρωση αυτών των διαφορών θα είναι πολύ δύσκολη.