Ο Αλμπέρ Καμύ είχε κάποτε πει: «Μετά από πολλά χρόνια όπου ο κόσμος μου έχει προσφέρει πολλές εμπειρίες, όλα όσα σίγουρα γνωρίζω για την ηθική και τις υποχρεώσεις, τα οφείλω στο ποδόσφαιρο».
Αναφερόταν στα κολλεγιακά του χρόνια όταν αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας στην ομάδα Νέων της Racing Universitaire d’Alger (RUA) στο Αλγέρι από το 1928 ως το 1930. Σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίο ”Football as a metaphor: learning to cope with life, manage emotional illness and maintain health through to recovery”, Λίαμ Κλαρκ, συχνά τα ρεπορτάζ των αγώνων της εποχής, τον επαινούσαν γιατί έπαιζε με πάθος και θάρρος. Η αίσθηση του ομαδικού πνεύματος, της αδελφοσύνης και του κοινού σκοπού τον γοήτευε πάρα πολύ.
Για τον Τζιμ Ουάιτ, συγγραφέα του “A Matter of Life and Death: A History of Football in 100 Quotations”, το ποδόσφαιρο ίσως να δίδαξε στον Καμύ μερικά πράγματα για την ανιδιοτέλεια, τη συνεργασία, τη γενναιότητα και τη δύναμη ψυχής.
Από την άλλη, η Telegraph επισημαίνει τα βαθύτερα, πιο σκοτεινά μαθήματα ζωής που πήρε ο Καμύ από το ποδόσφαιρο: «Μοιάζει ταιριαστό για έναν φιλόσοφο σαν τον Καμύ να είναι τοποθετημένος στη μέση ανάμεσα σε δύο δοκάρια (δηλαδή ανάμεσα σε μια εστία τέρματος). Είναι ένα μοναχικό κάλεσμα, ένα άτομο απομονωμένο μέσα σε μια ομαδική ηθική, ένας που παίζει με διαφορετικούς περιορισμούς από τους υπόλοιπους. Εάν η ομάδα του σκοράρει, ο τερματοφύλακας ξέρει ότι δεν οφείλεται καθόλου σε εκείνον. Αν όμως η αντίπαλος ομάδα σκοράρει, φταίει γι όλα αυτός. Ως φύλακας της εστίας, ο Καμύ είχε άφθονο χρόνο να αναλογιστεί τον παράλογο χαρακτήρα της θέσης του».
Ο Καμύ, ο οποίος εμφανίζεται στην παραπάνω εικόνα, φορώντας τη σκουρόχρωμη φανέλα στην πρώτη σειρά, προσβλήθηκε από φυματίωση όταν ήταν μόλις 18 ετών. Οι πνεύμονές του ήταν πολύ επιβαρυμένοι για να συνεχίσει το ποδόσφαιρο και ο νεαρός άνδρας στράφηκε στη φιλοσοφία.
Όταν ο Καμύ μετακόμισε από την Αλγερία στη Γαλλία, έμαθε ότι η φιλοσοφία ήταν επίσης ένα σκληρό παιχνίδι γεμάτη ανατροπές - κάτι για το οποίο ήταν προετοιμασμένος από το ποδοσφαιρικό του παρελθόν.
Στις 23 Οκτωβρίου του 1957, μια εβδομάδα αφότου ο Καμύ είχε πληροφορηθεί ότι βραβεύεται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, παραχώρησε συνέντευξη στη γαλλική τηλεόραση όχι σε κάποιο στούντιο αλλά από τις εξέδρες του γηπέδου ”Παρκ ντε Πρενς” στο Παρίσι, μέσα σ’ένα πλήθος 35.000 οπαδών που παρακολουθούσαν τον αγώνα ανάμεσα στην Ρασίνγκ Κλαμπ ντε Φρανς Φουτμπόλ και τη Μονακό.
Οπως φαίνεται στο βίντεο, ο τερματοφύλακας της Ρασίνγκ αντιδρά λανθασμένα σε μια σέντρα, αφήνοντας τη μπάλα να περάσει μέσα στα δίχτυα της εστίας από την κλειστή του γωνία. Στο επόμενο πλάνο, όπου ο Καμύ -ο οποίος μοιάζει περισσότερο από ποτέ με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ- ρωτάται για την γκάφα του τερματοφύλακα. Μας ζητά να μην είμαστε πολύ σκληροί μαζί του.
«Έμαθα... ότι η μπάλα δεν φτάνει ποτέ από την κατεύθυνση που την περιμένουμε. Αυτό με βοήθησε στη μετέπειτα ζωή μου, ειδικά στην ηπειρωτική Γαλλία, όπου κανείς δεν παίζει τίμια».
Το 1959, λιγότερο από ένα χρόνο πριν πεθάνει, ο Καμύ είπε σε μία άλλη συνέντευξη ότι, μαζί με το θέατρο, το γήπεδο ποδοσφαίρου ήταν ένα από τα δύο «πραγματικά πανεπιστήμιά» της ζωής του.
Πηγή: openculture.com