Ο Κωνσταντίνος Ζέρβας είχε μια αξιοσημείωτη επιτυχία στον Δήμο Θεσσαλονίκης, πετυχαίνοντας να συγκεντρώσει υποστήριξη από ποικίλα ακροατήρια έναντι του Νίκου Ταχιάου που “έμεινε” από καύσιμα στον δεύτερο γύρο.
Ενδεικτικά, κατάφερε κάτι που σε αυτές τις εκλογές δεν κατάφερε κανείς άλλος σε όλη την Ελλάδα, να τον ψηφίσουν μέσα από καραμπόλες, και τα συλλαλητήρια ενάντια στην συμφωνία των Πρεσπών, και ο... ΣΥΡΙΖΑ! Βέβαια, το αντιμητσοτακικό μένος έπαιξε ρόλο ως προς αυτό, καθώς έχει μεγάλη απήχηση στην Θεσσαλονίκη τόσο στα δεξιά καραμανλικά ακροατήρια, όσο και στα πασοκοσυριζαϊκά.
Επίσης ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι ο Νίκος Ταχιάος ήταν ταυτισμένος με την νεοφιλελεύθερη, εθνομηδενιστική πτέρυγα της ΝΔ: Το «βίντεο» με τις απόψεις του περί Μακεδονικού είχε και αυτό μεγάλο αντίκτυπο στο αποτέλεσμα. Όπως είχε και η κόντρα του με τον ΠΑΟΚ.
Αυτά όμως ανήκουν ήδη στο παρελθόν. Ο Κωνσταντίνος Ζέρβας είναι δήμαρχος Θεσσαλονίκης με 7 έδρες και ήδη δηλωμένες συμμαχίες άλλων 3 εδρών. Με το πρώτο πράγμα που θα έχει να αναμετρηθεί, είναι με την συγκρότηση μιας λειτουργικής πλειοψηφίας στο δημοτικό συμβούλιο. Ή τελοσπάντων, με την εγκαθίδρυση διαύλων συνεννόησης που θα επιτρέπουν την επίτευξη συναινέσεων σε κάθε σημαντικό ζήτημα της πολιτικής που επιθυμεί να υλοποιήσει.
Το δεύτερο μεγάλο του στοίχημα, αφορά στις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Κάποιες όπως αυτές, όπως η υπόσχεση για μείωση 50% στα δημοτικά τέλη, ήταν μάλλον δημαγωγικού τύπου και ενδεχομένως να του γυρίσουν μπούμερανγκ.
Το τρίτο στοίχημα, αφορά στις σχέσεις του με το εξαιρετικά αντιφατικό εκλογικό ακροατήριο που τον ανέδειξε δήμαρχο, και πως θα επηρεάσει το προφίλ διακυβέρνησης που θα δώσει στο Δήμο. Όλα αυτά, βέβαια, από Σεπτέμβρη.
Κάπως έτσι κλείνει το κεφάλαιο “εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση 2019” στη Θεσσαλονίκη. Και σιγά σιγά μπαίνουμε στο κλίμα των εθνικών εκλογών. Προτού όμως ασχοληθεί κανείς με αυτές, αξίζει να ρίξει μια ματιά στον πανευρωπαϊκό χάρτη των ευρωεκλογών, γιατί στα αποτελέσματά τους αποτυπώνεται όλη η μετάβαση στον 21ο αιώνα, με την υποκατάσταση της παλαιάς διαίρεσης αριστερά-δεξιά, με μια νέα, της παγκοσμιοποίησης με τον λαϊκισμό, γεγονός που μεταβάλει τον πολιτικό χάρτη σε όλη την γηραία ήπειρο. Σε αυτές τις εξελίξεις παίζεται το μέλλον, η μορφή που θα πάρουν οι πολιτικοί ανταγωνισμοί την επόμενη δεκαετία.