Η πρόσφατη διαρροή των προσωπικών στοιχείων των αστυνομικών που στελεχώνουν τη νεοϊδρυθείσα υπηρεσία ασφάλειας, ενδεχομένως να καταγραφεί ως μία από τις μεγαλύτερες περιπτώσεις διαφθοράς στην ιστορία της Ελληνικής Αστυνομίας!
Πέραν της εσωτερικής διερεύνησης της υπόθεσης και των όποιων αποτελεσμάτων προκύψουν, η Ελληνική Αστυνομία οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα διαφθοράς στους εσωτερικούς μηχανισμούς λειτουργίας της.
Οι επιστημονικές έρευνες για τις εκφάνσεις της αστυνομικής διαφθοράς αναδεικνύουν ένα ευρύ φάσμα ενεργειών και παραλείψεων που σχετίζονται άμεσα τόσο με τη λειτουργία και τις εξελίξεις εντός του Αστυνομικού Σώματος, όσο και με τη λειτουργία και τις εξελίξεις της ίδιας της κοινωνίας την οποία υπηρετεί το Αστυνομικό Σώμα.
Η Ελληνική Αστυνομία, λοιπόν, οφείλει να μελετήσει επισταμένως τα αποτελέσματα των επιστημονικών ερευνών για την αστυνομική διαφθορά και εν συνεχεία να εξετάσει ενδελεχώς τις εσωτερικές δομές λειτουργίας της.
Σε αυτό το πλαίσιο της συλλογιστικής, η πολιτική ηγεσία οφείλει να λάβει υπόψη ότι η Ελληνική Αστυνομία δεν συστάθηκε ευθύς εξαρχής ως ένα νέο Αστυνομικό Σώμα, αλλά αποτέλεσε τη συνέχεια δύο πρώην Σωμάτων Ασφαλείας, γεγονός που σημαίνει ότι πολλές από τις παθογένειες της δεκαετίας του ’80 συνεχίζουν να ενυπάρχουν ακόμη και σήμερα στις δομές λειτουργίας της.
Από το 1984, έτος ίδρυσης της Ελληνικής Αστυνομίας, μέχρι και σήμερα, το Αστυνομικό Σώμα έχει συμπληρώσει 40 χρόνια λειτουργίας με τις ίδιες σχεδόν δομές λειτουργίας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων κάποιων κεντρικών υπηρεσιών.
Σε αυτό το ιδιαίτερα μεγάλο χρονικό διάστημα έγιναν ορισμένες νομοθετικές παρεμβάσεις, οι οποίες κυρίως στόχευαν στην αναδιάρθρωση των μηχανισμών λειτουργίας του Σώματος, χωρίς όμως να επιφέρουν τις αναγκαίες αποτελεσματικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένου και του αστυνομικού εκπαιδευτικού συστήματος.
Τούτων δοθέντων, δεν πρέπει να ακολουθηθεί η ίδια διαδικασία και στην προκειμένη περίπτωση που ανέκυψε αυτό το ιδιαιτέρως σοβαρό πρόβλημα της διαρροής προσωπικών δεδομένων αστυνομικών. Και τούτο διότι μία ακόμη αποσπασματική παρέμβαση προκειμένου να διορθωθούν ή να ρυθμιστούν κάποιες τεχνικές δυσλειτουργίες του συστήματος, δεν θα επιφέρει μακροπρόθεσμα τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Απαιτείται, λοιπόν, μία συνολική και λεπτομερής αξιολόγηση ολόκληρου του συστήματος λειτουργίας του Σώματος, από εξωτερικούς αξιολογητές με διεθνή εμπειρία και τεχνογνωσία στους τομείς της οργάνωσης, διοίκησης και λειτουργίας, η οποία θα καταδείξει όλες τις ελλείψεις και τις δυσλειτουργίες. Και εν συνεχεία να ακολουθήσει η κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου διορθωτικών νομοθετικών και τεχνικών παρεμβάσεων.
Εν κατακλείδι, η διαφθορά υπονομεύει την αποτελεσματική λειτουργία της αστυνόμευσης στην καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος και διαβρώνει την κοινωνική αποδοχή του Αστυνομικού Σώματος. Είναι όμως εφικτή η αποτελεσματική αντιμετώπιση της και απόδειξη τούτου αποτελούν όλες οι σύγχρονες ευρωπαϊκές αστυνομίες, κυρίως δε οι αστυνομίες των σκανδιναβικών κρατών, από τις οποίες η Ελληνική Αστυνομία μπορεί να αντλήσει χρήσιμες πληροφορίες και βέλτιστες πρακτικές.-
*Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας. Έχει διατελέσει προϊσταμένος των Εθνικών Υπηρεσιών Europol και Interpol και έχει υπηρετήσει στην Ευρωπαΐκή Αστυνομική Υπηρεσία ως υπεύθυνος εξωτερικών και δημοσίων σχέσεων.