Ο κρατήρας Chicxulub στο Μεξικό είναι το σημείο της πτώσης του αστεροειδούς που έπεσε στον πλανήτη μας πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, προκαλώντας την εξαφάνιση του 80% των ειδών – μεταξύ των οποίων και οι δεινόσαυροι.
Επρόκειτο προφανώς για ένα γεγονός αποκαλυπτικών διαστάσεων – και έρευνες τόσο στον κρατήρα όσο και ανά τον κόσμο έχουν φέρει στο φως στοιχεία ως προς το τι ακριβώς συνέβη εκείνη την ημέρα και τα χρόνια που ακολούθησαν.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Live Science, ακόμα και πριν πέσει, ο όλεθρος που θα ακολουθούσε ήταν προδιαγεγραμμένος, καθώς ήταν σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη στην πιο καταστροφική δυνατή γωνία, σύμφωνα με έρευνα του 2020 που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications. O αστεροειδής ήταν διαμέτρου 12 χλμ και ταξίδευε με ταχύτητα περίπου 43.000 χλμ /ώρα, δημιουργώντας μια «ουλή» στον πλανήτη 200 χλμ, σύμφωνα με τον Σον Γκούλικ, καθηγητής στο Ινστιτούτο Γεωφυσικής του Πανεπιστημίου του Τέξας, ο οποίος ηγήθηκε της εν λόγω έρευνας. Επίσης, η γωνία με την οποία έπεσε είχε ως αποτέλεσμα την εκτόξευση πολύ μεγάλης ποσότητας σκόνης και αερολυμάτων στην ατμόσφαιρα. Όπως εκτιμά η ομάδα του, η πρόσκρουση έστειλε 325 γιγατόνους θείου στην ατμόσφαιρα, καθώς και 435 γιγατόνους διοξειδίου του άνθρακα. Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία ενός νέφους γύρω από τον πλανήτη, μειώνοντας τη θερμότητα και το φως από τον Ήλιο και επηρεάζοντας δραματικά το κλίμα του πλανήτη.
Έρευνα του 2016 στο Geophysical Research Letters έδειξε πως η μέση θερμοκρασία στους τροπικούς έπεσε από τους 27 βαθμούς Κελσίου στους 5, ενώ, λόγω της μείωσης του φωτός, η φωτοσύνθεση περιορίστηκε και η βάση της τροφικής αλυσίδας σε ξηρά και θάλασσα κατέρρευσε, φέρνοντας τον τέλος των δεινοσαύρων και πολλών άλλων ζώων.
Παράλληλα, το θειϊκό οξύ που είχε βρεθεί στην ατμόσφαιρα προκάλεσε όξινη βροχή για ημέρες, σκοτώνοντας αμέτρητα πλάσματα της θάλασσας που ζούσαν στα ανώτερα στρώματα του ωκεανού, καθώς και σε λίμνες και ποτάμια. Γιγαντιαία τσουνάμι προκλήθηκαν στους ωκεανούς, με το πρώτο κύμα να φτάνει σε ύψος 1,5 χλμ και να ταξιδεύει με ταχύτητα 143 χλμ. Άλλα κύματα έφταναν σε επίσης μεγάλα ύψη, μέχρι και 15 μέτρων στον Ατλαντικό και 4 στον βόρειο Ειρηνικό, σύμφωνα με επιστημονικά μοντέλα.
Η στάχτη και οι κονιορτοποιημένοι βράχοι που έπεσαν πίσω στην επιφάνεια μετά την πρόσκρουση προκάλεσαν σειρά πυρκαγιών, με τους καπνούς και τη στάχτη από αυτές να χειροτερεύουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση ως προς το νέφος που είχε καλύψει τη Γη, μειώνοντας περαιτέρω το ηλιακό φως που έφτανε στην επιφάνεια. Κατά τον Γκούλικ, η μεγαλύτερη επίδραση από την πτώση του μετεωρίτη ήταν οι αλλαγές στην ατμόσφαιρα της Γης, καθώς το νέφος αυτό προκάλεσε δραματική πτώση θερμοκρασίας, διάρκειας άνω της μίας δεκαετίας.
«Ο μόνος τρόπος να προκαλέσεις μαζική εξαφάνιση ειδών είναι να πειράξεις κάτι που επηρεάζει ολόκληρο τον πλανήτη» είπε σχετικά. «Εδώ έχουμε απευθείας αποδείξεις πως συνέβη αυτό».