Ενα δείπνο με φίλους και συγγενείς στο εστιατόριο είναι διασκεδαστικό και ευχάριστο, μέχρι τη στιγμή που έρχεται στο τραπέζι ένας ανεπιθύμητος «επισκέπτης»: ο λογαριασμός.
Η κρίσιμη στιγμή της απόφασης: Θα μοιραστούμε το ποσό εξίσου ή θα πληρώσει ο καθένας το ποσό που του αναλογεί;
Δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να «χαλάσουμε» την βραδιά ή να παρεξηγηθούμε με τους φίλους μας.
Επίσης, δεν θέλουμε να είμαστε άδικοι εις βάρος τους, αλλά ούτε και να αδειάσουμε εντελώς το πορτοφόλι μας.
Το πως θα πράξουμε στο τέλος του γεύματος -σε περίπτωση που είμαστε εμείς οι υπεύθυνοι να αποφασίσουμε- είναι στην δική μας κρίση, ωστόσο ορίστε μερικά επιχειρήματα και για τις δύο περιπτώσεις, που θα μας βάλουν σε σκέψεις:
Λύση 1η: Μετά το φαγητό, ακολουθούν τα μαθηματικά - Διαίρεση του λογαριασμού εξίσου
Για τους λάτρεις τις αριθμητικής, αυτή η τακτική είναι μια εύκολη υπόθεση. Οι υπόλοιποι, μπορεί να «ταλαιπωρηθούν» λίγο, αλλά όταν γίνει τελικά η διαίρεση και όλα τα άτομα πληρώσουν ακριβώς το ίδιο ποσό, δεν θα υπάρχει «χώρος» για παράπονα.
Η πληρωμή εξίσου, δημιουργεί ένα αίσθημα «δικαιοσύνης». Τι γίνεται, όμως, αν σε μια παρέα 10 ατόμων οι 2 δεν ήπιαν κανένα ποτό, ένας άλλος επέλεξε μόνο μια σαλάτα γιατί είναι σε δίαιτα, ενώ ο διπλανός του δεν έφαγε το ορεκτικό;
Ισως σκεφτούμε ότι είναι αδικία και αγένεια να πληρώσουν τα ίδια με τους υπόλοιπους. Ομως, όλοι οι παρευρισκόμενοι σε ένα τραπέζι, ανεξάρτητα με το τι τρώμε, παίρνουμε μέρος στην ίδια κοινωνική εμπειρία. Κάνουμε αστεία, ανταλλάσσουμε απόψεις και όλα αυτά αποτελούν μέρος του δείπνου. Δεν βγαίνουμε μόνο για το φαγητό (ή μπορεί να το κάνουμε αλλά δεν το λέμε), οπότε είναι καλό να πληρώνουμε όλοι εξίσου, ως μέλη της ίδιας παρέας.
Είναι και η πιο safe επιλογή, καθώς δεν θέλουμε αυτή η «κοινωνική εμπειρία» να τελειώσει με καβγά, ούτε κάποιος να νοιώσει μειονεκτικά.
Λύση 2η: Ακριβοδίκαιη μοιρασιά - Ο καθένας πληρώνει ό,τι κατανάλωσε
Εμείς μπορεί να είμαστε εκείνοι που θα επιλέξουμε ένα οικονομικό πιάτο και νερό αντί για ποτό για να μην επιβαρύνουμε τον λογαριασμό και φέρουμε σε δύσκολη θέση όποιον έχει προσφερθεί να κεράσει.
Δυστυχώς, ο κόσμος δεν λειτουργεί με αυτό το σκεπτικό. Ισως, την ημέρα που έχουμε δηλώσει ότι θα κεράσουμε εμείς, να δούμε τους φίλους μας να τρώνε λες και ήταν νηστικοί μια εβδομάδα. Ισως διαπιστώσουμε τον ενθουσιασμό στο πρόσωπό τους όταν αντιλαμβάνονται ότι δεν χρειάζεται να κοιτάξουν την τιμή στον κατάλογο γιατί, πολύ απλά, θα πληρώσει άλλος!
Βεβαίως, είναι καλό να κερνάμε τους φίλους και τους συγγενείς μας, αλλά ας είμαστε σε θέση να καταλάβουμε πότε το κάνουμε γιατί το θέλουμε - και πότε πέφτουμε «θύματα».
Επίσης, όταν έρθει ο λογαριασμός και πάθουμε το «σοκ», θα είναι πολύ αργά να βγει το κομπιουτεράκι για να γίνει η διαίρεση εξίσου.
Την επόμενη φορά, λοιπόν, ας μην αισθανόμαστε μειονεκτικά, αν ο λογαρισμός είναι μεγαλύτερος από όσο είχαμε υπολογίσει.
Αν κάποιος έχει περισσότερα χρήματα ή μεγαλύτερη πείνα, είναι καθαρά δικό του θέμα. Συμφωνούμε από την αρχή ότι ο καθένας θα πληρώσει ό,τι παραγγείλλει, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.
Ηθικό δίδαγμα: Ας το πάρουμε απόφαση - Το μοίρασμα του λογαριασμού δεν θα είναι ποτέ (εντελώς) δίκαιο
Είναι σχεδόν αδύνατο να είμαστε απόλυτα δίκαιοι απέναντι σε όλους. Τα γεύματα των χορτοφάγων, συχνά κοστίζουν λιγότερο από αυτά που περιέχουν κρέας. Αλλοι πίνουν μπύρες των 5 ευρώ, ενώ άλλοι κοκτέιλ των 10 ευρω. Αυτοί, όμως, που δεν πίνουν αλκοόλ; Θα πληρώσουν το ίδιο ποσό με τους υπόλοιπους; Μπέρδεμα...
Οπως λέει η εργαζόμενη στο CNN και πρώην σερβιτόρα, Σάνον Χοτζ, «φροντίστε να κάνετε σωστά τα μαθηματικά και να τα συμφωνήσετε μεταξύ σας, για να μην την ”πληρώνει” μετά ο σερβιτόρος για την όποια αδικία».
Ενα μεγάλο «μυστικό»
Οταν έχουμε σκοπό να κεράσουμε, δεν το δηλώνουμε από την αρχή. Το λέμε μόνο αφού έρθει ο λογαριασμός. Ισως η παρέα μας να μην διαλέξει έτσι τα πιο ακριβά πιάτα στο μενού. Και αν ακόμη κρίνουμε ότι το κέρασμα δεν είναι αρκετό...μπορούμε εκ των υστέρων να προσθέσουμε ένα επιδόρπιο - bonus!
Πηγή: CNN