Επεισόδια έξω από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Δεν είναι η πρώτη φορά.
Νεαροί, «γνωστοί – άγνωστοι» ή «κουκουλοφόροι», καίνε κάδους, σπάνε, στήνουν οδοφράγματα, κλείνουν δρόμους, διακόπτουν τη κυκλοφορία. Τα αίτια του ξεσπάσματος ασαφή. Δεν είναι η πρώτη φορά.
Η αστυνομία τους αφήνει. Δεν είναι η πρώτη φορά.
Μάλιστα για να μην εξοργιστούν περισσότερο, έχουν και προβλήματα διαχείρισης θυμού, είναι και προεκλογική περίοδος, παραφυλάει και η «δικαιωματική αστυνομία», η Αμεση Δράση δίνει εντολή να μην περνούν περιπολικά από το σημείο.
Αυτά δεν συμβαίνουν ούτε στα γκέτο της Νέας Υόρκης...
Πάραυτα ένα περιπολικό κάνει το λάθος να περάσει από εκεί παρακούοντας, για λόγους άγνωστους, το σήμα που είχε δοθεί. Μπορεί να είχε εγκλωβιστεί στην κίνηση ή να μην μπορούσε να αλλάξει διαδρομή. Μικρή σημασία έχει εκ του αποτελέσματος...
Δεκάδες «γνωστοί – άγνωστοι» παίρνουν τους αστυνομικούς στο κυνήγι και τους πετροβολούν. Οι δύο αστυνομικοί τρέχουν για να σωθούν, αφήνοντας τον τρίτο συνάδελφό τους μέσα στο περιπολικό.
Ο εγκλωβισμένος περικυκλωμένος από τους μαινόμενους νεαρούς πυροβολεί στον αέρα για εκφοβισμό. Έχασε την ψυχραιμία του; Δεν είχε εκπαιδευτεί σωστά; Δεν έτρεχε γρήγορα;
Λίγο αργότερα αστυνομικοί συλλαμβάνουν τον συνάδελφό τους. Οι υπόλοιποι που «δραπέτευσαν» από το αστυνομικό τους όχημα μάλλον θα τεθούν σε διαθεσιμότητα.
Ακολουθούν καταγγελίες, εργαλειοποίηση του συμβάντος τουλάχιστον από μερίδα των ΜΜΕ, ενοχική αντιμετώπιση, άλλωστε υπάρχουν και προηγούμενα με «εξοστρακισμούς» βολίδων.
Την ίδια ώρα οι «γνωστοί – άγνωστοι» ή «κουκουλοφόροι», παραμένουν ασύλληπτοι. Το μήνυμα δόθηκε...Πλέον γνωρίζουμε και επισήμως ότι υπάρχουν περιοχές - άβατα - στο κέντρο της Αθήνας που δεν πατάει η Αστυνομία και δεν είναι φιλικές για τον απλό πολίτη.
Επρόκειτο για μικροεπεισόδια, από αυτά τα συνηθισμένα, τα καθημερινά, διατείνονται ορισμένοι υποστηρίζοντας τα «παιδιά»...
Όμως είναι αυτή η έρμη η καθημερινότητα που ταλαιπωρεί τον Ελληνα πολίτη και το ζήτημα της ασφάλειας παραμένει από τα μεγάλα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία.
Και πολλοί διερωτώνται τι να έγινε άραγε με εκείνους που είχαν προπηλακίσει τον Πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Δημήτρη Μπουραντώνη εισβάλλοντας στο γραφείο του και ως νέοι φασίστες του είχαν κρεμάσει ταμπέλα στο λαιμό και τον φωτογράφιζαν;
Αλήθεια, τι να έγινε με εκείνους που είχαν χτυπήσει τον καθηγητή Συρίγο; Με εκείνους που έκαψαν τους ανθρώπους στη Marfin, με εκείνους που με κάθε ευκαιρία σπάνε το μνημείο που έχει στηθεί εις μνήμη των θυμάτων; Με όλους εκείνους που οραματίζονται 45αρια και νομίζουν ότι η πόλη, τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, είναι τσιφλίκι τους;
Από την άλλη έχω ακούσει αστυνομικούς να λένε πως θα καταλήξουν να κάνουν, εάν δεν το κάνουν ήδη, άτυπα και σιωπηρά, «λευκή» απεργία. Καλύτερα να κάνουν τα στραβά μάτια παρά να βρεθούν μπλεγμένοι, είναι και οι εποχές πονηρές...
Κατά τ΄αλλά θα ξεριζωθούν οι χρόνιες παθογένειες που μαστίζουν τη χώρα.