Από την Αμερική των ελευθεριών, των ευκαιριών και των δυτικών αξιών στον αντίποδα του χάους, της βίας και της αναρχίας. Οι ΗΠΑ και ολόκληρη η ανθρωπότητα παρακολουθούν το ταραχώδες ”κύκνειο άσμα” στην τετραετή θητεία του αμφιλεγόμενου Ντόναλντ Τραμπ με τις πρωτοφανείς εικόνες από την εισβολή ακραίων υποστηρικτών του εντός του Καπιτωλίου κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης για την επικύρωση της εκλογικής νίκης του Τζο Μπάιντεν να αναδεικνύουν για άλλη μία φορά το στοιχείο που σηματοδότησε ολόκληρη την πολιτική του πορεία. Κι αυτό δεν είναι παρά ο διχασμός τον οποίο ο απερχόμενος Αμερικανός Πρόεδρος καλλιέργησε και ανήγαγε σε κεντρικό πολιτικό και επικοινωνιακό του άξονα, αποτελώντας σήμερα τον ηθικό αυτουργό πίσω από το τελευταίο ισχυρό πλήγμα που δέχθηκε το γόητρο της παλαιότερης παγκόσμιας δημοκρατίας.
Αναμφίβολα, η 6η Ιανουαρίου συγκαταλέγεται πλέον στις μελανές σελίδες της σύγχρονης αμερικανικής ιστορίας. Είκοσι χρόνια μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και στο Πεντάγωνο που άλλαξε ανεπιστρεπτί τις παγκόσμιες ισορροπίες, το κατά πόσο μπορούμε να αισθανόμαστε ασφαλείς σε έναν κόσμο όπου η τρομοκρατία έχει αποκτήσει πια τη δική της μόνιμη παρουσία και απέδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι η Αμερική μπορεί να ηττηθεί από τους εξωτερικούς της εχθρούς, η υπερδύναμη βιώνει ξανά μία νέα, ανάλογη “11η Σεπτεμβρίου” εσωτερικού, όμως, χαρακτήρα. Συνέπεια του παρ’ολίγον πραξικοπήματος ενάντια στο δημοκρατικό πολίτευμα και στο εκεί πολιτικό γίγνεσθαι από μία μειοψηφία ένοπλων οπαδών που ακολούθησε κατά γράμμα τις επικίνδυνες παροτρύνσεις του εν ενεργεία ταγού της στο πλαίσιο του εκρηκτικού κλίματος που υποδαύλισε μετεκλογικά ο Τραμπ, μη αποδεχόμενος την ήττα και την απομάκρυνσή του από τον προεδρικό θώκο των ΗΠΑ.
Πάνω, λοιπόν, σε αυτόν τον άκρατο, πεισματικό συναισθηματισμό, η χώρα οδηγήθηκε στην εμφύλια διαμάχη και στην εκτροπή των προηγούμενων ημερών. Γεγονός που αποτυπώθηκε με την κατάληψη του πυρήνα της αμερικανικής δημοκρατίας σε μία στιγμή άκρως κομβική για τη μετάβαση στην επόμενη ηγετική, κυβερνητική και πολιτική τάξη πραγμάτων, με τα εκτεταμένα επεισόδια στην Ουάσινγκτον και άλλες πόλεις καθώς και με τις εικόνες ντροπής, των βανδαλισμών και των εξαιρετικά βίαιων συγκρούσεων που καταγράφηκαν και προβλήθηκαν σε ζωντανή μετάδοση, αφήνοντας αναμενόμενα ανοιχτές πληγές στο κράτος με το ισχυρότερο σύστημα εσωτερικής ασφάλειας και τα αρραγή δημοκρατικά θεμέλια που, μέσα σε μόλις τέσσερις ώρες, αποδιοργανώθηκε και έδειξε σε διεθνές επίπεδο την τρωτότητά του ακόμα και απέναντι στους κινδύνους εκ των έσω. Όπως συμβαίνει σε οποιαδήποτε άλλη χώρα και οι ΗΠΑ στο εξής σίγουρα δεν συνιστούν εξαίρεση, ειδικότερα έπειτα από την εποχή Τραμπ με τον διάδοχό του αφενός να σχολιάζει τα πρόσφατα τεκταινόμενα με όρους εγχώριας τρομοκρατίας και αφετέρου να καλείται να αντιμετωπίσει στο χρονικό διάστημα που έπεται τα απόνερα αυτής της κοινωνικό-πολιτικής κρίσης, δεσμευόμενος να προχωρήσει στη θέσπιση μίας νέας αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας.
Λαμβάνοντας έτσι υπόψη την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μερικά εικοσιτετράωρα αργότερα, η επίθεση στην καρδιά της Ουάσινγκτον θα μπορούσε να περιγραφεί και ως το ζενίθ του λεγόμενου ”Τραμπισμού”. Οι εν προκειμένω ευθύνες του Ντόναλντ Τραμπ είναι κάτι παραπάνω από αυταπόδεικτες και δεδομένες καθώς λειτούργησε αντίθετα από τον θεσμικό και συνταγματικό του ρόλο, υπονόμευσε την ουσία της δημοκρατίας η οποία έμεινε ανοχύρωτη ενώ τροφοδότησε την παράνοια μερικών εκ των φανατικών ψηφοφόρων του με επακόλουθο να ενισχύσει το ήδη υφιστάμενο ρήγμα στην Αμερική των τελευταίων τεσσάρων ετών. Όσο για τον απολογισμό; Πέντε νεκροί εκ των οποίων τέσσερις οπαδοί του Αμερικανού Προέδρου και ένας αστυνομικός του Καπιτωλίου σε συνδυασμό με τις συλλήψεις 83 από τους 100 επικηρυγμένους ένοπλους εισβολείς και εκείνους που έκλεψαν αρνητικά τις εντυπώσεις εξαιτίας της αμφίεσής τους που παρέπεμπε σε υπερήρωες ή ήρωες βιβλίων κόμικ. Η παρουσία συνωμοσιολόγων και μελών ακροδεξιών οργανώσεων όπως οι Proud Boys, συγγενείς γιατρών, δικαστών και επιχειρηματιών ανάμεσα στους επιτιθέμενους και γενικότερα άτομα από όλα τα ηλικιακά στρώματα, με διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο, προερχόμενα κυρίως από τη μεσαία τάξη και σχεδόν από κάθε πολιτεία (Αριζόνα, Μίσιγκαν, Πενσυλβάνια, Τζόρτζια, Βόρεια Καρολίνα και Όρεγκον), οι καταλήψεις γραφείων Γερουσιαστών και μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων, ο ρόλος της αστυνομίας στην σχεδόν ανεμπόδιστη πρόσβαση των εισβολέων στο κτίριο του Καπιτωλίου και ένας Τραμπ που παρακολουθούσε με στενούς συνεργάτες και μέλη της οικογένειάς του από μακριά τις εμπρηστικές του παρακινήσεις να παίρνουν σάρκα και οστά συνέθεσαν ένα σκηνικό που παρατηρείται συχνότερα σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής ή της Μέσης Ανατολής.
Εκτός, όμως, από τα όσα διαδραματίστηκαν εκείνο το απόγευμα, ιδιαίτερη σημασία έχει τι γίνεται σήμερα, μία εβδομάδα πριν από την ορκωμοσία του Τζο Μπάιντεν. Σημείο αναφοράς η σταθερά εναλλασσόμενη συμπεριφορά του απερχόμενου Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών η οποία διακρίθηκε από ποικίλα στάδια, επαινώντας αρχικά με λόγια ”ανιδιοτελούς αγάπης” τους εισβολείς οπαδούς του για την αποφασιστικότητά τους, ζητώντας κατόπιν εορτής να σταματήσουν την καταστροφική δράση τους στο Καπιτώλιο και όχι μόνο για να οδηγηθεί μετέπειτα στην απαίτηση να συλληφθούν όλοι όσοι καταβαράθρωσαν την δημόσια εικόνα του και στέκονται εμπόδιο στον απώτερο και ορατά αποδυναμωμένο στόχο του για την επαναδιεκδίκηση της αμερικανικής Προεδρίας το 2024.
Προκειμένου να εξαλειφθεί τελείως ο εν λόγω στόχος του Τραμπ για ενδεχόμενη υποψηφιότητα και επανεκλογή στο μέλλον, ομάδα Δημοκρατικών από τη Βουλή των Αντιπροσώπων παρουσίασε ήδη τη Δευτέρα την επίσημη πρότασή της και τέθηκε σε ψηφοφορία την Τετάρτη στο να δρομολογηθεί απαρέγκλιτα η καθαίρεσή του παρά το μικρό διάστημα που απομένει ως προς την ευχόμενα ομαλή μεταβίβαση της εξουσίας.
Το κατηγορητήριο διπλό για τον Αμερικανό Πρόεδρο με τους Δημοκρατικούς να καταγγέλλουν την υποκίνηση εξέγερσης με βάση τα τεκταινόμενα της προηγούμενης Τετάρτης και συνάμα τις ψευδείς δηλώσεις του σχετικά με τα εκλογικά αποτελέσματα, χαρακτηρίζοντάς τα ως προϊόν απάτης που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνουν δεκτά από τον αμερικανικό λαό και από κρατικούς ή πολιτειακούς αξιωματούχους. Αν και παραμένει πάντα στο τραπέζι, δίχως όμως να δίνεται μεγάλη πιθανότητα στο να υλοποιηθεί, το σενάριο της ενεργοποίησης της 25ης Τροπολογίας από πλευράς Μάικ Πενς η οποία προβλέπει την αντικατάσταση ενός Προέδρου σε περίπτωση ανικανότητας, αδυναμίας ή ψυχικών προβλημάτων που δεν επιτρέπουν να ασκήσει τα καθήκοντά του. Όντας απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ και λειτουργώντας σε διαφορετικό μήκος κύματος, ο Αντιπρόεδρος Πενς τον στηλίτευσε ανοιχτά για την επίμονη στάση του ώστε να μην επικυρωθεί και τυπικά το αποτέλεσμα των εκλογών, αρμοδιότητα που αντίκειται και δεν παρέχεται με βάση το αμερικανικό Σύνταγμα, για το γεγονός ότι δεν εμπόδισε την πολιορκία του Καπιτωλίου και για το ότι δεν προστάτεψε το δημοκρατικό πολίτευμα και τους πολίτες. Όλα αυτά την στιγμή που οι εκπρόσωποι του Δημοκρατικού Κόμματος δέχονται απειλές με φόντο την παραπομπή του Τραμπ ενώ εξακολουθεί να υπάρχει αβεβαιότητα ως προς το θα κυλήσουν οι επόμενες μέρες υπό τον έκδηλο φόβο για τις απρόβλεπτες κινήσεις του Προέδρου που θα θέσουν πολύ πιθανόν σε έτι μεγαλύτερο κίνδυνο την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ με την ορκωμοσία Μπάιντεν να πραγματοποιείται σε ένα πολιτικό, κοινωνικό και εμφυλιοπολεμικό ”ναρκοπέδιο” χωρίς την συμβολική παρουσία, για πρώτη φορά, του προκατόχου του στην Προεδρία της χώρας.
Διαβάστε επίσης:
Διά παντός στέρηση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι θέλουν οι Δημοκρατικοί για τον Τραμπ
Η κατάληψη του Καπιτωλίου, συνεπώς, απέδειξε ότι ακόμη και η ισχυρότερη δημοκρατία απειλείται όχι μόνο από εξωγενείς παράγοντες αλλά και από εσωτερικούς κινδύνους. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι η στάση και το πολιτικό ανάστημα του εκάστοτε κράτους απέναντι σε τόσο ειδικές συνθήκες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, γερουσιαστές και βουλευτές έδωσαν την απαιτούμενη και θεσμική απάντησή τους με την επιβεβαίωση της νίκης Μπάιντεν αμέσως μετά την πρωτοφανή επίθεση που προηγήθηκε τόσο στον Ντόναλντ Τραμπ όσο και σε εκείνους που στηρίζουν την προσπάθειά του να ανατρέψει ένα εκλογικό αποτέλεσμα που τον δυσαρεστεί πλήρως, στέλνοντας το δικό τους ηχηρό μήνυμα ότι η δημοκρατία, αν και πολιορκήθηκε, δεν έχει καταλυθεί. Το αύριο, πάντως, για την Αμερική πλησιάζει και εάν κάτι είναι σίγουρο, αυτό καθιστά η ουσιαστική προσπάθεια που θα απαιτηθεί από το σύνολο των εκεί πολιτικών δυνάμεων, εξασφαλίζοντας στην αμερικανική κοινωνία ισορροπία και σταθερότητα ύστερα από τέσσερα χρόνια μισαλλοδοξίας, ρατσισμού και ακραίου λαϊκισμού.