Στη συμβολή των οδών Πειραιώς και Πέτρου Ράλλη, το Σεράφειο κέντρο ξαναζεί την ατμόσφαιρα της «παλιάς βιοτεχνίας». Μόνο που αυτή τη φορά μια Βρετανίδα καλλιτέχνις, η Monica Bose, έχει σηκώσει ένα πολύχρωμο υφαντό, καταλαμβάνοντας και δημιουργώντας έναν ιδιότυπο «εσωτερικό χώρο». Το σάρι, ύφασμα με ιερό χαρακτήρα στο Μπανγκλαντές, οριοθετεί ένα «παράπηγμα» όπου χαρακτική και βίντεο συνθέτουν το «αποτύπωμα» της δημιουργού. Το «Footprint» είναι μια εγκατάσταση, όπου η Bose επιχειρεί να μιλήσει για το δράμα της προσφυγιάς, αλλά και τους κινδύνους που επιφέρει η ραγδαία κλιματική αλλαγή.
Το σκηνικό, βαθιά θεατρικό, είναι ένα εικονικό μείγμα Ανατολής και Δύσης, επισημαίνει εύστοχα η επιμελήτρια της έκθεσης Βάσια Δεληγιάννη (επίσης εικαστικός και καθηγήτρια στην Ουάσιγκτον). «Με τα πολύχρωμα σάρι, η Monica Bose δημιουργεί έναν καινούργιο χώρο-σπίτι μέσα στον ίδιο εκθεσιακό χώρο, εμπλέκει την πλούσια ιστορία, μυθολογία και τελετουργία των προγόνων της.
Διηγείται πραγματικές ιστορίες στις οποίες κυρίαρχη θέση έχει η γυναίκα: οι μητέρες, σύζυγοι και κόρες είναι παρούσες, συμβολίζοντας τον κύκλο ζωής των γυναικών και του πλανήτη μας» εξηγεί η κυρία Δεληγιάννη για τη δημιουργό, που έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε χιλιάδες άτομα στις ΗΠΑ, αλλά και διεθνώς.
Για τη θέση της γυναίκας σήμερα, η διεθνής εικαστικός μας λέει: «Το “Αποτύπωμα” είναι μια γυναικεία, φεμινιστική έκθεση που επικεντρώνεται στην αλλαγή του κλίματος και στη μετανάστευση. Οι ανισότητες μεταξύ των φύλων, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής παρενόχλησης, της επίθεσης και της σωματεμπορίας, επενεργούν στις γυναίκες και στα κορίτσια όταν αναζητούν στέγη και ασφάλεια ή τρoφή και νερό για να επιβιώσουν έπειτα από ακραία κλιματικά φαινόμενα (κυκλώνες, τυφώνες και καταιγίδες). Μια πρόσφατη έκθεση έδειξε με τρόπο δραματικό ότι τα κορίτσια στα καταφύγια ύστερα από τυφώνα, σχημάτισαν μια ομάδα για να φυλάει το ένα το άλλο ώστε να μπορούν να κοιμούνται χωρίς τον κίνδυνο της κακοποίησης. Μετά την προσφυγική κρίση μάλιστα των τελευταίων χρόνων, το φαινόμενο είναι εκτεταμένο στα προσφυγικά καραβάνια».
Τους τελευταίους μήνες έχει έρθει στο προσκήνιο το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης και στον χώρο τέχνης. Ποια είναι, λοιπόν, η θέση της γυναίκας δημιουργού σήμερα; «Ακόμη και εκεί, η σεξουαλική παρενόχληση είναι κάτι το σύνηθες. Το έχω βιώσει και γνωρίζω αρκετές γυναίκες εικαστικούς που έχουν παρενοχληθεί σεξουαλικά, τόσο σε γκαλερί όσο και σε μουσεία. Αν οι γυναίκες δράσουν συλλογικά, μοιραστούν τις ιστορίες τους, υποστηρίξουν η μία την άλλη και μιλήσουν ανοιχτά γι’ αυτό που αντιμετωπίζουν, μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα αισθητά. Ωστόσο, οι γυναίκες απειλούνται με αντίποινα και στιγματισμό όταν μιλούν και, σε αντίθεση με τα γραφεία και τους άλλους χώρους εργασίας, δεν υπάρχουν τρόποι ελέγχου στον κόσμο της τέχνης για την αντιμετώπιση της σεξουαλικής παρενόχλησης και των διακρίσεων. Μια από τις καλύτερές μου φίλες μου, καλλιτέχνις που δούλευε σε γκαλερί,, απολύθηκε όταν παραπονέθηκε για παρενόχληση. Ενδεικτικό, άλλωστε, της διάκρισης που υφίστανται οι γυναίκες στην τέχνη είναι ότι δείχνουν τη δουλειά τους σε μουσεία και γκαλερί κατά πολύ λιγότερο σε σχέση με τους άνδρες συναδέλφους τους».
Η Bose έχει δουλέψει με γυναίκες απ′ όλον τον κόσμο και στο πλαίσιο της έκθεσής της στην Ελλάδα θα κάνει εργαστήρια με γυναίκες ωφελούμενες του Προγράμματος Στέγασης και Υπηρεσιών του δήμου Αθηναίων, με στόχο τη συλλογική δημιουργία ενός sari (βαμβακερό ύφασμα περίπου 20 μέτρων). Το εν λόγω υφαντό θα χρησιμοποιηθεί σε performance με συμμετέχουσες γυναίκες του προγράμματος στις 12 και 18 Ιουλίου, στις 17.30.
To «Αποτύπωμα» της Monica Bose στο Σεράφειο κέντρο του δήμου Αθηναίων εντάσσεται στην “Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου” του δήμου Αθηναίων. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 18/7 και χρηματοδοτείται από το Sister Cities grant της DC Commission on the Arts and Humanities, που υποστηρίζεται από το US National Endowment for the Arts.