Η ανακοίνωση προ ημερών μιας ενδεχόμενης ευρείας αεροπορικής επιχείρησης κατά της Συρίας με την αιτιολογία της χρήσης χημικών όπλων από τον Άσαντ στη Ντούμα, έδωσε τη δυνατότητα στις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις και τους συμμάχους τους να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για την αποφυγή σημαντικών ζημιών. Συνεπώς, το χτύπημα, σκόπιμα, έχασε το πλεονέκτημα να προκαλέσει τεράστιες ζημιές σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, δεδομένου ότι ο όγκος των συγκεντρωμένων δυτικών δυνάμεων στην ανατολική μεσόγειο, στην Ερυθρά θάλασσα και στον αραβο-περσικό κόλπο αρκεί για να αφανίσει ότι έχει απομείνει στη Συρία έπειτα από επτά έτη άγριου πολέμου.
Από στρατιωτικής πλευράς, το χτύπημα κατά της Συρίας δεν συνέβαλε στην επίλυση του συριακού δράματος, ούτε αλλάζει, άμεσα, το χάρτη των συγκρούσεων μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών. Επίσης, οι δυτικές χώρες (ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία) με τη συμπαράσταση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ήθελαν να δώσουν ένα μάθημα και να δείξουν τις επιπτώσεις χρήσης των χημικών όπλων κατά των όποιων χρηστών.
Δεν αποκλείεται να είναι συνέχεια της υπόθεσης Σκριμπάλ που δηλητηριάστηκε, το ίδιο και η κόρη του, από χημική ουσία. Συνεπώς, δημιουργείται ένας άτυπος θεσμός με δυτική πρωτοβουλία με σκοπό την απαγόρευση της χρήσης των χημικών όπλων. Ανεξαρτήτως με το ποιος ήταν ο δράστης κατά του Σκριμπάλ, στην περίπτωση που η Δύση έδειχνε χαλαρότητα τότε θα βλέπαμε κάθε λίγο και λιγάκι υποθέσεις τύπου Σκριμπάλ σε κάθε χώρα. Η αποτυχία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μετά την άσκηση 6 από το σύνολο των 12 ρωσικών βέτο για τα χημικά της Συρίας, απέδειξε την αποτυχία δράσης των διεθνών παραγόντων συλλογικά στο πλαίσιο των διεθνών οργανισμών.
Συμπεράσματα:
Αν και το χτύπημα ήταν περιορισμένο και με συγκεκριμένους στόχους, ωστόσο καταδεικνύει τη συναίνεση και τη συνεργασία της Μόσχας στο εν λόγω χτύπημα πριν διεξαχθεί. Όλοι περίμεναν μια επίθεση μόνο με πυραύλους αλλά η έκπληξη ήταν η συμμετοχή μαχητικών Μιράζ και Ραφάλ, τα οποία αποτελούν εύκολους στόχους για τους ρωσικούς αντιαεροπορικούς πυραύλους S - 400 και Alexander που υπάρχουν στη Συρία.
Η Δύση έδειξε ότι όποτε θέλει μπορεί να φτάσει τον Άσαντ και να τον τιμωρήσει παρά την ύπαρξη των συμμάχων του.
Το χτύπημα απέδειξε την αποτυχία και παράλυση των Διεθνών θεσμών στην εύρεση δίκαιης λύσης για τη Συριακή κρίση.
Οι ΗΠΑ κατάφεραν να συσπειρώσουν στρατιωτικά, δυο παγκόσμιες πυρηνικές δυνάμεις κατά της Ρωσίας αλλά και πολιτικά, όλα τα κράτη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων της Τουρκίας, του Ισραήλ, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ.
Η δυτική επιδρομή αποτελεί ένα σοβαρό τεστ αντοχής για τη τριμελή «συμμαχία» Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν.
Το χτύπημα φανέρωσε μια πιθανή μελλοντική συνεργασία Τουρκίας και Ισραήλ στο θέμα της Συρίας ειδικά στην περίπτωση που οι Ιρανοί ξεπεράσουν τις κόκκινες γραμμές για αυτές τις δυο χώρες, άλλωστε κοινή ήταν η στάση των δυο χώρων σχετικά με τη δυτική στρατιωτική δράση.
Αν και η μη στρατιωτική αντίδραση της Ρωσίας κατά των δυτικών βομβαρδισμών, παρά τις δηλώσεις αξιωματούχων του Κρεμλίνου για άμεσα αντίποινα, ερμηνεύτηκε από αρκετούς αναλυτές ως χτύπημα για το γόητρο του προέδρου Πούτιν, ωστόσο η αντίδραση αυτή δηλώνει υπεύθυνη στάση και αυτοσυγκράτηση, διαφορετικά θα είχαμε παγκόσμια σύρραξη.
Το δυτικό χτύπημα κατά της Συρίας αποτελεί αντίδραση για το θάνατο αθώων πολιτών με χρήση χημικών μέσων. Συνεπώς για τους Αμερικάνους και τους Ευρωπαίους είναι επιτρεπτό να σκοτώνονται οι Σύριοι πολίτες και τα γυναικόπαιδα από συμβατικά όπλα, (μαχητικά, ταγκς, πυραύλους, βαρέλια με εκρηκτικά που ρίχνονται από αέρα, ομαδικές εκτελέσεις με Καλάσνικωφ, βιασμούς στις φυλακές κλπ), με συνέπεια να έχουν εκτοπιστεί από τη χώρα τους πάνω από 7 εκατομμύρια Σύριοι ως πρόσφυγες. Το γεγονός ότι όλα τα μέσα για τη σφαγή πολιτών επιτρέπονται αλλά όχι τα χημικά όπλα ως μέσο, μπορεί να χαρακτηριστεί ως υποκρισία.
Η άρση της αναγνώρισης του Άσαντ, ως διπλωματικό μέσο, θα μπορούσε να φανεί πιο χρήσιμη από την πολιτική των πυραύλων Κρουζ και Τόμαχοκ. Επιπρόσθετα η ενεργοποίηση του ρόλου του Οργανισμού για την απαγόρευση των χημικών όπλων είναι απλά η λύση για τη διεθνή ανθρώπινη κοινωνία, με σεβασμό στις αποφάσεις αυτού του Οργανισμού αλλά και με παραπομπή των δραστών στο διεθνές δικαστήριο προκειμένου να μη σκοτωθούν άλλοι.
Το χτύπημα θα μπορούσε να επιφέρει πολιτικά και διπλωματικά αποτελέσματα με την δυναμική επιστροφή των Ευρωπαίων και Αμερικάνων στη Συριακή σκακιέρα και τον περιορισμό του ρωσικού μονοπωλίου.
Το συριακό ζήτημα έχει μετατραπεί σε διεθνές παιχνίδι επιρροών που δίνει προτεραιότητα στη διασφάλιση του εθνικού συμφέροντος της κάθε εμπλεκόμενης χώρας παραβλέποντας τον τεράστιο φόρο αίματος του Συριακού λαού.
Η επίθεση απέδειξε ότι στη Συρία βραχυπρόθεσμα το μήλο της έριδος και «ο εχθρός» όλων πλην της Ρωσίας θα είναι το Ιράν και όχι ο Άσαντ. Παρά τα αντικρουόμενα οικονομικά συμφέροντα για πλούτη και επιρροή στη Συρία, η «Συμμαχία» Ιράν –Ρωσίας, είναι δύσκολο να διασπαστεί αν και ασκούνται πιέσεις γι’ αυτό στη Ρωσία.
Η περιοχή Γούτα με όλες τις πόλεις και τα χωριά της ήταν περικυκλωμένη και πολιορκημένη εδώ και 5 χρόνια από ιρανικές και κυβερνητικές δυνάμεις δηλ. τα είδη διατροφής και φαρμάκων διοχετεύονταν με το σταγονόμετρο στο εσωτερικό της περιοχής. Η περίπτωση της χρήσης των χημικών όπλων ειδικά στην περιοχή αυτή δείχνει τουλάχιστον την ανικανότητα του Άσαντ να προστατέψει το λαό του και καταδεικνύει τις διαφοροποιήσεις που υπάρχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό.
Τέλος, η Συρία της ιστορίας και του πολιτισμού έχει μετατραπεί σε ένα πεδίο δοκιμής νέων όπλων των μεγάλων δυνάμεών. Επίσης τα ΜΜΕ διεθνώς χρησιμοποιούν το χτύπημα ως σόου στις οθόνες τους, αγνοώντας τις ψυχικές και βιολογικές συνέπειες στους Σύριους, παραμελώντας τον κύριο ρόλο τους για την αποκάλυψη και τη μετάδοση της αλήθειας.