Τί να το κάνω τώρα πια
το χρίσμα των αιώνων;
Με νίκησαν τα αυτοάνοσα αισθήματα
Ηλ. Στοφυλάς, Αυτοάνοσα αισθήματα
Η ευδαιμονία της άγνοιας και η αδη-μονία της τυχερής ζαριάς, το άλλοθι των «κακών τρίτων»,το κραχ της εμπιστοσύνης μεταξύ εαυτών και αλλήλων, ο ευτελισμός των θεσμών και η αμαύρωση/συκοφάντηση των θεματοφυλάκων, οι μελαγ-χολικές προσδοκίες, η άρνηση αυτοκριτικής, οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα [πάντοτε για τους μη-ομοιάζοντες], τα κοινωνικά στίγματα και τα πολιτικά πυροτεχνήματα, η δυναμική της ιδιωτείας και η αδυναμίας κατανόησης της Ιστορίας, οι φανταστικοί εχθροί και οι περιστασιακοί φίλοι [στο ίδιο μαντρί λύκοι και πρόβατα], οι εύκολες ανα-λύσεις περίπλοκων καταστάσεων, η γενικευμένη καχυποψία και η νομιμοποιημένη ανομία, η ανο(η)σία στον κούφιο λόγο των δημαγωγών της μη-υπαρκτής πραγματικότητας, οι κρυφοί παίκτες της εξουσίας που μας λοιδορούν και οι φανεροί που αυτοπαγιδεύονται [διαπλεκόμενοι;], οι δια(γ)νοούμενοι που εισάγουν [εν είδει εκτελωνιστών] και καταναλώνουν [ωσεί ανθρωποφάγοι] παλιές και νέες θεωρίες διχασμών, οι πολιτικοί που ψάχνουν εναγωνίως να βρούν την τιμή των εντίμων για να τους δελεάσουν [εξαγοράσουν;], όλοι αυτοί, όλα αυτά κι εντέλει όλοι εμείς χτίζουμε καθημερινά το υπαρξιακό μας Τίποτα.
Τί έχει απομείνει από το ένδοξο παρελθόν; Σκόρπιες κι ασύνδετες μνήμες
Τί χαρακτηρίζει το άδοξο παρόν; Τα τρία Μπ:
-Μπακάληδες στη [δήθεν] ηθική μας
-Μπαμπέσηδες στις διαπροσωπικές/κοινωνικές μας σχέσεις
-Μπαμπούλες στη δημόσια/πολιτική ζωή μας
Ίσως κι ένα Μπα....Μπα σε καλό σου, γιατί τα σκέφτεσαι όλα αυτά;
ΥΓ.’’Διαπίστωσα ότι έκανα
περισσότερους εχθρούς
επαινώντας
παρά επικρίνοντας’’ [Λευτέρης Τζόκας, Σφιγμένες γροθιές]