Με μία διπλή, αφιερωματική παρουσίαση του ζωγραφικού έργου του Μάρκου Καμπάνη, η πόλη του Βόλου τιμά τον πολυσχιδή καλλιτέχνη. Ο Καμπάνης είναι ένας ξεχωριστός μάστορας της ζωγραφικής και της χαρακτικής τέχνης που δε διστάζει να πέφτει με ένταση σε καινούργιες τεχνικές, να δοκιμάζει διαφορετικά υλικά, κρατώντας αταλάντευτα την προσωπική του γραφή. Έχει δηλαδή την στόφα του καλλιτέχνη που αγαπά τις σκόνες, τα σύνεργα και την «κουζίνα» της ζωγραφικής, ενώ ταυτόχρονα, διατηρεί αμείωτη τη φλόγα ενός νέου δημιουργού που εντάσσει ευφάνταστα στο έργο του τα νέα ψηφιακά μέσα.
Πριν το καλοκαίρι, ο Καμπάνης επιμελήθηκε στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής την σημαντική έκθεση με άγνωστα σχέδια του Σπύρου Παπαλουκά (ένας από τους πολλούς λόγους για να θυμόμαστε και να επισημαίνουμε πόσα οφείλουμε στο ΜΙΕΤ- ΕΛΙΑ). Η σχέση του με τον μεγάλο μας Δάσκαλο πηγαίνει πίσω στο χρόνο, όταν παρουσίασε το αγιορείτικο έργο του Παπαλουκά στον τόμο «Θητεία στον Άθω» (Αγιορειτική Πινακοθήκη, 2003). Σε αυτήν τη χορεία των καλλιτεχνών ανήκει ο Καμπάνης. Είναι ένας «μοντέρνος» της ζωγραφικής μας παράδοσης κι έτσι παρουσιάζεται στο διττό αφιέρωμα που του γίνεται, για πρώτη φορά, στο Βόλο.
Από τη μία, στο Κέντρο Τέχνης «Τζιόρτζιο ντε Κίρικο» η έκθεση με τίτλο «Ζωγραφική στο Άγιον Όρος» παρουσιάζει έργα του ζωγράφου, αποκαλυπτικά της ιδιαίτερης επαφής του με το Όρος. Είναι μια σχέση που κρατά τρεις δεκαετίας κι ακόμη σήμερα αποτελεί σταθερή αναφορά στο έργο του Καμπάνη. Αν και σπούδασε σε ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα της σύγχρονης εικαστικής σκηνής, το St.Martins του Λονδίνου, γυρίζοντας στην Ελλάδα, ο Μ.Κ. μπήκε σε μια συνειδητή και επίμονη πορεία αναζήτησης της παράδοσης στο Άγιον Όρος. Εκεί, η προσέγγισή του δεν είχε να κάνει με την απορία του επισκέπτη, αλλά με την πνευματική αναζήτηση του καλλιτέχνη. Έκτοτε, ακολούθησαν πολλά ταξίδια και το αποτέλεσμα αυτής της μακράς θητείας παρουσιάστηκε σε ατομική έκθεση στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο της Αθήνας, με τίτλο «Ζωγραφίζοντας στο Άγιον Όρος» (2010). Ζωγραφική, σχέδια, χαρακτικά, τοιχογραφίες έχουν ως πηγή έμπνευσης τον Άθωνα και τη μοναστική του πολιτεία. Η προσήλωσή του στη σημασία της φόρμας ως καθαρή πλαστική αξία βρήκε στο φυσικό και αρχιτεκτονικό πλούτο του Όρους το κατάλληλο έδαφος για να τον αποδώσει, είτε μέσα από τις οξείες αντιθέσεις του άσπρου-μαύρου στη χαρακτική, είτε μέσα από τις πλούσιες εναλλαγές του χρώματος. Ο ζωγράφος ενώνει την πινελιά του με τους ανώνυμους μαστόρους μιας πλούσιας ζωγραφικής παράδοσης, εργαζόμενος σε τοιχογραφίες και στη διακόσμηση του νέου κτιρίου Διοίκησης στις Καρυές.
Από την άλλη, σε οργανική σχέση με αυτήν την πλούσια αγιορείτικη παραγωγή, ο χώρος τέχνης «δ» στο Βόλο, φιλοξενεί δύο σημαντικές ενότητες έργων του ζωγράφου. Στο «Μουσείο των Δέντρων» ο Καμπάνης απλώνει το βλέμμα στις ζωγραφικές του ρίζες σε ένα ευφάνταστο εύρημα. «Σκάβει» την ιστορία της τέχνης και αποδίδει το θέμα του δέντρου από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας.
«Τα Δέντρα του Μ.Κ. είναι από µόνα τους έργα αυτόνομης ομορφιάς, αυτοτελούς κάλλους και αυθύπαρκτης αρμονίας… Υπερπηδούν ανούσιες συζητήσεις περί ανεικονικότητας και παραστατικότητας, αγνοούν την εγκεφαλική ανάγνωση της Τέχνης και αντιπροτείνουν τη θεία απλότητα του Κάλλους και της Αρμονίας. Είναι µια ψιθυριστή προσευχή», σημείωνε, μεταξύ άλλων, στο κατάλογο της έκθεσης ο Νίκος Βατόπουλος.
Παράλληλα, στον ίδιο χώρο, παρουσιάζει τη σειρά «365», έργα ζωγραφισμένα ένα κάθε μέρα κατά τη διάρκεια ενός έτους, ακολουθώντας το ρητό που αποδίδεται στον αρχαίο ζωγράφο Απελλή: «ούτε μέρα χωρίς γραμμή». Ειδικά σε αυτήν την ενότητα, ο Καμπάνης πραγματεύεται την πολυπλοκότητα των αναζητήσεων του. Δεν φαίνεται να έχει καθορισμένο στυλ ή τεχνοτροπία και με μόνο περιορισμό τη διάσταση του έργου, αποζητά ένα προσωπικό νήμα που να διαπερνά φαινομενικά εντελώς διαφορετικές εικαστικές προσεγγίσεις: από τον ρεαλισμό ως την αφαίρεση κι από το παραδοσιακό σχέδιο ως την ψηφιακή επεξεργασία. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα «βιογραφικό» του σεμνού δημιουργού που δεν εξαντλείται ημερολογιακά, αλλά δείχνει το αέναο ποτάμι της ζωγραφικής, όπου τον ενδιαφέρει, κυρίως, το Ήθος της ζωγραφικής παρά το Ύφος. Είναι 365 έργα που υμνούν την ζωγραφική πράξη και, πέρα από τις προσωπογραφίες γνωστών καλλιτεχνών, αποκαλύπτουν τα άγνωστα, ταπεινά υλικά της, το κάρβουνο, την καζεΐνη, τα ακρυλικά, τα παστέλ, τα μελάνια.
Την έκθεση συνδιοργανώνουν, η «Μαγνήτων Κιβωτός για την διάσωση του πολιτιστικού αποθέματος» της Ι.Μ. Δημητριάδος και ο Χώρος Τέχνης «δ», με την ευγενική υποστήριξη της Διεύθυνσης Πολιτισμού του Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π. - ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. του Δήμου Βόλου.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει αναλάβει η ιστορικός τέχνης Μαίρη Μιχαηλίδου σε συνεργασία με τον καλλιτέχνη.
Η λειτουργία της έκθεσης ξεκινά (χωρίς εγκαίνια) την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2020, ώρα 19.00 και στον Χώρο Τέχνης «δ» στις 19.30.
Διάρκεια των εκθέσεων από 7 Οκτωβρίου 2020 έως 7 Νοεμβρίου 2020.
Ώρες Λειτουργίας: Κέντρο Τέχνης «Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο»:
Τρίτη έως Παρασκευή 10.00 έως 13.00 & 18.00 έως 21.00
Χώρος Τέχνης «δ»: Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή:
11.00 έως 14.00, απόγευμα 18.00 έως 21.00 και Σάββατο 11.00 έως 14.30