Οι Αμερικανικές εκλογές τελείωσαν και έδωσαν ένα αρκετά αναμενόμενο αποτέλεσμα, για όσους δεν θέλουν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους.
Η επικράτηση Τραμπ όπως και όλων των λαϊκιστών και ακροδεξιών στην Ευρώπη, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι ο κόσμος συντηρητικοποιήθηκε ή έγινε ακροδεξιός , μισαλλόδοξος, ρατσιστής ή φασίστας.
Η εξήγηση και η αιτιολόγηση του φαινομένου ( κι όχι φυσικά η δικαιολόγησή του) είναι πολύ απλούστερη από ότι μπορεί να φανταστεί κανείς.
Έχω ξαναγράψει εδώ και χρόνια ( και επανειλημμένως) ότι ″για το γεγονός της απαξίωσης της Δημοκρατίας, του λαϊκισμού, της ανόδου της ακροδεξιάς και φυσικά της αποστασιοποίησης και της αποχής, δεν ευθύνονται οι εχθροί της Δημοκρατίας, αλλά αυτοί που θα έπρεπε υποτίθεται να είναι οι θεματοφύλακές της.”
Όταν για παράδειγμα αυτοί που θα έπρεπε να είναι υποστηρικτές του πολιτεύματος και εκφραστές των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, της νομιμότητας και των θεσμών, ασκούν πολιτικές ισοπεδωτικές, εξυπηρέτησης συμφερόντων (των ολίγων) και κατά του συνόλου της κοινωνίας, όταν ξεκινούν πολέμους ενάντια στη λογική και στη νομιμότητα (Γιουγκοσλαβία, Συρία, Βόρεια αλλά και συνολικά στην Αφρική, διαλύουν χώρες με την πολιτική τους- Σουδάν, Λιβύη, Αφγανιστάν, Ιράκ κ.α-) και προωθούν ανθρώπους στα ανώτερα αξιώματα που εμφανώς δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα καθήκοντά τους (όπως είδαμε τελευταία), τότε νομοτελειακά ο κόσμος αηδιασμένος και απελπισμένος θα στραφεί στα άκρα και σε αυτόν που θα του πλέξει ένα ελκυστικό παραμύθι για την αλλαγή της ζωής του.
Είναι τυχαίο που ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, παρότι κατηγορείται για ξενοφοβία, λαμβάνει τεράστιο ποσοστό στους λατινογενείς και στους ξένους γενικώς;
Χιλιάδες αναλυτές θα γράψουν και θα προβληματιστούν για μία ακόμα φορά με το φαινόμενο, αφήνοντας στα συρτάρια τα πραγματικά στοιχεία για τους λόγους και τα προφανή αίτια και θα συνεχίσουν να παραπλανούν τον κόσμο, αποκρύβοντας την αλήθεια και τους πραγματικούς ενόχους για την διαμορφωθείσα κατάσταση στις δυτικές κοινωνίες.
Αυστηρή αυτοκριτική, ενδοσκόπηση, διαμόρφωση σχεδίου που θα δίνει μία προοπτική διεξόδου από το τέλμα για το σύνολο των κοινωνιών, ένα ολιστικό πρόγραμμα σωτηρίας του περιβάλλοντος και συνεννόηση στο διπλωματικό επίπεδο για τα μεγάλα θέματα που αφορούν τη σύγκρουση των πολιτισμών, (θρησκευτικά- χριστιανικά, μουσουλμανικά, ιουδαϊκά κ.α) τη σύγκρουση των συμφερόντων ( ΗΠΑ, Ευρώπης- Ρωσίας, Κίνας, BRICS κλπ) και την επίλυσή τους με ειρηνικά μέσα κι όχι με γνώμονα την κατανάλωση και τον πλουτισμό των πολεμικών βιομηχανιών.
Η δεσπόζουσα θέση που εδώ και αιώνες κατείχαν κράτη της δύσης, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι ήρθε η εποχή της ειρηνικής συνύπαρξης, της συνεννόησης και της δίκαιης μοιρασιάς του πλούτου που παράγει το κοινό μας σπίτι κι όχι των κυριαρχιών και των υποδουλωμένων.
Αυτός κατά τη γνώμη μου είναι ο μόνος δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει η Δύση, αλλιώς τα φαινόμενα θα διευρύνονται, τα αδιέξοδα θα μεγαλώνουν κι όταν θα φτάσουν στο απροχώρητο, θα είναι αργά για επιστροφή στη λογική. Για όλους.