Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στα ελληνο-τουρκικά σύνορα και στα ελληνο-τουρκικά παράλια είναι μια συνέχεια του Κυπριακού. Που ήταν μια συνέχεια της Μικρασιατικής Καταστροφής, που ήταν μια συνέπεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου ο οποίος και σφράγισε την τελική ήττα της Οθωμανικής Τουρκίας που έπαψε να είναι μια Ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή αυτοκρατορία.
Το Αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών (State Department) είχε προ πολλού αφαιρέσει την Ελλάδα, γεωπολιτικά, από τα Βαλκάνια και την είχε ενσωματώσει στην Μέση Ανατολή. Σαν συνέπεια της αγγλογαλικής διείσδυσης σε χώρες γεμάτες πετρέλαιο. Με υποχρέωση, αναγκαστικά, τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου. Βλέπε Αίγυπτο, Παλαιστίνη και Κύπρο, όπου υπάρχει ακόμα μια κολοσσιαία Βρετανική βάση.
Η Τουρκία θα παραμείνει μια χώρα αγροτική και οπισθοδρομική, παρ όλες τις προσπάθειες των Νεοτούρκων να εκμοντερνίσουν την γη χώρα τους. Και να ενισχύσουν τον εθνικισμό της εφαρμόζοντας την ρατσιστική θεωρία του Κοινωνικού Δαρβινισμού. Και θα ξεφορτωθούν δύο εκατομμύρια μη Μωαμεθανούς. Τους Αρμένιους και τους Έλληνες. Την δε τεχνολογία ήλπιζαν να την πάρουν από την Γερμανία με την οποία και συμμάχησαν στον Α΄Παγκόσμιο πόλεμο. Και παραλίγο στον Δεύτερο.
Μετά την ήττα και τον διαμελισμό της η Τουρκία θα επιδιώξει μια παρέμβαση σε τόπους όπου ζούσαν τουρκικές μειονότητες όπως η Κύπρος και εδάφη που αγγίζουν τα παράλιά της, όπως τα ελληνικά. Ζητώντας μια ζωηρή έξοδο στο Αιγαίο, ιδιαίτερα όταν σημειώθηκαν απόπειρες διερεύνησης πετρελαιοπηγών κοντά στη Θάσο.
Με την απουσία πετρελαιοπηγών στην Τουρκία και βλέποντας να απομακρύνεται η πιθανότητα εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Τουρκία θα προσπαθήσει να καθησυχάσει τον μονίμως φτωχότερο τεράστιο πληθυσμό της καταφεύγοντας σε εθνικιστικές προκλήσεις όπως αυτή της Κύπρου.
Ο Ερντογάν θα συνεχίσει τις προκλήσεις πολεμικού χαρακτήρα στην Συρία (που κάποτε ήταν τουρκική, ας μη το ξεχνάμε) και στο Αιγαίο. Κάθε πτήση πάνω από ελληνικά νησιά, υπενθυμίζουν στους Έλληνες ότι και το Αιγαίο ήταν τουρκικό και δεν μπορεί να αποτελεί «Ελληνική θάλασσα» όπως η «Μαύρη Θάλασσα» για τους Ρώσους. Ό Ερντογάν υπολογίζει ότι κανείς δε πρόκειται να βοηθήσει την Ελλάδα. Ούτε οι ειρηνόφιλοι και ανοργάνωτοι στρατιωτικά Ευρωπαίοι φίλοι της, ούτε το ΝΑΤΟ το οποίο είναι στην ουσία πλέον ανύπαρκτο. Εξάλλου, σε όλες τις προκλήσεις και επεμβάσεις της η Τουρκία είχε την Αμερική ανοιχτό σύμμαχο. Κρυφό στην περίπτωση του Κυπριακού. Η Κύπρος θα ήταν σήμερα ελληνικό νησί αν η Αμερική δε τα «είχε βρει» με την Αγγλία στην τελευταία ψηφοφορία στον ΟΗΕ για την ελληνική προσφυγή, όπως αποκαλύπτουν σήμερα τα αρχεία του Υπουργείου Εξωτερικών του Καναδά. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να το δει, αν δεν βαριέται, στο διαδίκτυο.
Εξηγώντας τι έγινε με την Κύπρο, θα καταλάβουμε τον μόνιμο ρόλο της Αμερικής στη Μέση Ανατολή. Τέσσερις είναι οι μεγάλες αμερικανικές επεμβάσεις, αρχής γενομένης από το γνωστό μας «Truman Doctrine” και το Σχέδιο Μάρσαλ (που είχαν και γνησίως αμερικανικά θύματα όπως η δολοφονία του υπέρ το δέον αντικειμενικού ανταποκριτή στην Ελλάδα Τζορτζ Πολκ.
Οι άλλες τρεις επεμβάσεις είναι:
1. η εκδίωξη του Μοσαντέκ από την εξουσία στο Ιράν και η επαναφορά των εθνικοποιημένων πηγών πετρελαίου στις Δυτικές εταιρίες.
2. Η αντίσταση στην είσοδο στρατευμάτων του Ιράκ στην πρώην επαρχία του την γεμάτη πετρέλαιο (ένα μέρος του οποίου αποτελεί ιδιοκτησία της οικογένειας Μπους) και η ολοκληρωτική κατάληψη του Ιράκ που ακολούθησε, για να εξασφαλίσουν οι Αμερικανοί και τα κοιτάσματα του Ιράκ.
3. Η πολύπλοκη επιχείρηση του Κίσινγκερ που οδήγησε στην Τουρκική απόβαση στη Κύπρο, στην επαναφορά της ελεύθερης διέλευσης πλοίων από τη διώρυγα του Σουέζ και στην αποπομπή της ελληνικής Χούντας από την εξουσία, όταν δεν εξυπηρετούσε πλέον σε τίποτα.
Πρέπει να πω, στους μισούς τουλάχιστον Έλληνες που γεννήθηκαν μετά την απονομή της σύνταξής μου, το 1994 πως δεν είμαι δημοσιογράφος ή πολιτικός. Σημειώνω, για του λόγου το αληθές ότι έχω επισκεφτεί 30 χώρες όπου έτυχε να βρεθώ επαγγελματικά, σε συνεντεύξεις για την τηλεόραση που με έφεραν πολύ κοντά σε άγνωστα γεγονότα τα οποία ονομάζω «Τρύπες της Ιστορίας».
Όσα γράφω συνοδεύονται πάντα από ντοκουμέντα. Μερικά έχουν πρόσβαση σε όλους μόνο που πολλοί δεν τα ψάχνουν σε έντυπα ή στο διαδίκτυο. Μερικά χάρη στη στρατιωτική μου θητεία ως διερμηνέας του Πρωθυπουργού. Αλλά και στην Αντίσταση ενάντια στη Γερμανική και στη Χουντική κατοχή. Ενίοτε με συνεντεύξεις για την γαλλική τηλεόραση με πρόσωπα όπως ο Γουόλτ Ρόστοβ, Υπουργός και στενός συνεργάτης του Προέδρου Τζόνσον ο οποίος και έφερε τους Κολονέλους στην εξουσία. Με τον ξαφνικό θάνατο του Παπάγου του προδομένου από τους υπερπόντιους φίλους του, πέρασε σε νέα φάση το Κυπριακό, επικίνδυνη μεταξύ άλλων όπως μου εμπιστεύθηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος κληρονόμησε το βαρύ έργο της προδοτικής προς την Ελλάδα ενέργειας του Κίσινγκερ, επιτρέποντας την Τουρκία να εισβάλει στην μαρτυρική Κύπρο.
Στο σήμερα πάλι, πηγή των ελιγμών του σημερινού Ερτογάν είναι η ουσιαστική κατάργηση του ΝΑΤΟ ήδη από την εποχή του Κίσινγκερ. Πράγμα που επέτρεψε τις τουρκικές πολεμικές επιτυχίες στην Κύπρο. Αλλά όχι μόνο. Το Κυπριακό έχει τις ρίζες του σε ΄ένα αδιέξοδο σε δύο μεγάλους συμμάχους, Η διένεξη αυτή είχε παραμείνει άγνωστη για πολύ καιρό γιατί δεν είχε ως στόχο την Μέση Ανατολή αλλά την...Άπω! Εκεί γεννιέται, το 1949, όταν η Αγγλία, για να γλιτώσει το Χονγκ Κονγκ δέχτηκε να αναγνωρίσει την Λαϊκή Κίνα του Μαο Τσε Τούνγκ. Την στιγμή ακριβώς που οι Αμερικανοί ετοίμαζαν επιστροφή στην Κίνα με απόβαση του 7ου Στόλου και ενός εκατομμυρίου στρατιωτικής δύναμης πιστής στον Τσιανκ Κάι Σεκ. Η αντίδραση των ΗΠΑ δεν έγινε ευρύτερα γνωστή αλλά η στάση των Άγγλων θεωρήθηκε προδοσία με αποτέλεσμα μια σειρά από συγκεκαλυμμένες διαμάχες σε πολλά επίπεδα. Ένα θα είναι στον ΟΗΕ. Η Αμερικανοί θα ζητήσουν τουλάχιστον να κρατήσουν στο Συμβούλιο Ασφάλεια την «πραγματική Κίνα» δηλαδή την Φορμόζα όπου είχε εγκατασταθεί ο Τσινγκ Και Σεκ.
Η Αγγλία δεν ήταν δυνατό να το αποδεχτεί αφού είχε αναγνωρίσει την Λαϊκή Κίνα του Μάο. Η διένεξη κράτησε χρόνια με την Αγγλία να μην αποδέχεται την θέση του Τσιανκ Κάι Σεκ στο Συμβούλιο Ασφαλείας .
Την λύση θα δώσει το.... Κυπριακό! Χωρίς κανείς να μάθει το γιατι και το πώς. Οι Αμερικανοί βρήκαν ως ευκαιρία την Ελλάδα του Παπάγου. Στην προσφυγή που κατέθεσε η Κυβέρνηση Παπάγου η οποία σκόπευε στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Και προέβησαν σε ενίσχυση της ελληνικής προσφυγής.
Παραμένει άγνωστο σε ποιο βαθμό υπήρξε συνεργασία του Γρίβα με τις αμερικανικές υπηρεσίες στην Ελλάδα. Αυτά γίνονται το 1954, όταν Αμερικανοί αξιωματικοί του ελληνικού στρατού –μάλιστα!- με στέλνουν να κάνω την θητεία μου στο Γραφείο Πρωθυπουργού.
Όμως νά που οι δύο σύμμαχοι «τα βρήκαν» (they changed horses) σε μια συνάντηση κορυφής στις Αζόρες. Η Αγγλία αναγνώρισε την παρουσία του Τσιαν Κάι Σεκ στο Συμβούλιο Ασφαλείας και η Αμερική καταψήφησε την ελληνική προσφυγή για την μοίρα της Κύπρου!
Οι Αμερικανοί πρόδωσαν τον φίλο τους τον Παπάγο, που πέθανε αμέσως μετά. Και το Κυπριακό πέρασε στις... ελληνικές καλένδες. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.