«Η διάρκειας δύο ωρών και είκοσι λεπτών δυστοπική ταινία σίγουρα δίχασε το κοινό στο Φεστιβάλ Καννών, το βράδυ της Πέμπτης, με τις σοκαριστικές σκηνές του […] Αλλά υπάρχει πάντα τεράστιος σεβασμός για τον εμβληματικό σκηνοθέτη Φράνσις Φορντ Κόπολα, τον οποίον το κοινό υποδέχτηκε με ένα τετράλεπτο χειροκρότημα κατά την είσοδό του στην αίθουσα».
Με αυτό το σχόλιο εκκινεί το δημοσίευμα του Variety για την παγκόσμια πρεμιέρα του «Megalopolis» -το «αμφιλεγόμενο magnum opus» του μεγάλου σκηνοθέτη, όπως το χαρακτηρίζει-, προσθέτοντας πως όταν έπεσαν οι τίτλοι, που περιλάμβαναν έναν φόρο τιμής στην αείμνηστη σύζυγό του Έλινορ και άρχισαν τα χειροκροτήματα, ο Κόπολα αγκάλιασε τους πρωταγωνιστές του, Άνταμ Ντράιβερ και Τζιανκάρλο Εσπόζιτο και δήλωσε ότι αφιερώνει την ταινία στην ελπίδα και την οικογένεια.
«… Είναι, λοιπόν, μια γιγαντιαία ανοησία ή ένα τολμηρό πείραμα, μια ευφάνταστη προσπάθεια να αποτυπωθεί η χαοτική σύγχρονη πραγματικότητα, πολιτική και κοινωνική, μέσω μία αφήγησης υψηλής σύλληψης που σπάνια επιχειρείται πια; Η αλήθεια είναι ότι είναι όλα αυτά», γράφει ο επικεφαλής κριτικός του Hollywood Reporter, David Rooney, σημειώνοντας ότι είναι μπερδεμένο [σεναριακά], πολύ φλύαρο, ότι «παραθέτει αποσπάσματα από τον Άμλετ και την Τρικυμία [του Σαίξπηρ], τον Μάρκο Αυρήλιο και τον Πετράρχη» […] «Αλλά είναι επίσης συχνά διασκεδαστικό, παιχνιδιάρικο, οπτικά εκθαμβωτικό και φωτισμένο από μια συγκινητική ελπίδα για την ανθρωπότητα». Ενώ στο ερώτημα «Είναι καλή ταινία;» απαντά: «Όχι ιδιαίτερα. Αλλά δεν είναι κάτι που μπορεί εύκολα να απορριφθεί».
Από την πλευρά του, ο Peter Bradshaw του Guardian -που δίνει στην ταινία μόλις δύο αστέρια- γράφει: «Όλοι όσοι αγαπούν το σινεμά οφείλουν πολλά στον Φράνσις Φορντ Κόπολα… συμπεριλαμβανομένης της ειλικρίνειας» και δηλώνει: «Κατά τη γνώμη μου είναι ένα έργο πάθους χωρίς πάθος: μια παραφουσκωμένη, βαρετή και απίστευτα ρηχή ταινία, γεμάτη γυμνασιακού τύπου αλήθειες για το μέλλον της ανθρωπότητας», προσθέτοντας ωστόσο ότι «Σίγουρα μια αποτυχία του Κόπολα είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα από τις επιτυχίες μικρότερων σκηνοθετών –μεσαίων βαρών που στοχεύουν χαμηλά και σχεδόν χτυπούν κάτω από τον στόχο».
Στην πρεμιέρα παρευρέθηκε και ο Ρίτσαρντ Γκιρ, ο οποίος δεν είναι στο καστ του «Megalopolis», αλλά πρωταγωνιστής στην ταινία του «Oh, Canada» του Πολ Στρέιντερ -στην πρώτη συνεργασία τους μετά το «American Gigolo»-, ο οποίος κάθισε στην πρώτη σειρά, μπροστά από τον Κόπολα, και μετά τον συνεχάρη δίνοντάς του ένα φιλί στο μάγουλο.
Το «Megalopolis» σηματοδοτεί την πρώτη ταινία του σκηνοθέτη μετά το «Twixt» (2011). Η ταινία ακολουθεί τον αρχιτέκτονα Cesar Catilina (Άνταμ Ντράιβερ), ο οποίος οραματίζεται μια ουτοπική μορφή της Νέας Υόρκης ύστερα από μία καταστροφή που υπέστη. Όμως, ο διεφθαρμένος δήμαρχος Franklyn Cicero (Εσπόζιτο) παραμένει προσηλωμένος σε ένα οπισθοδρομικό status quo, ενώ η κόρη του Julia (Νάταλι Εμάνουελ), η οποία είναι ερωτευμένη με τον Cesar βρίσκεται διχασμένη ανάμεσα στους δύο άνδρες.