Η Μαρία Μπράνιας Μορέρα, η Ισπανίδα γυναίκα που έζησε μέχρι την ηλικία των 117 ετών και αναγνωρίστηκε ως ο γηραιότερος άνθρωπος στον κόσμο τον περασμένο Αύγουστο, απέδιδε τη μακροζωία της στην «τύχη και την καλή γενετική». Μια νέα μελέτη φαίνεται τώρα να επιβεβαιώνει τα λόγια της.
Οι επιστήμονες, που άρχισαν να μελετούν το DNA και το μικροβίωμά της πριν από τον θάνατό της, διαπίστωσαν ότι τα γονίδιά της επέτρεπαν στα κύτταρά της να λειτουργούν σαν να ήταν 17 χρόνια νεότερα. Επιπλέον, το μικροβίωμά της – τα βακτήρια στο έντερό της – παρουσίαζε χαρακτηριστικά παρόμοια με εκείνα ενός βρέφους, σύμφωνα με την έρευνα που καθοδήγησε ο καθηγητής Μανέλ Εστέλερ, ειδικός στη γήρανση από το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης.
Η εφημερίδα Ara από την Καταλονία, όπου η Μπράνιας πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, ανέφερε νωρίτερα το Μάρτιο για τα «προνομιακά γονίδια» της, όπως τα χαρακτήρισε ο Εστέλερ. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η Μπράνιας διατήρησε την πνευματική της διαύγεια μέχρι το τέλος της ζωής της. Οι βασικές παθήσεις που αντιμετώπισε στα τελευταία χρόνια αφορούσαν κυρίως πόνους στις αρθρώσεις και απώλεια ακοής.
Η μελέτη του Εστέλερ για τη ζωή της Μπράνιας είναι η πιο ολοκληρωμένη έρευνα που έχει γίνει για έναν υπεραιωνόβιο – άτομο άνω των 110 ετών. Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι η Μπράνιας έκανε επίσης υγιεινές επιλογές στη ζωή της που την βοήθησαν να επωφεληθεί από την εξαιρετική γενετική της σύνθεση. Τήρησε μια μεσογειακή διατροφή, έτρωγε καθημερινά τρία γιαούρτια και απέφευγε το αλκοόλ και το κάπνισμα.
Επίσης, απολάμβανε περιπάτους και ήταν πάντα περιτριγυρισμένη από την οικογένειά της και τα αγαπημένα της πρόσωπα, κάτι που φαίνεται να την προστάτευσε από τη σωματική και πνευματική παρακμή.
Ο Εστέλερ και η ομάδα του ελπίζουν ότι η μελέτη της Μπράνιας θα προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για την ανάπτυξη θεραπειών για ασθένειες που σχετίζονται με τη γήρανση. Τόνισαν ότι η περίπτωση της Μπράνιας αμφισβητεί την πεποίθηση ότι η γήρανση συνεπάγεται αναπόφευκτα και περισσότερες ασθένειες.
Η Μαρία Μπράνιας Μορέρα γεννήθηκε το 1907 στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια ενός δεύτερου κύματος βουβωνικής πανώλης. Η οικογένειά της επέστρεψε στην Ισπανία το 1915 λόγω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και του θανάτου του πατέρα της από φυματίωση. Η ίδια επιβίωσε από δύο παγκόσμιους πολέμους, την πανδημία της ισπανικής γρίπης, τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο και την πανδημία του COVID-19. Είχε τρία παιδιά, 11 εγγόνια και 13 δισέγγονα, και πίστευε πως τα γηρατειά οφείλονταν στην «τάξη, την ηρεμία» και στο να μένει «μακριά από τοξικούς ανθρώπους».
Η Μπράνιας ανέφερε ότι για τη μακροζωία της συντέλεσε η «θετική διάθεση» και η «συναισθηματική σταθερότητα». Σύμφωνα με την ίδια, η τύχη και η καλή γενετική έπαιξαν επίσης καθοριστικό ρόλο.