Σκέψεις του Ροβήρου Μανθούλη
Open Image Modal
Ints Kalnins / Reuters

Έχει πάντα πολλά πράγματα να πεις για την επικαιρότητα. Προσπαθώ να το αποφεύγω γιατί δεν είναι όλοι οι αναγνώστες περίεργοι να ακούσουν μια φωνή που μπορεί να θέσει σε αμφιβολία τις σταθερές τους απόψεις. Πολιτικά ενεργός ήμουν στα νιάτα μου όταν η πατρίδα μου, αλλά και μεγάλο μέρος ενίοτε των υπόλοιπων δημοκρατικών πατρίδων ζούσε ή κινδύνευε να βρεθεί κάτω από βάρβαρο ζυγό. Ήταν η Γερμανική Κατοχή, ήταν η εφαρμογή της Δικτατορίας από χούντες που ήταν ήδη γελοίες μέσα στον Εθνικό Στρατό. Όλα αυτά βέβαια δεν τα ζήτησαν οι λαοί και ιδιαίτερα ο δικός μας. Ο οποίος από τα πιο παλιά χρόνια είχε ήδη υποστεί την βάρβαρη κατοχή ασιατικών εισβολέων. Τουλάχιστον μέχρι το 1821. Ωστόσο δεν μπορεί να μένει κανείς άφωνος όταν τα χειρότερα υποσκάπτουν τα καλύτερα. 

Ποια είναι η κατάσταση σήμερα που αποτελεί μέγα άγχος σε μια οποιαδήποτε κλασική συνοικία του ελληνικού  χώρου – και όχι μόνο. Σε ποιο βαθμό συνειδητοποιεί ο μέσος πολίτης ότι περικυκλώνεται από μέγα αριθμό καθεστώτων που διατηρούν χιλιάδες πυρηνικές βόμβες καθεστώτα στις τέσσερις ηπείρους, γιατί και το Ισραήλ είναι στην Ασία. 

Ο Εθνικισμός είναι μια από τις ασθένειες που άφησε η ιστορία σε λαούς που κατείχαν εδάφη και νησιά και που τα έχασαν. Οι Τούρκοι αισθάνονται τιμωρημένοι γατί τους έχει μείνει μόνο ένα από τα νησιά του Αιγαίου, όταν όλα τα άλλα είναι πάντα σε λίγα μέτρα από τις ακτές τους.

Ξεχνούν ότι οι ακτές αυτές ήταν ελληνικές πριν εμφανιστούν τα μογγολικά φύλλα που αναπτύχθηκαν όλο και δυτικότερα. Ξεχνούν ότι όλη αυτή η Μικρά Ασία ήταν το Γιουνάν που στα τουρκικά σημαίνει Ελλάδα. Γιατί οι Ίωνες που έμεναν εκεί (οι Γιουνάνι, στα τουρκικά) ήταν οι Έλληνες, έστω της Μικράς Ασίας. Και πολύ σωστά ήταν οι Έλληνες γιατί οι Ίωνες (Γιουνάνι!) ήταν ο Αθηναϊκός λαός της Ιωνίας, όπως ονομάζονταν τότε  οι κάτοικοι της σημερινής Αττικής. Και οι Έλληνες μετανάστευαν προς τη Δύση αλλά ποτέ δεν κατέλαβαν τίποτα στρατιωτικά.  Έφτανε κάθε φορά μα χούφτα  Ίωνες - ή Δωριείς -  και γίνονταν δεκτοί φιλόξενα και φιλικότατα. 

Αυτό μας φέρνει στο μέγα πρόβλημα της αφιλόξενης μετανάστευσης. Οι σημερινοί έρχονται να συμμετάσχουν στις πολιτιστικές στέγες που κάποτε γνώρισαν όταν ήταν δούλοι ή απλώς υπόδουλοι κάτοικοι των αποικιοκρατών. Οι οποίοι αποικιοκράτες  παρέμεναν επί αιώνες δίπλα στον τοπικό πλούτο χωρίς ποτέ να βοηθήσουν αυτούς τους λαούς να αναπτυχθούν. Μερικοί αναπτύχθηκαν κάποτε  χάρη στους δικούς τους πολιτισμούς που δεν κατάφεραν να καταστρέψουν οι δυνάστες τους, όπως η Κίνα και η Ινδία. 

Πώς θα λυθεί το προσφυγικό; Πάρτε παράδειγμα την ίδια την Τουρκία. Στην οποία ο μισός πληθυσμός (40 εκατομμύρια!) ήλπιζε ότι θα μεταφερθεί στις Ευρωπαϊκές χώρες. Σαν Ευρωπαϊκή χώρα που ισχυρίζεται ότι είναι. Αν και δεν έφερε τίποτα το ευρωπαϊκό στην Ευρώπη.

Την προσπάθεια να «βάλουν» την Τουρκία στην Ευρώπη – με κακούς σκοπούς- την δοκίμασαν οι Αμερικανοί την εποχή του Τζόνσον, υπολογίζοντας στην υποστήριξη φιλικών τους κυβερνήσεων. (Το γνωρίζω από τις έρευνες που είχα κάνει στην Αμερική για το Χουντικό). Ευτυχώς, τον μέγα κίνδυνο να αφιχθούν  μερικά εκατομμύρια Τούρκοι μετανάστες (γράφε πρόσφυγες) η Ευρώπη τον απέφυγε. Αλλά επανέρχεται σήμερα με τις προσφυγικές προκλήσεις  που έχουν ήδη διαιρέσει τους Ευρωπαίους. Καμιά χώρα δεν μπορεί να λύσει μόνη της αυτό το πρόβλημα και θα φέρει καταστροφές, αυτό είναι σίγουρο. Χώρια την μετανάστευση των Ισλαμιστών. Τι κάνει η Ευρώπη σήμερα για όλα αυτά; Η κάθε χώρα κρύβεται πίσω από τα ενισχυμένα σύνορά τους. 

Η τύχη του προσφυγικού θα κριθεί και από το ΝΑΤΟ. Τι είναι σήμερα το ΝΑΤΟ; «Ένα άχρηστο και πολυέξοδο επιχείρημα» είπε σήμερα ένας Γάλλος κεντροδεξιός πολιτικός. Δείτε τι  το έκαναν το ΝΑΤΟ οι Αμερικανοί που με τους Τούρκους και τους Ρώσους εκκαθαρίζουν την ισλαμιστική λαίλαπα απελευθερώνοντας τους Ισλαμιστές που είχαν φυλακίσει οι Κούρδοι! Χώρια που κινδυνεύουν να εξοντωθούν οι Κούρδοι, λαός αρχαίος όσο και ο Ελληνικός, αρκεί να διαβάσετε την «Κύρου Ανάβαση» του Ξενοφώντα. 

Όσο για το ΝΑΤΟ, έχει ανατιναχθεί  στον αέρα.  Ο Μακρόν είπε  «Το ΝΑΤΟ πεθαίνει από εγκεφαλικό». Καθένας από τους Νατοξιοπαθείς  χρησιμοποιεί το ΝΑΤΟ όπως του γουστάρει. Θα ξέρετε ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ (άρα και η Ελλάδα) πληρώνουν ένα ετήσιο χαράτσι. Για ένα ΝΑΤΟ του ακήρυκτου πολέμου. Απέναντι σε ένα καθεστώς που δεν υπάρχει πια! Μπορούμε να μάθουμε σε τι χρειάζεται το ΝΑΤΟ και ποιος αποφασίζει για τις δράσεις του; 

Όσο για το περιβάλλον, που προηγείται όλων των συμφορών, είναι ικανοί οι Δυτικοί να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα το προσφυγικό και το περιβαλλοντικό; Όσο για το τελευταίο, κατά την γνώμη των ειδικών, χωρίς άμεση αντιμετώπιση του περιβαλλοντικού πολλά εκατομμύρια  είδη του ζωικού βασιλείου χαθούν. Μήπως το ΝΑΤΟ θα έπρεπε να ασχοληθεί κυρίως με το περιβαλλοντικό;