Με δάκρια και παρατεταμένα χειροκροτήματα υποδέχτηκε το κοινό το «δυνατό», όπως το χαρακτηρίζει ο Guardian, νέο ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του ηθοποιού Κρίστοφερ Ριβ (1952 - 2004), που έκανε πρεμιέρα στο Sundance Film Festival.
Το «Super/Man: The Christopher Reeve Story», όπως είναι ο τίτλος της ταινίας, καταγράφει την καριέρα, αλλά και την ακτιβιστική δράση του ηθοποιού ο οποίος ενσάρκωσε τον «Superman» (1978), πριν και μετά το ατύχημα που το 1995 τον άφησε παράλυτο από τον λαιμό και κάτω.
Σε σκηνοθεσία Ian Bonhôte και Peter Ettedgui, η ταινία παρουσιάζει home video και νέες συνεντεύξεις με τα τρία παιδιά του και τους ηθοποιούς που τον γνώρισαν. Ο Ριβ, ο οποίος πέθανε το 2004 σε ηλικία 52 ετών, ακούγεται να μιλά για τα ζωή του μέσα από αποσπάσματα των δύο audiobook που κυκλοφόρησαν με τα απομνημονεύματα του.
Η αφήγηση αρχίζει από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1994, όταν τόσο η προσωπική όσο και η επαγγελματική του ζωή ήταν «τέλεια ισορροπημένη», αλλά μέσα «σε μια στιγμή όλα άλλαξαν».
Ο αγαπημένος ηθοποιός ήταν αλλεργικός στα άλογα και το 1984, όταν χρειάστηκε να γυρίσει σκηνές ιππασίας για την τηλεταινία εποχής «Anna Karenina» με τη Ζακλίν Μπισέ, αναγκάστηκε να λάβει τόνους αντιισταμινικών. Αγάπησε όμως, τόσο την ιππασία ώστε από κει κι έπειτα, έγινε σημαντικό κομμάτι της ζωής του. Τον Μάιο του 1995, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα στον οποίο συμμετείχε, το άλογο του τον εκτίναξε κι εκείνος προσγειώθηκε με το κεφάλι με αποτέλεσμα να σπάσουν οι δύο άνω σπόνδυλοι και να μείνει τετραπληγικός. Ήταν μόλις 42 ετών.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο νοσοκομείο, ανίκανος να κινηθεί και με τις παραισθήσεις να θολώνουν τη διανοητική του κατάσταση, ήταν αδύνατο να αποφύγει τις σκοτεινές σκέψεις. Εντωμεταξύ, στην οικογένεια ξέσπασαν διαμάχες, καθώς η μητέρα του Ριβ πίστευε ότι έπρεπε να αποσυνδεθεί από τη μηχανική υποστήριξη.
Τα πρώτα νηφάλια λόγια του ήταν προς τη σύζυγό του Ντάνα: «Ίσως πρέπει να με αφήσουμε να φύγω». Μ’ εκείνη να του απαντά «Είσαι ακόμα εσύ και σ’ αγαπώ».
Είναι αξιοσημείωτο ότι λιγότερο από ένα χρόνο μετά, ο Ριβ βρίσκεται στη σκηνή των Όσκαρ και οι συνάδελφοι του τον υποδέχονται με θερμά χειροκροτήματα. Μαθαίνει στον μικρότερο γιο του, Γουίλ, ποδήλατο και τον ακολουθεί με το μηχανοκίνητο αναπηρικό του αμαξίδιο, ενθαρρύνοντας τον. Με έναν άλλο τρόπο, γίνεται και πάλι σούπερ ήρωας.
Τα παιδικά χρόνια του Κρίστοφερ Ριβ επηρεάστηκαν βαθιά από το σκληρό διαζύγιο των γονιών του οι οποίοι χώρισαν όταν ήταν τριών ετών. «Ένιωθε σαν να ζούσε σε κινούμενη άμμο», όπως λέει η κόρη του Αλεξάντρα.
Μετά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ και στην περίφημη Σχολή Τζούλιαρντ, στράφηκε στο θέατρο, κάνοντας το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουεϊ το 1976.
Ο παλιός συμπρωταγωνιστής του, Τζεφ Ντάνιελς που συνεργάστηκε μαζί του σε μία παράσταση με πρωταγωνιστή επίσης τον Γουίλιαμ Χαρτ, θυμάται ότι όταν εμφανίστηκε η οντισιόν για τον ρόλο του Σούπερμαν, τον είχε προειδοποιήσει: «Μην πας, θα ξεπουληθείς». Αλλά στα 24 του χρόνια, το «κοκαλιάρικο παιδάκι» με ύψος 1,93 μ. που είχε χρησιμοποιήσει βερνίκι παπουτσιών στα μαλλιά για το screen test κέρδισε τον ρόλο.
Όπως λέει η κόρη του, ο Ριβ ήθελε να παίξει μαζί με τον Τζιν Χάκμαν και τον Μάρλον Μπράντο, αλλά θεωρούσε ότι ο Μπράντο ήταν δύσκολος και αδιάφορος. «Πήρε τα 2 εκατομμύρια δολάρια και έφυγε». Για τον Ριβ ήταν διαφορετικά. «Για τον μπαμπά, ο Σούπερμαν έπρεπε να είναι τέχνη».
Η ταινία σημείωσε τεράστια επιτυχία, αλλά η καρδιά του Ριβ δεν χτυπούσε στα σίκουελ (είναι χαρακτηριστικό ότι για το Superman IV είχε πει ότι ήταν «καταστροφή από την αρχή μέχρι το τέλος»). Επέστρεψε στο θέατρο και έκανε ταινίες λιγότερο εμπορικές. Οι παγίδες και η πίεση να υποδυθεί τον χαρακτήρα που τον έκανε διάσημο σε μία νύχτα τον είχαν επηρεάσει. «Δεν είμαι ήρωας, ποτέ δεν ήμουν, ποτέ δεν θα γίνω», είχε πει τότε.
Η σχέση του με τη Βρετανίδα πράκτορα μοντέλων Γκέι Ίξτον, με την οποία απέκτησε τα δύο πρώτα παιδιά του, δέχτηκε επίσης πιέσεις, καθώς το ζευγάρι ήταν συνεχώς στα φώτα της δημοσιότητας, ενώ εκτός των άλλων, επικρίθηκαν επειδή δεν παντρεύτηκαν.
Λίγο μετά το τέλος της σχέσης, ο Ριβ γνώρισε την ηθοποιό και τραγουδίστρια, Ντάνα Μοροζίνι. Παντρεύτηκαν το 1992 και την ίδια χρονιά, απέκτησαν έναν γιο.
Την περίοδο της αποκατάστασης κατάφερε με τη στήριξη διάσημων προσώπων, όπως μεταξύ άλλων, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, η Κάθριν Χέπμπορν και ο Πολ ΜακΚάρντεϊ να βγει από την απομόνωση. Εντωμεταξύ, η φροντίδα στο σπίτι έφτανε να κοστίζει 400.000 δολάρια τον χρόνο.
Τα τρία παιδιά του διαδραματίζουν βασικό ρόλο στο ντοκιμαντέρ και περιγράφουν λεπτομερώς πώς άλλαξε η προσέγγισή του όσον αφορά τον ρόλο του πατέρα μετά το ατύχημα. «Χρειάστηκε να σπάσω το λαιμό μου για να μάθω μερικά από αυτά τα πράγματα», ακούγεται να λέει ο Ριβ, ο οποίος πέθανε από λοίμωξη, ενώ περίπου δυό χρόνια μετά πέθανε και η σύζυγος του από καρκίνο του πνεύμονα.
Πρόσωπο - κλειδί στην αφήγηση είναι και ο αείμνηστος Ρόμπιν Γουίλιαμς, με τον οποίο ήταν συγκάτοικοι στα νεανικά τους χρόνια, όταν ονειρεύονταν να κάνουν καριέρα στο Χόλιγουντ. Ο Γουίλιαμς έγινε ένας από τους πιο στενούς και πιστούς φίλους του Ριβ μετά το ατύχημα, διοργανώνοντας κάθε χρόνο ένα πάρτι στην επέτειο του ατυχήματος του. Τα πλάνα μετά τον θάνατο του Ριβ που δείχνουν τον θλιμμένο Γουίλιαμς ενώ προσπαθεί να φανεί ψύχραιμος, είναι συγκλονιστικά. «Πάντα πίστευα ότι αν ο Κρις ήταν ακόμα εδώ, ο Ρόμπιν θα ήταν ακόμα ζωντανός», λέει η Γκλεν Κλόουζ.
Η ταινία τελειώνει με ένα αίσθημα ελπίδας και την αναφορά στο Ίδρυμα Christopher & Dana Reeve, που συμβάλλει στη συγκέντρωση κεφαλαίων για την επιστημονική έρευνα προκειμένου να βρεθούν θεραπείες για τους τετραπληγικούς, το οποίο έχουν αναλάβει τα τρία παιδιά του.
«Ήρωας», είχε πει ο Κρίστοφερ Ριβ και κάπως έτσι κλείνει το ντοκιμαντέρ, «είναι ένα συνηθισμένος άνθρωπος που βρίσκει τη δύναμη να επιμείνει και να αντέξει παρά τα συντριπτικά εμπόδια».