Τουλάχιστον 10 εκατομμύρια χρόνια απαιτούνται για την ανάκαμψη της ζωής στον πλανήτη μετά από μαζικές εξαφανίσεις ειδών- ένα «όριο ταχύτητας» για την αποκατάσταση της πολυποικιλότητας των ειδών που είναι γενικά γνωστό μεταξύ επιστημόνων. Οι εξηγήσεις για αυτόν τον «κανόνα» ποικίλλουν, και συνήθως αποδίδονται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, ωστόσο έρευνα από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν και του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ «βλέπει» ένα άλλο αίτιο- την εξέλιξη.
Το «όριο ταχύτητας» στην ανάκαμψη έχει παρατηρηθεί σε απολιθώματα από την περίοδο του «Μεγάλου Θανατικού», κατά την οποία εξαλείφθηκε σχεδόν ολόκληρη η ζωή στους ωκεανούς πριν από 252 εκατ. χρόνια, μέχρι τον αστεροειδή που έφερε το τέλος των δεινοσαύρων. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στις 8 Απριλίου στο Nature Ecology & Evolution, εξετάζει το πώς η ζωή ανέκαμψε μετά την πιο πρόσφατη μαζική εξάλειψη, κατά την οποία χάθηκαν οι περισσότεροι δεινόσαυροι, πριν 66 εκατομμύρια χρόνια. Η πρόσκρουση αστεροειδούς που προκάλεσε την εξαφάνιση είναι το μόνο γεγονός στην ιστορία της Γης που επέφερε αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο ταχύτερα από τη σημερινή κλιματική αλλαγή, οπότε και οι ερευνητές λένε πως η μελέτη θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντικές ανακαλύψεις σχετικά με την ανάκαμψη σε σχέση με περιπτώσεις εξάλειψης που είναι σε εξέλιξη και προκαλούνται από την ανθρώπινη δραστηριότητα.
Η ιδέα πως η εξέλιξη- ειδικότερα το πόσο χρόνο χρειάζονται τα είδη που επιζούν για να εξελίξουν χαρακτηριστικά που θα τα βοηθήσουν να καλύψουν οικολογικά «κενά» που έχουν προκύψει- θα μπορούσε να είναι πίσω από την ανάκαμψη είναι μια θεωρία που προτάθηκε πριν από 20 χρόνια. Η μελέτη αυτή είναι η πρώτη που βρίσκει σχετικά στοιχεία από απολιθώματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, οι οποίοι μελέτησαν απολιθώματα από ένα είδος πλαγκτόν. Όπως διαπιστώθηκε, πρέπει να υπάρξει ένα συγκεκριμένο επίπεδο οικολογικής πολυπλοκότητας πριν μπορέσει να «απογειωθεί» η εξέλιξη, η αύξηση και ο διαχωρισμός των ειδών. Με λίγα λόγια, οι μαζικές εξαφανίσεις «αδειάζουν» αποθήκες εξελικτικών καινοτομιών. Το «όριο ταχύτητας» έχει να κάνει με τον χρόνο που απαιτείται για τη δημιουργία ενός νέου «αποθέματος» χαρακτηριστικών που μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή νέων ειδών με ρυθμούς συγκρίσιμους με αυτούς πριν τη μαζική εξαφάνιση.