Αυτές τις ημέρες βρίσκεται σε εξέλιξη ένα ενδιαφέρον πείραμα από την Περιφέρεια Αττικής. Έχει την κωδική ονομασία «Εξαφάνιση του Πεδίου του Άρεως» και περιλαμβάνει την εγκατάσταση τόνων σκαλωσιών και τεντών στο μεγαλύτερο Πάρκο της πρωτεύουσας, προκειμένου να γίνει η πλήρης αλλαγή της φυσιογνωμίας του από χώρος περιπάτου και αστικής αναψυχής σε χώρο… εμποροπανήγυρης.
Όλες οι εναπομείνασες διαδρομές του Πεδίου του Άρεως, αυτές δηλαδή που δεν καταλαμβάνονται από το ανοιχτό παζάρι ναρκωτικών ή τις στοιχειωμένες (σφραγισμένες με λουκέτο επί επτά μήνες!) Παιδικές Χαρές, παραδόθηκαν έναντι συμβολικού τιμήματος σε ομοσπονδία μικροπωλητών για να στηθούν στεγασμένοι πάγκοι με πάσης φύσεως εμπορεύματα ή παιχνίδια τύπου λούνα παρκ.
Το παζάρι στο Πεδίον του Άρεως φέρει τον τίτλο «Πασχαλινή Αγορά», αλλά ο επισκέπτης θα πρέπει να έχει μεγάλη φαντασία για να συνδυάσει τα προς πώληση εμπορεύματα (μαχαιροπήρουνα, σωβροκοφανέλες, κατσαβίδια, μπουλόνια κ.α.) με την ιδέα των πασχαλινών ειδών (αυγά, σοκολάτες, κουλούρια και μικροδώρα).
Σε αντίθεση με ένα ανάλογο πείραμα που είχε γίνει τα Χριστούγεννα, τώρα η Περιφέρεια Αττικής αποφάσισε να παραχωρήσει το «φιλέτο» του Πεδίου του Άρεως, δηλαδή την πλατεία μπροστά από το κτήριο Οικονομίδη, στους ιδιώτες του παζαριού.
Ταυτόχρονα διευκόλυνε τους εμπόρους ναρκωτικών, ώστε να μην έχουν μέσα στα πόδια τους τούς ανθρώπους του παζαριού, μετατοπίζοντας τη χωροθέτηση των πάγκων με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχουν τα «νώτα» τους προς το παζάρι των εμπόρων ναρκωτικών.
Για τον απλό διαβάτη του Πάρκου αυτή η χωροθέτηση δυσκολεύει τη διέλευση, καθώς θα πρέπει να περνά είτε μέσα από τους πάγκους του μικροπωλητών, είτε μέσα από τις σύριγγες των εμπόρων ναρκωτικών, αλλά μάλλον ο απλός διαβάτης / περιπατητής έχει πάψει να είναι προτεραιότητα για τους ιθύνοντες του Πεδίου του Άρεως εδώ και πολλά χρόνια…
Τα παιχνίδια του παζαριού για τα παιδιά είναι αυτή τη φορά όλα έναντι εισιτηρίου σε αντίθεση με κάποια που ήταν δωρεάν τα Χριστούγεννα και προφανώς έχουν περάσει από αυστηρούς ελέγχους ασφάλειας, καθώς η Περιφέρεια έχει αποδείξει τον τελευταίο χρόνο ότι πάνω από όλα βάζει την ασφάλεια των παιδιών.
Γι αυτό άλλωστε κρατά κλειστές τις (δωρεάν) Παιδικές Χαρές που μάλλον κρύβουν… θανάσιμους κινδύνους. Για παράδειγμα, μία σιδερένια τσουλήθρα ενάμισι μέτρου στην Παιδική Χαρά είναι σίγουρα πιο επικίνδυνη από την τσουλήθρα με σανίδες, σκαλωσιές και σαμπρέλες ύψους τεσσάρων μέτρων που στήθηκε ακριβώς δίπλα από το άγαλμα του Κωνσταντίνου. Επίσης το σκάμμα με την άμμο για τα νήπια και τα κουβαδάκια τους στην Παιδική Χαρά δεν προσφέρει την ίδια ασφάλεια όσο δύο τεράστιοι φουσκωτοί πύργοι (σαν κι αυτοί που είχε πάρει ο αέρας, μαζί με τη ζωή ενός κοριτσιού πριν λίγο καιρό…).
Το πείραμα της «Εξαφάνισης του Πεδίου του Άρεως», κατά πάσα πιθανότητα, προκρίθηκε με το σκεπτικό ότι ένα παραδοσιακό Πάρκο (από εκείνα με τις δωρεάν Παιδικές Χαρές, τους προσεγμένους διαδρόμους, το φροντισμένο πράσινο, τις βρύσες που μπορεί κάποιος να πιεί νερό και τα περίπτερα που μπορεί να πάρει έναν καφέ ή ένα αναψυκτικό) δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για τους σύγχρονους Αθηναίους.
Έτσι η Περιφέρεια Αττικής, αντί να προσπαθήσει να επαναλειτουργήσει το Πεδίον του Άρεως ως ένα «παραδοσιακό Πάρκο», αποφάσισε να το παραχωρήσει στους συμπαθείς πλανόδιους και τους πάγκους τους.
Είναι βέβαιο ότι το Πάρκο / Παζάρι θα προσελκύσει αρκετό κόσμο μέχρι το Πάσχα.
Αναπάντητο όμως θα παραμείνει το ερώτημα, πόσο κόσμο θα μπορούσε να προσελκύει καθημερινά και όλες τις ημέρες του χρόνου ένα ΔΗΜΟΣΙΟ, φροντισμένο, καθαρό, λειτουργικό και ασφαλές Πεδίον του Άρεως…
Μήπως η Περιφέρεια Αττικής να έκανε κι ένα τέτοιο… πείραμα;
Πρώτη δημοσίευση στο Postmodern.gr